Μια χρυσή Ελληνίδα φωτογράφος

Η Julia Anna Gospodarou είναι Ελληνίδα φωτογράφος και αρχιτέκτονας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και από το 2012 έως σήμερα έχει αποσπάσει πάνω από 45 διεθνή βραβεία φωτογραφίας από τους πιο κορυφαίους διαγωνισμούς στην αρχιτεκτονική φωτογραφία διεθνώς. Πρόσφατα, μάλιστα, κέρδισε και το χρυσό βραβείο στην κατηγορία Architecture Photographer of the Year στο πλαίσιο των International Photography Awards 2016 (IPA 2016), ενός διαγωνισμού fine art φωτογραφίας με διεθνές κύρος.



Η Julia Anna ειδικεύεται στην ασπρόμαυρη καλλιτεχνική (fine art) φωτογραφία. Είναι επίσης συγγραφέας και περιζήτητη καθηγήτρια της αρχιτεκτονικής φωτογραφίας παγκοσμίως. Τα σεμινάρια της πραγματοποιούνται στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Παρίσι και φυσικά την Αθήνα. Παράλληλα, η Julia Anna έχει ιδρύσει το (en)Visionography, το οποίο η ίδια θεωρεί μία εναλλακτική πρόταση στην καλλιτεχνική φωτογραφία, μία εξέλιξη της φωτογραφίας στην ψηφιακή εποχή. Αυτή η εξέλιξη και τα νέα διαθέσιμα δημιουργικά εργαλεία σήμερα δίνουν στον καλλιτέχνη την ελευθερία να εκφράσει τη δική του αίσθηση και ιστορία, ανεξάρτητα από το θέμα που φωτογραφίζει.

Όσον αφορά στο συγγραφικό της έργο, η Julia Anna Gospodarou συνυπογράφει μαζί με τον Joel Tjintjelaar το βιβλίο “From Basics to Fine Art - Black and White Photography”, το οποίο θεωρείται από πολλούς κριτικούς ένα από τα καλύτερα βιβλία στην ασπρόμαυρη φωτογραφία των περασμένων δεκαετιών. Έχοντας κυκλοφορήσει διεθνώς σε πολλά βιβλία και περιοδικά, η φωτογραφική δουλειά της Julia Anna εκτίθεται στις πιο σημαντικές γκαλερί φωτογραφίας και σε ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο. Επιπλέον, η δουλειά της παρουσιάζεται από τη Rotella Gallery στο Σόχο στη Νέα Υόρκη. Η ίδια μάς μιλά για τη βράβευσή της, την αρχιτεκτονική φωτογραφία, την Αθήνα και πολλά άλλα.

Σας απονεμήθηκε πρόσφατα το βραβείο Architectural Photographer of the Year στο πλαίσιο των IPA 2016. Θα ήθελα να μου πείτε τι σημαίνει αυτό, αλλά και πώς μπορεί κάποιος φωτογράφος να πάρει μέρος σε αυτόν τον διεθνή διαγωνισμό.
Όντως, είχα την τιμή να μου απονεμηθεί ένα σημαντικό βραβείο για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανη, επειδή ο IPA - International Photography Awards είναι ο πιο σημαντικός διεθνής διαγωνισμός fine art φωτογραφίας. Αφού έφτασα τον τελικό των SWPA World Photography Awards πριν από μερικά χρόνια με τη σειρά φωτογραφιών που δημιούργησα με θέμα την πεζογέφυρα Κατεχάκη του Santiago Calatrava, ο διαγωνισμός IPA φέτος μου δίνει και πάλι μεγάλη χαρά και έμπνευση για το μέλλον. Το βλέπω σαν ανταμοιβή για την εντατική δουλειά και το πάθος που έβαλα στη φωτογραφία μου τα τελευταία χρόνια και μου δίνει ενέργεια και έμπνευση να πάω ακόμα πιο μακριά με τη δουλειά μου. Σε αυτόν τον διαγωνισμό μπορούννα λάβουν μέρος όλοι οι φωτογράφοι, είτε είναι επαγγελματίες είτε ερασιτέχνες και γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν πάντα χιλιάδες συμμετέχοντες. Ο διαγωνισμός κρίνεται από σημαντικά πρόσωπα στον κόσμο της φωτογραφίας και της τέχνης, κάτι που τον κάνει πιο απαιτητικό, αλλά γι’ αυτό η ικανοποίηση είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν κερδίζεις.

