Τα επιγράμματα της Όλιας

Όταν έκλεισα αυτό το κουκλίστικο στην εμφάνιση βιβλίο της ηθοποιού (και όχι μόνο) Ολιας Λαζαρίδου που φέρει τον τίτλο «τα δύσκολα εύκολα» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός) μαζί με το αίσθημα της ευφορίας είχα και μια μικρή αμηχανία. Ναι, αμηχανία περιγραφής περιεχομένου και ορισμού μορφής ή κάτι τέτοιο για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας.

Τι ωραία γλώσσα τα Ελληνικά
Τη λέξη θροΐζει ας πούμε
μόνο που την ακούς ξεκουράζεσαι.
Και τι ωραίο να ζεις θροΐζοντας 
αντί κραυγάζοντας. 

Πρέπει όμως πρώτα 
να΄χεις τσακιστεί αρκετά 
κι από πολλά.

ή, ένα δεύτερο 

Κάτι πολύ επίμονοι
άμα μεγαλώσουν
γεννάνε ξανά οι ίδιοι
τον εαυτό τους 
από την αρχή.

Αλλά, ας επιστρέψουμε πίσω στο αίσθημα της αμηχανίας. Τι είναι ; Μικρά ποιήματα ή αν προτιμάτε, θραύσματα ποιημάτων. Συζητώντας με μια καλή φίλη στο τηλέφωνο επινόησα τον όρο ποιητικά επιγράμματα. Μου άρεσε. Της άρεσε και σε εκείνη και αποφάσισα να το κρατήσω: Επιγράμματα, λοιπόν. Επιγράμματα των καιρών. 

Στο site του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης βρήκα ένα βιογραφικό για εκείνη και το παραθέτω εδώ: «Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, σχεδόν με όλους τους σκηνοθέτες της νεώτερης γενιάς (Β. Παπαβασιλείου, Λ. Βογιατζής, Μ. Λυμπεροπούλου, Θ. Τερζόπουλος, Γ. Χουβαρδάς κ.ά.). Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Παρίσι με τον Antoine Vitez. Έχει παίξει σε πολλές ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου και έχει βραβευθεί για την ερμηνεία της στις ταινίες Tο Στίγμα, Τεριρέμ και Αρχάγγελος του πάθους».