Μία μηχανή, πέντε ξεχωριστοί προορισμοί

Με τον Ηλία Βροχίδη ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή κατά τη διάρκεια του “mad about Africa”, του ταξιδιού του δηλαδή στην αφρικανική ήπειρο. Με όχημα ένα Honda XR 250 εικοσαετίας, αναχώρησε το 2013 από την Ελλάδα και μετά από τρία χρόνια και περισσότερα από 90.000 χιλιόμετρα εξερεύνησε την τρίτη μεγαλύτερη ήπειρο του κόσμου.

Όταν πριν από λίγο καιρό επέστρεψε στη χώρα μας, δεν θα μπορούσαμε να χάσουμε την ευκαιρία να του μιλήσουμε ξανά και να του ζητήσουμε να μας προτείνει τις πέντε χώρες που ξεχώρισε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του. Ο λόγος στον Ηλία.

Γουινέα



Η Γουινέα έγινε η αγαπημένη μας χώρα στη Δυτική Αφρική κι αυτό κυρίως λόγω των κατοίκων της. Είναι ο δεύτερος φιλικότερος λαός που συναντήσαμε στην ήπειρο, μετά τους Σουδανούς βέβαια. Ένα άλλο πλεονέκτημα για εμάς ήταν πως δεν υπάρχει τουρισμός στη Γουινέα. Όπου πηγαίναμε, οι αυτόχθονες ήταν αγνοί κι ανεπηρέαστοι από τον τουρισμό. Αυτό, φυσικά, σημαίνει πως δεν υπήρχαν και τουριστικές εγκαταστάσεις, τις οποίες, όμως, ούτως ή άλλως αποφεύγουμε.

Η Γουινέα είναι μια από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες που επισκεφτήκαμε. Ακόμη και μεγάλες πόλεις στερούνται δίκτυο ύδρευσης και ηλεκτρισμού. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα έχουν γεννήτριες ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ ο κόσμος παίρνει νερό από πηγάδια.

Η Δυτική Αφρική σήμερα έχει λιγότερες επιρροές από τους λευκούς σε σχέση με άλλα κομμάτια της ηπείρου. Έτσι αποτελεί μια περιοχή που ενδείκνυται για όσους θέλουν να γνωρίσουν τον γηγενή πολιτισμό. Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πόσο απλοϊκά ζουν οι ιθαγενείς στις πήλινες καλύβες τους, να μάθει για τις παραδόσεις τους και την ανιμιστική τους πίστη, αλλά και να τους ακούσει να βροντούν ρυθμικά τα κρουστά κάτω από τον έναστρο, αφρικανικό ουρανό. Σίγουρα δεν είναι μια χώρα που θα προσφέρει ανέσεις σε κάποιον που επισκέπτεται την ταλαιπωρημένη αυτή ήπειρο για πρώτη φορά. Είναι, όμως, ασφαλέστατη, με φιλικότατους κι ευγενικούς κατοίκους και προσφέρει μια αυθεντική γεύση Αφρικής.

Ένα άλλο σπουδαίο θέλγητρο της Γουινέας είναι η αγνή της φύση. Ένα μεγάλο μέρος της χώρας είναι ορεινό, πράγμα σπάνιο στην περιοχή. Μέσα από εκτός δρόμου διαδρομές που διαρκούσαν μέρες, φτάναμε σε απομακρυσμένα, δροσερά βουνά. Υπάρχουν αμέτρητοι καταρράκτες στην περιοχή Fouta Djalon. Εκεί βρίσκαμε όμορφα μέρη για ελεύθερη κατασκήνωση και στήναμε το αντίσκηνό μας στην όχθη των ποταμών. Το νερό ήταν τόσο κρυστάλλινο και καθαρό, που βουτούσαμε το ποτήρι μας και πίναμε! Ύστερα μπαίναμε κι εμείς στο νερό να δροσιστούμε και ν' απολαύσουμε από εκεί το ηλιοβασίλεμα πίσω από τα βουνά της Δυτικής Αφρικής...











Ναμίμπια



Η Ναμίμπια είναι μια ιδιαίτερη χώρα, που σίγουρα δεν θα άρεσε σε όλους. Πολλοί θα έλεγαν πως είναι μια τεράστια, άδεια χώρα, αφού αποτελεί τη δεύτερη πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο, μετά τη Μογγολία. Αυτό σημαίνει πως για όσους αναζητούν την περιπέτεια, είναι παράδεισος! Είναι γεγονός πως το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι ερημικό, όχι τόσο με αμμόλοφους, όπως οι περισσότεροι φαντάζονται την έρημο, αλλά κυρίως με πετρώδεις λόφους και αχανείς, άγονες εκτάσεις. Ωστόσο, η Ναμίμπια κρύβει μια παράξενη ομορφιά...

