Οδός Ακαδημίας, αριθμός 59-61

Η είδηση για τον δεύτερο – μεταπολεμικό – κύκλο ζωής του Θεάτρου Ολύμπια, ενός θεάτρου ταυτισμένου με την ιστορία και τις δραστηριότητες για δεκαετίες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής έχει παίξει για τα καλά! Το τΤο θέατρο που είχε κατεβάσει ρολά μετά την εγκατάσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο «Νιάρχος» πέρασε στον έλεγχο του δήμου Αθηναίων.  

«Πρόκειται για μία πολύ σημαντική εξέλιξη αφού ένα εμβληματικό κτίριο μπορεί να αποκτήσει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτιστική παραγωγή της πόλης της Αθήνας» δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, σημειώνοντας ότι «αποτελεί ξεχωριστή τιμή για τον δήμο Αθηναίων το γεγονός ότι η πρότασή του επελέγη ως η αρτιότερη αλλά και ευκαιρία για το ιστορικό θέατρο να ανακτήσει την παλιά του αίγλη».

Η Επιτροπή Αξιοποίησης Ακινήτων της Τράπεζας της Ελλάδος, αποφάσισε να προκρίνει το ολοκληρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο που κατήρτισε και κατέθεσε ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων, μισθώνοντας το θέατρο Ολύμπια για τα επόμενα δέκα χρόνια.   

«Καταθέσαμε ένα ολοκληρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο με άρτιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, που αξιοποιεί πλήρως τα Μουσικά του Σύνολα του δήμου Αθηναίων, αλλά και κοινές δράσεις με ένα δίκτυο συνεργατών που περιλαμβάνει σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς της πόλης» δήλωσε ο Κωστής Μπιτζάνης, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Εκεί που βρίσκεται σήμερα το Θέατρο Ολύμπια στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ο «Κήπος του Αρνιώτη» - ένα υπαίθριο θέατρο ποικιλιών , με κύριο θέαμα επιδείξεις γυμνασμένων ζώων που ασκούσε ο ίδιος ο θεατρώνης, ο Λεωνίδας Αρνιώτης.

Η πληροφορία προέρχεται από το βιβλίο των Θανάση Γιοχάλα & Τόνιας Καφετζάκη «Αθήνα, Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία» (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2012). Στις σελίδες του – 223 & 224- διαβάζουμε επίσης το χειμερινό θέατρο Ολύμπια χτίστηκε το 1915-1916. Το 1919 εκεί ανέβηκε η παράσταση Οιδίπους Τύραννος σε μετάφραση- σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη με πρωταγωνιστή τον Αιμίλιο Βεάκη. Το 1927 εκεί δόθηκε και η πρεμιέρα της σοβιετικής ταινίας Θωρηκτό Ποτέμκιν του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Το 1943 εκεί δόθηκε και η πρώτη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.    

Αρκετές πληροφορίες για την ιστορία του θεάτρου Ολύμπια που στέγασε για δεκαετίες τις δραστηριότητες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής βρίσκουμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Ελένης Φέσσα-Εμμανουήλ, Αναπληρώτριας καθηγήτριας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (δημοσιεύτηκε στο ένθετο Επτά ημέρες της Καθημερινής). Από το άρθρο αυτό ορισμένα αποσπάσματα: «Tα πρώτα Oλύμπια σχεδιάστηκαν από τον Kωνσταντινουπολίτη αρχιτέκτονα Σταύρο Xρηστίδη στο πνεύμα του παριζιάνικου εκλεκτικισμού. H αίθουσά τους ήταν γαλλικού τύπου και είχε ημικυκλική πλατεία, αμφιθέατρο, βαθύ εξώστη και 24 θεωρεία. H πολυτέλεια και νεωτερικότητα της αίθουσας των πρώτων Oλυμπίων εγκωμιάστηκαν επανειλημμένα από τον τύπο της εποχής. H Eικονογραφημένη το θεωρούσε ως το τελειότερο και κομψότερο θέατρο της τότε Αθήνας: “Tο δάπεδόν του είναι στρωμένον με παρκέ, τα καθίσματά του πολυτελέστατα με βελούδο επιστρωμένα... H σκηνή του καλλιτεχνικωτάτη, αι σκηνογραφίαι ειδικώς κατασκευασθείσαι εις Eυρώπην είναι τελειόταται. Ως χειμερινόν θέατρον τα Oλύμπια είναι το μοναδικόν εις το είδος του, έχον ως εκ περισσού και το προσόν να μετασχηματίζεται η πλατεία του εις θαυμασίαν σάλαν χορού εντός ολιγίστου χρονικού διαστήματος”. 

Αχίλλειος πτέρνα του πρώτου Θεάτρου Ολύμπια ήταν η μικρή σκηνή του, πλάτους 14,50 μ., βάθους 9μ. και με σχάρα σε ύψος 11 περίπου μέτρων. Στα 1942-43 τα πρώτα Oλύμπια ανακαινίστηκαν από τον αρχιτέκτονα Kίμωνα Λάσκαρι για να στεγάσουν με ενοίκιο την Eθνική Λυρική Σκηνή. 

Tο 1950 τα πρώτα Oλύμπια περιήλθαν στην κυριότητα του Mετοχικού Tαμείου Yπαλλήλων Tράπεζας Eλλάδος, το οποίο ένα χρόνο αργότερα προκήρυξε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με στόχο την ανέγερση νέου κτιρίου, το οποίο θα περιλάμβανε και θέατρο κατάλληλο για τη στέγαση της ΕΛΣ. Tο πρώτο βραβείο κέρδισε ο αρχιτέκτων Πάνος Tσολάκης. O Tσολάκης ήταν απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού και είχε ιδιαίτερη μουσική καλλιέργεια από τη μητέρα του Αννέτα, ιδρύτρια του πρωτοποριακού Ωδείου Tσολάκη στο Bόλο. 

H μελέτη των νέων Oλυμπίων έγινε σύμφωνα με τους τότε κανόνες της τέχνης και της επιστήμης. Το ύψος της σκηνής αυξήθηκε κατά 6,50 περίπου μέτρα και δημιουργήθηκε υπόγειος σκηνικός χώρος. Ουσιώδεις βελτιώσεις έγιναν στους χώρους του κοινού -είσοδος, κλίμακες και φουαγιέ- που διπλασιάστηκαν σε εμβαδόν και βελτιώθηκαν οι συνθήκες άνεσης και θέας της αίθουσας». 

Η τελευταία παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Θέατρο Ολύμπια δόθηκε στις 19 Μαΐου 2017, με μία μοναδική παράσταση της Ρέας του Σπυρίδωνα Σαμάρα, που ήταν και η πρώτη όπερα που παρουσιάστηκε από την ΕΛΣ στο θέατρο.