Με ποιο κριτήριο φωτογραφίζετε ένα αρχιτεκτονικό κτίριο;
Το πρώτο πράγμα που με τραβάει και με κάνει να θέλω να φωτογραφίσω ένα κτίριο είναι το πώς με κάνει να νιώθω. Το αν δημιουργείται μια επαφή σε ένα πιο βαθύ επίπεδο και αν με κάνει να το συνδυάσω με ένα συναίσθημα, μια ανάμνηση, ένα σύμβολο. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να βρω το κρυμμένο πρόσωπο ενός κτιρίου, όπως προσπαθούμε να βρούμε τα κρυμμένα συναισθήματα ενός ανθρώπου, την ψυχή του. Αυτό που ψάχνω σε ένα κτίριο είναι η ψυχή του, η αόρατη ιστορία του. Γενικώς, οι φωτογραφίες μου είναι σύμβολα. Είναι σύμβολα τα οποία μιλάνε για το θέμα που φωτογραφίζω, αλλά ακόμα περισσότερο μιλάνε για τον εαυτό μου. Θα μπορούσα να πω ότι η φωτογραφία μου είναι αυτοβιογραφική και όλα τα στοιχεία που βλέπει κανείς στις εικόνες μου είναι σύμβολα της ζωής μου.



Θα ήθελα να μου πείτε για τη Rotella Gallery στο Σόχο της Νέας Υόρκης. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
H Rotella Gallery είναι μία από τις πιο ποιοτικές fine art γκαλερί στο SoHo Νέας Υόρκης, η γειτονιά με τα περισσότερα και τα πιο γνωστά γκαλερί της Νέας Υόρκης, και η συνεργασία μου μαζί του είναι τιμή για μένα. Όταν μου προτάθηκε η συνεργασία μαζί τους δεν δίστασα μία στιγμή επειδή ήξερα ότι είναι μία τόσο σεβαστή και ποιοτική γκαλερί. Τα έργα που εκθέτει η γκαλερί είναι συνήθως μεγάλου μεγέθους fine art φωτογραφίες, οπότε αν θέλει κανείς να δει ή να αποκτήσει τα έργα μου σε μεγάλο μέγεθος, η Rotella Gallery είναι το μέρος όπου μπορεί να το κάνει. Επίσης, εκεί θα βρει κανείς έργα άλλων καλλιτεχνών και περιοδικά, καθώς διοργανώνονται ειδικές εκθέσεις. Αυτή τη στιγμή είμαι η ίδια στη διαδικασία τις διοργάνωσης μιας μεγαλύτερης έκθεσης με τα τελευταία έργα μου, η οποία θέλω να είναι αντιπροσωπευτική για το ποια είμαι ως fine art φωτογράφος αυτή τη στιγμή.

Τι θα λέγατε σε έναν νέο φωτογράφο που θέλει να ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική φωτογραφία;
Το πρώτο που θα του έλεγα είναι να αγαπάει την αρχιτεκτονική. Πιστεύω ότι μόνο αν αγαπάς και καταλαβαίνεις το είδος που φωτογραφίζεις μπορείς να εκφραστείς με τον πιο ειλικρινή τρόπο και αυτό είναι σημαντικό στη φωτογραφία, ειδικά στη fine art φωτογραφία. Όπως σε κάθε άλλη δουλειά, θα κάνεις καλύτερα αυτό που αγαπάς περισσότερο και θα αγαπάς περισσότερο αυτό που γνωρίζεις καλύτερα. Για μένα η αρχιτεκτονική είναι αγάπη και γοητεία, και αγαπώ οτιδήποτε έχει σχέση με αυτή. Η φωτογραφία μού δίνει την ευκαιρία να μελετήσω τα κτίρια που θέλω να απεικονίσω και με αυτόν τον τρόπο εκφράζω τον εαυτό μου. Εάν βλέπει κανείς τη φωτογραφία από αυτή την άποψη, όχι μόνο την αρχιτεκτονική φωτογραφία, αλλά τη φωτογραφία γενικά, θα μπορεί να δημιουργήσει πραγματικά ένα προσωπικό και ενδιαφέρον έργο.



Στην Αθήνα πιο κτίριο θαυμάζετε για την αρχιτεκτονική του και γιατί;
Θαυμάζω αρκετά κτίρια στην Αθήνα, αλλά τώρα πρόσφατα με έχει εντυπωσιάσει το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το οποίο πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της Αθήνας από πολλές απόψεις. Όχι μόνο αισθητικής, αλλά και κατασκευαστικής, καθώς και από άποψη αρχών σχεδιασμού - ο οποίος είχε ως σκοπό το κτίριο να ενταχτεί στο περιβάλλον και εκείνο να αποτελεί τη συνέχεια του. Αυτή είναι γνωστή φιλοσοφία του Renzo Piano, του αρχιτέκτονα ο οποίος σχεδίασε το Κέντρο, και πέτυχε θαυμάσια σε αυτή την περίπτωση. Εάν ο περιβάλλων χώρος του Κέντρου συνδεθεί και με την παραλία μέσω της υπογειοποίηση της Ποσειδώνος στο συγκεκριμένο σημείο -το οποίο φαίνεται να μελετάται-, θα δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη παραθαλάσσια ζώνη ψυχαγωγίας που θα τραβάει πολύ κόσμο και ενδιαφέρον. Το κέντρο είναι θαυμάσιο έργο και νομίζω θα γίνει σύντομα ένας σημαντικός πόλος έλξης της πόλης.

