Ο Τσιώλης, οι γυναίκες του και η πλατφόρμα Indiegogo

Την ατάκα που ξεστόμισε ο Σάκης Μπουλάς -«ψήφισε η μάνα μου Νέα Δημοκρατία;»- βολτάροντας με τα δύο μπατζανάκια του (τον Γιάννη Ζουγανέλη και τον Αργύρη Μπακιρτζή των «Χειμερινών Κολυμβητών») στην πισίνα ξενοδοχείου στην τουριστική Χαλκιδική, μια ατάκα που πέρασε στην ιστορία, προφανώς και την γνωρίζετε… Ίσως κάπου να έχει πάρει το μάτι σας και τον τίτλο της ταινίας αλλά και εκείνο του σκηνοθέτη. Αν δεν… διαβάστε εδώ: Η ταινία έχει τίτλο «Ας περιμένουν οι γυναίκες» (1998) και σκηνοθέτη τον Σταύρο Τσιώλη.



Ο 78χρονος σήμερα Τσιώλης έβαλε σκοπό να γυρίσει άλλη μια ταινία με θέμα τις αγαπημένες γυναίκες και ολοκληρώσει τη σχετική τριλογία του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Τσιώλης με θητεία στον εμπορικό κινηματογράφο της δεκαετίας ‘60-‘70 αναλαμβάνει ξανά δράση στη δεκαετία του ’80 καθιερώνοντας μια πολύ προσωπική –σχεδόν μοναχική- κινηματογραφική γραφή σε ένα οικοτεχνικό πλαίσιο. Το 1992 ξενικά η τριλογία για τις γυναίκες με το «Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε», μετά από έξι χρόνια γυρίζεται το «Ας περιμένουν οι γυναίκες» και τώρα ήρθε η σειρά του «Γυναίκες που περάσατε από εδώ».

Σε κάθε περίπτωση εκείνο που εκπλήσσει δεν είναι η επιμονή του βετεράνου Τσιώλη να ολοκληρώσει την τριλογία του για τις γυναίκες αλλά η αποδοχή της δύσκολης πραγματικότητας των εποχών μας, πράγμα που σημαίνει και αποδοχή του γεγονότος ότι η χρηματοδότηση μιας νέας ταινίας είναι μια διεκδίκηση από την αρχή έως το τέλος. Έτσι, ο Τσιώλης καταφεύγει σε μια από τις λίγες δυνατότητες που δίνει η ίδια η αγορά – τα λίγα χρήματα από πολλούς, τον θεσμό του crow funding. Ήδη εδώ και λίγες μέρες ανέβηκε στη διεθνούς εμβέλειας πλατφόρμα Indiegogo η καμπάνια προσέλκυσης επενδυτών «από το πλήθος». Μέχρι στιγμής έχουν προστρέξει ελάχιστοι επενδυτές καταβάλλοντας το συνολικό ποσό των 525 ευρώ έναντι στόχου 60 χιλιάδων ευρώ και απομένουν λιγότερες από 60 ημέρες (57 και σήμερα).

Οι εμπνευστές και οργανωτές της καμπάνιας για τη χρηματοδότηση της νέας –και αυτής εντελώς χειροποίητης κατά μία έννοια- ταινίας του Τσιώλη υποστηρίζουν τα εξής: «Έχει μπει ως στόχος χρηματοδότησης ένα πολύ μετριοπαθές ποσό για να γίνει η ταινία με τα απολύτως απαραίτητα. Ωστόσο η καμπάνια θα είναι ανοιχτή ελπίζοντας να μαζευτεί ένα ποσό κοντά στις 100.000€ ώστε να μπορέσουν να γίνουν όλα όσα έχει κατά νου ο Σταύρος, και φυσικά να πληρωθούν όλοι οι συντελεστές, να μπορέσει να γίνει ένα ικανοποιητικό post-production, να οργανωθούν οι προβολές αλλά και να φτιάξουμε και να αποστείλουμε τα συμπληρωματικά δώρα στους υποστηρικτές ανάλογα με το πακέτο στήριξης που πήρε ο καθένας. Κάθε ποσό παραπάνω μετράει, αφού θα σημαίνει περισσότεροι συμμετέχοντες, περισσότερα τεχνικά μέσα, καλύτερη μουσική, οργάνωση, διανομή, αλλά και μικρά πράγματα όπως το να υπάρχει κανά σουβλάκι στα γυρίσματα κλπ. Μετά το πέρας των 60 ημερών της καμπάνιας, θα είναι ανοιχτή η δυνατότητα αγοράς των μικρών και μεσαίων πακέτων στο InDemand».