Σ' αυτή τη χώρα διένυσα 5.000 χιλιόμετρα σ' ένα μήνα και τα περισσότερα από αυτά ήταν σ' εκτός δρόμου διαδρομές. Λίγο πριν βασιλέψει ο ήλιος έβρισκα ένα ωραίο μέρος να κατασκηνώσω κι είχα όλη τη φύση δική μου. Αυτές οι αχανείς εκτάσεις δίνουν μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας. Μπορεί να οδηγούσα ολόκληρη μέρα και να μην έβλεπα ψυχή. Αυτό μ' έκανε να νιώθω πολύ κοντά στη φύση.

Η Ναμίμπια φιλοξενεί αρκετές φυλές, ενώ κάποιες απ' αυτές ζουν σχεδόν όπως ζούσαν οι πρόγονοί τους εδώ και αιώνες. Οι Χίμπα είναι οι πιο γνωστοί. Το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της χώρας είναι το Sossusvlei στην Έρημο Ναμίμπ. Εκεί κρύβεται το μαγευτικό Deadvlei. Οι καμένες ακακίες εννιακοσίων ετών μέσα στο κατάλευκο, ξεραμένο έλος κι ανάμεσα στους κοκκινωπούς, τεράστιους αμμόλοφους αποτελούν ένα απόκοσμο θέαμα. Στις όχθες του Ατλαντικού Ωκεανού, στην Ακτή των Σκελετών, το τοπίο είναι τελείως διαφορετικό. Τα νερά είναι αφιλόξενα και παγωμένα, οπότε δεν προσφέρονται για κολύμπι. Μπορεί, όμως, να δει κανείς εκατοντάδες φώκιες. Τέλος, άκρως ενδιαφέροντα είναι και τα εγκαταλειμμένα αδαμαντωρυχεία του Kolmanskop.











Τανζανία



Στην Τανζανία κρύβονται πολλά μικρά και μεγάλα διαμάντια... Ένα από αυτά είναι και η Ζανζιβάρη, ένα τροπικό νησί στον Ινδικό Ωκεανό. Τα γαλαζοπράσινα νερά στις εξωτικές της παραλίες είναι ακριβώς όπως τα βλέπει κανείς σε καρτ ποστάλ! Κοράλλια και πολύχρωμα ψάρια κοσμούν τον βυθό και δεν χρειάζεται κανείς να καταδυθεί για να τα θαυμάσει. Μια μάσκα κι ένας αναπνευστήρας αρκούν!

Συγχρόνως, η Ζανζιβάρη έχει ιδιαίτερο πολιτισμικό ενδιαφέρον. Η ιστορία του νησιού και οι έμποροι που περνούσαν από 'κει επί αιώνες, δημιούργησαν ένα μοναδικό συνονθύλευμα αφρικανικής, αραβικής και ινδικής κουλτούρας. Το αποτέλεσμα είναι ο σουαχίλι πολιτισμός. Ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κουζίνα της Ζανζιβάρης, που έχει αντίστοιχες επιρροές.

Βέβαια, είναι κρίμα να φύγει κανείς από την Τανζανία χωρίς να ζήσει τη μοναδική εμπειρία ενός σαφάρι. Τα εθνικά πάρκα Serengeti και Ngorongoro είναι παγκοσμίως γνωστά, αλλά ακριβώς απέναντι από τη Ζανζιβάρη βρίσκεται το λιγότερο γνωστό Εθνικό Πάρκο Saadani. Τι πιο όμορφο από το να φτάσει κανείς εκεί με μια παραδοσιακή φελούκα που πλέει ήσυχα στα νερά του Ινδικού Ωκεανού;

Το Saadani έχει τη μοναδικότητα να βρίσκεται στη ζούγκλα, αλλά και στα παράλια συγχρόνως. Έτσι αποτελεί ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο όπου μπορεί κανείς να δει ελέφαντες να δροσίζονται στον ωκεανό! Μάλιστα, ένας Έλληνας της Αφρικής, ο Κώστας Κουκούλης, είναι αυτός που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διάσωση του Saadani και της ευρύτερης περιοχής. Οι ντόπιοι τον λατρεύουν σαν θεό χάρη στα αξιομνημόνευτα ευεργετήματά του.









Αιθιοπία



Η Αιθιοπία είναι μια πολύ ιδιαίτερη χώρα της Αφρικής. Δε μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ούτε στην ανατολική Αφρική, ούτε στη βόρεια, ούτε στην υποσαχάρια. Αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνη της. Θεωρείται η μόνη χώρα της ηπείρου όπου ποτέ δεν άπλωσαν τα χέρια τους οι αποικιοκράτες, παρά κάποιες προσπάθειες των Ιταλών. Επίσης, είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο που υιοθέτησε τον χριστιανισμό ως θρησκεία του κράτους, ακολουθώντας την Αρμενία.