Σας αρέσει η πλατεία Ομόνοιας;
Προσωπικά θα προτιμούσα μια Ομόνοια πιο φιλική και πιο ζεστή. Ο σχεδιασμός της έχει ενδιαφέρον από άποψη αρχικής ιδέας και του συνδυασμού σχημάτων, αλλά πιστεύω η τελική μορφή της πλατείας δεν ταιριάζει με την ουσία και την ψυχή του συγκεκριμένου τόπου - έτσι όπως το βλέπω εγώ. Είναι σαν να έγινε μια καθαρά αφηρημένη άσκηση σε έναν τόπο μου σφύζει από ζωή και αυτή η ζωή δεν λήφθηκε υπόψη. Πιστεύω ότι μπορεί να βελτιωθεί με κάποιες μικρές επεμβάσεις και αυτό θα εξυπηρετούσε ολόκληρη την περιοχή.



Η αρχιτεκτονική είναι το σοφό, σωστό και καταπληκτικό παιχνίδι των μορφών κάτω από το φως. Αυτό το έχει πει ο Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας Λε Κορμπυζιέ. Εσείς τι θα λέγατε;
Για μένα η αρχιτεκτονική είναι μία μορφή έκφρασης και ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο. Η αρχιτεκτονική είναι την ίδια στιγμή όνειρό και πραγματικότητα, είναι τέχνη και επιστήμη, είναι ζωή και φαντασία. Η γοητεία της είναι το ότι μπορεί να φέρνει τα άκρα κοντά και να δώσει απαντήσεις στο νου την ίδια στιγμή που μπορεί να δελεάσει την ψυχή. Για μένα αυτό είναι θαύμα της αρχιτεκτονικής, το ότι μπορεί να δημιουργήσει τέχνη μέσα στην οποία μπορεί κανείς να ζει, όχι μόνο να την απολαμβάνει.

Θα χτίζατε ουρανοξύστες στην Αθήνα;
Πιστεύω πως θα το έκανα. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι οι πολεοδομικοί νόμοι θα έπρεπε να αλλάξουν όσον αφορά στο μέγιστο ύψος κατασκευών, τουλάχιστον σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι κατασκευαστικές δυνατότητες σήμερα επιτρέπουν να κατασκευαστούν ασφαλέστατες δομές ακόμα και σε σεισμογενείς περιοχές όπως η Ελλάδα - η σεισμική δραστηριότητα ήταν ένας λόγος για τον οποίο το μέγιστο ύψος διατηρείται σχετικά χαμηλό. Επίσης πιστεύω ότι η κλασική αρχιτεκτονική μπορεί να κάνει έναν πολύ ωραίο διάλογο με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική, αρκεί η τελευταία να είναι καλαίσθητη και ενδιαφέρουσα.
Το πιο πιθανόν είναι ότι οι ουρανοξύστες δεν θα ταίριαζαν στο κέντρο της Αθήνας, αλλά θα έβλεπα μια περιοχή business με ψηλά κτίρια στα βόρεια της πόλης, ίσως σε επαφή με το ΟΑΚΑ και τα υπάρχοντα κτίρια γραφείων που ήδη υπάρχουν στο Μαρούσι και κατά μήκος της λεωφόρου Κηφισίας. Πιστεύω αυτό θα έδινε στην Αθήνα μεγαλύτερο κύρος και θα την έφερνε πιο κοντά στην ιδέα μίας σύγχρονης ευρωπαϊκής πόλης. Σαφέστατα, θα έβλεπα σαν σύμβολο της Αθήνας, δίπλα στο σύμβολο της Ακρόπολης, το σύμβολο ενός μοντέρνου καλαίσθητου ουρανοξύστη. Το ένδοξο παρελθόν δίπλα στο λαμπρό μέλλον.

Ένα όνειρο, μια επιθυμία και μια υπόσχεση;
Ονειρεύομαι έναν τέλειο κόσμο, επιθυμώ να έχω τη δύναμη να κάνω όλα αυτά που φαντάζομαι, και υπόσχομαι να μη σταματήσω ποτέ να ψάχνω την τέχνη στη ζωή γύρω μου.



Info:
Site - http://www.juliaannagospodarou.com/
eBook - From Basics to Fine Art – Black-And-White Photography – Architecture and Beyond
Σελίδα Facebook