Εντός ύλης

Πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου και το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην. Η Θεσσαλονίκη, όπως τη γνωρίζουμε και την αγαπάμε. Η θερμοκρασία φλερτάρει πλέον με τους 20 βαθμούς Κελσίου και ο κόσμος βγαίνει έξω για να απολαύσει τον ήλιο και τη θάλασσα. Μπορεί να διανύουμε περίοδο κρίσης, ωστόσο έναν καφέ μπορούμε να τον απολαύσουμε, έστω στο χέρι, περπατώντας.

Η περασμένη ήταν η πρώτη Κυριακή της δράσης «Σινεμά για τα παιδιά» στο Ολύμπιον. Στόχος είναι να καλλιεργηθεί η απαραίτητη κινηματογραφική παιδεία. Είχαμε την προβολή της ταινίας animation «Κόκκινη χελώνα», την οποία αναλύσαμε σε προηγούμενη μας ανταπόκριση. Η κεντρική αίθουσα του ιστορικού σινεμά κατάμεστη, την Κυριακή στις 12.00 το μεσημέρι, με παιδιά και τους γονείς τους που τα συνόδευσαν, σε μία δωρεάν προβολή. Θα ακολουθήσουν, το «Τραγούδα» (12/2) και το «Κοκοράκι» (19/2) μέχρι το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και στη συνέχεια το «Ζωούπολη» του Μπ. Χάουαρντ (26/2).

Παρακολουθήσαμε επίσης το "Nocturnal Animals" του Τομ Φορντ, βασισμένο στο "Τony and Susan" του Όστιν Ράιτ. Μετά το "A single man", ο Αμερικανός σκηνοθέτης με καθηλωτικό τρόπο επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη και ακροβατεί μεταξύ δύο ιστοριών, της πραγματικής και της μυθοπλαστικής. Το κάνει τόσο πετυχημένα, δε, που συναρπάζει και μετατρέπει τον θεατή σε πρωταγωνιστή. Άλλωστε, και ο ίδιος έχει τονίσει πως «η Σούζαν είμαι εγώ». H αλήθεια σε έναν κόσμο, που παρά την πληθώρα υλικών αγαθών, κυριαρχούν η θλίψη, η μοναξιά κι η απομόνωση. Γεμάτο αντιθέσεις, από τη σοφιστικέ Νέα Υόρκη, μέχρι τον Αμερικανικό Νότο (Τέξας). Τόσο σύνθετο, μα τόσο εύληπτο, τόσο κοντινό σ΄αυτά που ζούμε καθημερινά!

Και από τους χώρους πολιτισμού στα θρανία. Τελευταία εβδομάδα εξεταστικής στα πανεπιστήμια. Η βιβλιοθήκη πλημμυρίζει. Νέοι αγχωμένοι, τρέχουν να συμμαζέψουν την ύλη και τα χρωστούμενα. Να πάρουν το πτυχίο, να κάνουν το επόμενο βήμα στη ζωή τους. Στην Ελλάδα; Μεγάλο ερώτημα. Κάνουν όμως τον αγώνα τους, σεβόμενοι τον αντίστοιχο των γονέων τους. Πολλές φορές είναι ο δρόμος προς την Ιθάκη αυτός που μετρά περισσότερο από τον τελικό προορισμό. Κάθε δοκιμασία και εμπόδιο σε κάνουν πιο δυνατό. 

Ήρθαν και τα «Δολοφονικά αμαξίδια» στο Μακεδονικόν. Η ταινία που στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο. Πέρυσι ήταν «Ο γιος του Σαούλ» του Λάζλο Νέμες, φέτος πιο ήσυχα, σχεδόν αθόρυβα ήρθε στη Θεσσαλονίκη το έργο ενός άλλου Ούγγρου σκηνοθέτη, του Ατίλα Τιλ. Μία κοινωνική κωμωδία δράσης, βαθιά αντιρατσιστική, για τον πόνο και τη δύναμη του ανθρώπου να πετύχει τα πάντα. Ένα δράμα πάνω στην αναζήτηση αποδοχής και ελπίδας. Θαρρείς πως ψάχνουν εκδίκηση από έναν κόσμο, που δεν μπορεί να σεβαστεί την διαφορετικότητα, το πρόβλημα ενός ανθρώπου, που κάνει τεράστια προσπάθεια για να επιβιώσει και να σταθεί ξανά στα πόδια του, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μοιάζουν απόκληροι, μα είναι περήφανοι για τον αγώνα τους. Και εμείς γι΄αυτούς.

Ραντεβού την ερχόμενη εβδομάδα, ως τότε καλά να περνάτε ...