Οι επενδυτές του «πλήθους» έχουν μια μεγάλη γκάμα επιλογών που αρχίζει ως απλοί υποστηρικτές των 5 ευρώ και φθάνει μέχρι τον μεγάλο χορηγό. Υπάρχουν και οι μεσαίες κατηγορίες των 20 ή των 50 ευρώ. Με την πρώτη επιλογή των 20 ευρώ «κερδίζετε», πέραν όλων των άλλων ικανοποιήσεων που δίνει η συμμετοχή για το φτιάξιμο μιας νέας ταινίας, και μια διπλή πρόσκληση για την παρακολούθησή της σε Avant Premiere, ενώ με τη δεύτερη επιλογή, δηλαδή εκείνη των 50 ευρώ, πέραν όλων των άλλων «κερδίζετε» διπλή πρόσκληση για την παρακολούθηση της ταινίας σε επίσημη παρουσίαση με συντελεστές & συμμετοχή στην press conference της ταινίας (όλη η γκάμα των επιλογών χρηματοδότησης με ένα κλικ εδώ).

Τώρα ας πάμε για λίγο στη νέα ταινία. Aντιγράφω από το κείμενο της καμπάνιας που ανέβηκε στη πλατφόρμα του Indiegogo: «Οι γυναίκες της ζωής μας μπροστά από μια παράνομη έγερση οικοδομής. Με τη Τρίτη κατά σειρά ταινία του για τις γυναίκες (Παρακαλώ γυναίκες μη κλαίτε, Ας Περιμένουν οι Γυναίκες) ο Σταύρος Τσιώλης ξεδιπλώνει ένα κόσμο ποιητικό, γλυκό, σπαραχτικό, απαισιόδοξο, μα πάνω απ'όλα ερωτικό και άρα επαναστατικό.

»Δυο άνεργοι άνδρες προσλαμβάνονται σε ρόλο τσιλιαδόρου. Στη μέση ενός δρόμου έχουν στήσει ένα τραπεζάκι και λιάζονται, ενώ στη πραγματικότητα φυλάνε τσίλιες γιατί πίσω από μια μεγάλη μάντρα χτίζεται παράνομα ένα σπίτι. Ο δρόμος βρίσκεται στην άκρη μιας συνοικίας απ΄όπου περνούν πολλοί άνθρωποι και πιθανόν και πολεοδόμοι και αστυνομία με πολιτικά που υποκρίνονται τους αθώους περαστικούς για να πετύχουν την επ΄αυτοφώρω σύλληψη οποιασδήποτε πολεοδομικής παράβασης.

»Πολεοδόμοι δεν θα περάσουν απ΄εδώ. Θα περάσουν όμως γυναίκες που βασανίστηκαν από άνδρες και άνδρες που τους στοίχειωσαν γυναίκες.
Άνθρωποι που κουβαλάνε όνειρα, πληγές, ανάγκες αλλά και δυνατή τη φλόγα του έρωτα που καίει καρδιές και σωθικά. Οι δυο άνδρες απροετοίμαστοι θα δεχτούν με φόβο, έκπληξη και θαυμασμό το μεγάλο θαύμα, το μεγάλο αίνιγμα της πραγματικής ζωής…».

Για όλους όσοι θέλουν να μάθουν για τον σκηνοθέτη Σταύρο Τσιώλη ας διαβάσουν εδώ. Ο Σταύρος Τσιώλης (γενν. στην Τρίπολη στις 6 Οκτωβρίου 1937) είναι σκηνοθέτης του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και από το 1958 δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη σε 54 ταινίες, πολλές από τις οποίες της Φίνος Φιλμ. Η πρώτη δική του ταινία εμφανίστηκε το 1968, και το 1970 έκανε διεθνή επιτυχία με την ταινία Κατάχρησις Εξουσίας. Κατόπιν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο για μια δεκαπενταετία και επανήλθε το 1985 με ταινίες με εντελώς διαφορετικό ύφος που έκαναν ιδιαίτερη επιτυχία.

Οι ταινίες του έχουν ένα ιδιαίτερα προσωπικό στυλ καθώς βασίζονται στο λεπτό χιούμορ, τους αυτοσχεδιαστικούς διαλόγους και τη χρήση, πολλές φορές, ερασιτεχνών ηθοποιών. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα σενάριά του αποτελεί η περιπλάνηση, αρκετές φορές στον τόπο καταγωγής του, την Αρκαδία. Σε πολλές ταινίες του χρησιμοποίησε σαν πρωταγωνιστές ερασιτέχνες ηθοποιούς όπως τον ποιητή Τάσο Δενέγρη ή τον Αργύρη Μπακιρτζή και τους καθιέρωσε σαν εμβληματικές φιγούρες λαικών ήρωων της καθημερινότητας.

Φιλμογραφία
Ο μικρός δραπέτης (1968)/Κατάχρηση εξουσίας (1970)/Μια τόσο μακρινή απουσία (1985)/Σχετικά με το Βασίλη (1986)/Ακατανίκητοι εραστές (1988)/Έρωτας στη Χουρμαδιά (1990) /Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε (1992)/ Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά (1995)/ Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)/ Φτάσαμεε! (2004).