Μονόλογος–«κατηγορώ»

Λυών, Δεκέμβριος 2009. Ένας άνεργος μετανάστης συλλαμβάνεται σε πολυκατάστημα να κλέβει ένα κουτάκι μπύρας. Οι άνδρες ασφαλείας τον μεταφέρουν στην αποθήκη και τον δέρνουν μέχρι θανάτου. Το σοκαριστικό αυτό αληθινό περιστατικό, που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων, ενέπνευσε τον βραβευμένο συγγραφέα Laurent Mauvignier να γράψει τον μονόλογο «Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη». Η παράσταση κάνει πρεμιέρα σήμερα, 17 Οκτωβρίου, στο θέατρο Vault, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κανέλλου και με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Αγορά.

Ένας μονόλογος–«κατηγορώ» για τη ζωή και τον θάνατο. Ένας μονόλογος για όλους εμάς τους σιωπηλούς συνένοχους της δολοφονίας του Michael Blaise. Μία φωνή που καταγγέλλει τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Ένα κείμενο χειμαρρώδες για το κτήνος μέσα μας. Ο Michael Blaise έχασε τη ζωή του, επειδή πιάστηκε να κλέβει ένα κουτάκι μπύρα. Την ίδια στιγμή άνθρωποι που έχουν κλέψει εκατομμύρια κυκλοφορούν ελεύθεροι. Το «Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη» υψώνει τείχη απέναντι στην αδικία, τη βία, τον φασισμό και τον ρατσισμό. Μας καλεί να μην αφήσουμε τη λήθη να σκεπάσει τα πάντα. Γιατί «όσο περισσότερο λειτουργεί η λήθη, τόσο πιο ανθρωποφάγοι γινόμαστε, τόσο περισσότερο αίμα ζητάει για να χορτάσει το κτήνος μέσα μας».

Όπως άλλωστε σημειώνεται εύστοχα στο κείμενο, τους άνδρες ασφαλείας που σκότωσαν τον Blaise δεν τους καθιστά ένοχους η καθεαυτή δολοφονία του, αλλά η ηδονή που αισθάνθηκαν σκοτώνοντάς τον. Και το έργο ξεκινά… «Και αυτό που είπε ο εισαγγελέας είναι πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πεθαίνει για κάτι τόσο μηδαμινό, πως είναι άδικο να πεθαίνει κανείς για ένα κουτάκι μπύρα…».