Το αποτέλεσμα είναι ένας πλούσιος πολιτισμός, που σαγηνεύει όποιον έχει την υπομονή να τον γνωρίσει. Η Αιθιοπία είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη και τα εκατό εκατομμύρια κόσμου δεν φημίζονται για τη συνεργασιμότητά τους. Ωστόσο, είναι μια ασφαλής χώρα, που κρύβει απίθανα μυστικά. Τα Χριστούγεννα στους μεσαιωνικούς, λαξευμένους στον βράχο ναούς της Lalibela είναι αναμφισβήτητα μια αξέχαστη εμπειρία. Ακόμη σπουδαιότερος είναι ο εορτασμός των Θεοφανείων στο Gonder με τα περίφημα αφρικανικά κάστρα του 17ου αιώνα. Οι πιστοί πηδούν στα Λουτρά του Αυτοκράτορα Fasilada, μόλις οι ιερείς αγιάσουν το νερό.

Η Αιθιοπία κρύβει ποικίλα θέλγητρα για τους επισκέπτες... Οι φυλές της Κοιλάδας Omo δεν είναι πια ανεπηρέαστες από τον τουρισμό, αλλά υπάρχουν και απομονωμένοι οικισμοί, όπου οι άνθρωποι είναι πιο αγνοί. Τα τοπία της χώρας είναι ως επί το πλείστον ορεινά και καταπράσινα. Ωστόσο, υπάρχει και το Βύθισμα του Danakil, που αποτελεί μια από τις χαμηλότερες, αλλά και την πιο ζεστή κατοικημένη περιοχή στον πλανήτη μας. Η εικόνα με τις αλυκές και τα πολύχρωμα ορυκτά της Λίμνη Dallol θυμίζει περισσότερο τον Πλανήτη Άρη, παρά τη Γη. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται κι ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο, το Irta'ale. Το εντυπωσιακό είναι πως μπορεί κανείς να πλησιάσει στο χείλος του κρατήρα και να δει τα εκπληκτικά πυροτεχνήματα της λάβας!













Σουδάν



Σίγουρα ελάχιστοι θα έφερναν στο μυαλό τους το Σουδάν ως ταξιδιωτικό προορισμό. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό αδικεί τη χώρα και ιδιαίτερα τον λαό του. Οι Σουδανοί αποτελούν με διαφορά τον πιο φιλόξενο λαό που γνώρισα στην αφρικανική ήπειρο. Σε κάθε μου βήμα, οι άνθρωποι ήταν ζεστοί και φιλικοί. Μπορεί να μην τους περισσεύουν τα χρήματα, αλλά πάντα έχουν τη διάθεση να κεράσουν ένα τσάι ή ένα δροσερό, φρέσκο χυμό και να μάθουν από πού έρχεται ο ξένος που τους κάνει την τιμή να τους επισκεφτεί. Ακόμη κι όταν η γλώσσα αποτελεί εμπόδιο, οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνήσουν.

Το τοπίο του Σουδάν χαρακτηρίζεται από την Έρημο Σαχάρα και τον ποταμό Νείλο. Στο Χαρτούμ, την πρωτεύουσα της χώρας, βρίσκεται το σημείο όπου ο Γαλάζιος Νείλος από την Αιθιοπία συναντά τον Λευκό Νείλο από το Μπουρούντι και τη λίμνη Βικτώρια. Η έρημος εκπλήσσει τους επισκέπτες με αρκετά ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Ο πολιτισμός της Νουβίας, όπως ονομαζόταν στ' αρχαία χρόνια η περιοχή, συγγένευε με αυτόν της γειτονικής Αιγύπτου κι ήταν λαμπρός.

Οι περισσότεροι συνδέουν στο μυαλό τους τις πυραμίδες με την Αίγυπτο. Ωστόσο, πολύ περισσότερες πυραμίδες έχουν βρεθεί στο Σουδάν! Εκεί χτίζονταν από το 720 πΧ. έως το 350 μΧ.. Δεν είναι τόσο μεγαλοπρεπείς όσο οι αντίστοιχες αιγυπτιακές, αλλά τα απομονωμένα τοπία είναι που τις κάνουν ιδιαίτερες. Εκεί μπορεί κανείς να εξερευνά τις πυραμίδες χωρίς να τον περιβάλλει πλήθος τουριστών, ξεναγών και μικροπωλητών. Είχαμε τη χαρά μέχρι και να κατασκηνώσουμε δίπλα στις πυραμίδες, για να τις απολαύσουμε με το φως της πανσέληνου!

Στο αρχαίο Βασίλειο της Μερόης μπορεί κανείς να επισκεφτεί ναούς γεμάτους εντυπωσιακά ανάγλυφα και αγάλματα κουσιτικών κι αιγυπτιακών θεοτήτων. Επίσης, πολύχρωμες τοιχογραφίες με ιερογλυφικά και άλλα σύμβολα σώζονται σε υπόγεια μαυσωλεία. Μετά από μια μέρα γεμάτη μεγαλοπρεπή αξιοθέατα και υπέροχους ανθρώπους, τι πιο όμορφο από ένα ήσυχο βράδυ κατασκήνωσης δίπλα στον τεράστιο, γαλήνιο Νείλο, που αντανακλά το ασημένιο φως του φεγγαριού...