Τα πουλιά επιστρέφουν στη φωλιά τους

Έχει ανοίξει ήδη ο κύκλος της προπώλησης των εισιτηρίων για τις πέντε προγραμματισμένες παραστάσεις – 17, 18, 21, 22, & 23 Σεπτεμβρίου 2016-  με τους «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου στη Στέγη. Πιο συγκεκριμένα, η ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων ξεκίνησε από χθες, Δευτέρα 22 Αυγούστου, ενώ η τηλεφωνική πώληση αλλά και η πώληση από τα εκδοτήρια της Στέγης θα ξεκινήσει από την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου. 

Και όπως αναφέρει και μια ανακοίνωση της Στέγης, «Μετά την Επίδαυρο, οι “Όρνιθες” στη φωλιά τους». Άλλωστε, η παράσταση του Νίκου Καραθάνου ήταν μια εξ ολοκλήρου παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Στην ανακοίνωση της Στέγης για τις νέες πέντε παραστάσεις αναφέρονται τα εξής: « Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση  ανταποκρινόμενη στο θερμό ενδιαφέρον του κοινού, ανοίγει την Κεντρική Σκηνή της πριν την επίσημη έναρξη της σεζόν για να παρουσιάσει για 5 παραστάσεις τους “Όρνιθες” του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου στους “Όρνιθες” είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει, να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο, να έρθει σε επαφή με την αληθινή του επιθυμία. Ο Νίκος Καραθάνος και ο θίασός του, μετά την  Επίδαυρο, παρουσιάζoυν στην Αθήνα μια παράσταση-γιορτή των αισθήσεων, ριζωμένη στην αξεπέραστη ποιητική δύναμη της καταπληκτικής αυτής κωμωδίας».



Τα βράδυ της περασμένης Παρασκευής βρέθηκα και εγώ μεταξύ των χιλιάδων θεατών στην Επίδαυρο. Επιστρέφοντας ξημερώματα Σαββάτο στην Αθήνα ανέβασα ένα post στο facebook - ένα post ανταπόδοσης συναισθημάτων. 

Το post έχει ως εξής: «Αν ο Αριστοφάνης του Σαββόπουλου ήρθε από τα θυμαράκια, ο Αριστοφάνης του Καραθάνου έχει το ακριβό προνόμιο να έρχεται από μια χώρα “μαλακιά και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού”. Τα δύο εγχειρήματα έχουν πολλά κοινά σημεία και στοιχεία - το πρώτο και το κυριότερο, η ανάδειξη του αιτήματος για μια λαϊκή παράσταση-γιορτή πέραν από τα στερεότυπα…

»Ο Καραθάνος ειδικά ευτύχησε να δει πραγματωμένη την εκδοχή του στην ίδια την Επίδαυρο. Και δεν είναι μόνο η δική του εκδοχή για τον Αριστοφάνη -με αφορμή τους «Όρνιθες»-, αλλά μία εξ ολοκλήρου δική του εκδοχή δίχως προγονικές αναφορές, που βασίζεται σε μια ξεχωριστή γλώσσα Καραθάνου. Μια γλώσσα όπου η παράδοση που την εμπεριέχει μετεξελίσσεται μέσα από ασυνέχειες και εκτροπές από την πεπατημένη.

»Ο Καραθάνος μιλά μια δική του γλώσσα - αυτό δεν σημαίνει ότι τη γνωρίζουν πολλοί ή την αποδέχονται οι περισσότεροι ή οι λιγότεροι των θεατών του. Αν από την πρώτη στιγμή αυτή η γλώσσα δεν σε κεντρίσει και δεν σε κερδίσει είναι μάταιο να προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις λυσάρι και αυτόματο μεταφραστή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μια γλώσσα νοημάτων, αλλά μια γλώσσα συναισθήματος, μια γλώσσα πάθους, μια γλώσσα ανάσυρσης της μνήμης της παιδικής ηλικίας. Ναι, η γλώσσα και η χώρα των “Ορνίθων” του Καραθάνου είναι όλα όσα συγκροτούν την επικράτεια της παιδικής ηλικίας!».