Ζήτω η νέα χώρα

Ξαφνικά 40 νεαροί, κορίτσια και αγόρια, τρέχουν με μανία στον χώρο. Προσπαθούν να βρουν την καλύτερη θέση, να έχουν την καλύτερη θέα, να κάτσουν δίπλα στον πιο δημοφιλή της παρέας. Τσακώνονται, φωνάζουν, σπρώχνονται, αλλά τελικά καταφέρνουν και τακτοποιούνται. Απλώνουν κάτω πετσέτες και ψάθες, φοράνε μαγιό και γυαλιά ηλίου και θέλουν απεγνωσμένα να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Ο χώρος θυμίζει παραλία αλλά δεν είναι. Για την ακρίβεια είναι η αίθουσα γυμναστικής ενός λυκείου στο οποίο οι απόφοιτοι και οι σπουδαστές του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν κάνουν πρόβα για την παράσταση «Θέλω Μια Χώρα» που θα ανεβάσουν σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη.



Στις 30 και 31 Ιουλίου η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης θα παρουσιάσει στην Πειραιώς 260 ένα πολύ ιδιαίτερο έργο του Ανδρέα Φλουράκη. Ένα σύγχρονο θεατρικό, που κινείται πέρα από τις συνηθισμένες δραματουργικές φόρμες και που μόνος πρωταγωνιστής είναι το πλήθος. Ένα πλήθος που στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελείται από τη νέα γενιά των Ελλήνων. Από το λίγο που καταφέραμε να δούμε, η Μαριάννα Κάλμπαρη έχει δημιουργήσει μια σκηνική πολυφωνία που με φόντο την εποχή της κρίσης εκφράζει άλλοτε τον φόβο και την αγωνία και άλλοτε την ελπίδα και την αναγκαιότητα της αλλαγής. Κοινός άξονας σε όλα αυτά είναι το επιτακτικό αίτημα «Θέλω Μια Χώρα» και εκτός από τους απόφοιτους και τους σπουδαστές, στη σκηνή εμφανίζεται σε ένα ρόλο-αντιφώνηση η Ρένη Πιττακή.

«Το 'Θέλω Μια Χώρα' είναι ένα έργο που ξεκίνησε από την κριτική της χώρας που έχουμε και τον οραματισμό της χώρας που θέλουμε. Κάθε σύγχρονη χώρα δεν είναι ούτε ομοιογενής ούτε ομόφωνη, με βάση αυτό το δεδομένο γράφτηκε το έργο. Πολυφωνία δεν σημαίνει κι έλλειψη ιδεολογίας, αν και το έργο διατηρεί μια έλξη-άπωση προς κάθε τελεσίδικη ή τυχοδιωκτική εξαγγελία», λέει ο συγγραφέας Ανδρέας Φλουράκης και συνεχίζει τον προβληματισμό του η σκηνοθέτης. «Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς από σκηνής για μια κατάσταση που βιώνει, τη στιγμή ακριβώς που τη βιώνει. Πόσο μάλλον όταν η κατάσταση αυτή είναι τόσο κρίσιμη και τόσο ρευστή: τα πάντα γύρω μας δοκιμάζονται, καταρρέουν, μεταβάλλονται μέρα με τη μέρα. Όμως αν κάποιος δικαιούται να πάρει το λόγο αυτή τη στιγμή, είναι η νέα γενιά, η γενιά που 'είναι' το μέλλον της χώρας. Το Θέατρο Τέχνης φέρνει στη σκηνή του Φεστιβάλ το πλήθος των νέων: ένα πλήθος που με ορμή αλλά και απάθεια, με απελπισία αλλά και χιούμορ, με αφέλεια αλλά και κυνισμό, αναζητά μια διέξοδο στην κατάσταση που βιώνει ως αδιέξοδο... Αναζητά απεγνωσμένα μια χώρα... Είναι άραγε σε θέση να τη διεκδικήσει;».

Πρωταγωνιστούν:

Η Ρένη Πιττακή και οι απόφοιτοι και μαθητές της Δραματικής Σχολής του Θέατρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Απόφοιτοι: Νίκος Βαρέλλας, Σελήνα Διαμαντοπούλου, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Βασίλης Ζήσης, Τάσος Κορκός, Γιώργος Κοσκορέλλος, Ειρήνη Κότσιφα, Ανέστης Κόττας, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Νίκος Λεκάκης, Ιωάννα Μπιτούνη, Νόρα Πάντου, Γιώργος Σαββίδης, Δημήτρης Τσιγκριμάνης.

Γ’ Έτος: Αδριανός Γκάτσος, Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Πάνος Κούγιας, Ιωάννα Κόχειλα, Γιώργος Κρομμύδας, Δανάη Λουκάκη, Μαριλένα Μόσχου, Γιάννης Μπλέτας, Ιάσονας Νικητέας, Φρύνη Ονισηφόρου, Νότης Συκινιώτης, Δώρα Χουρσανίδου.

Β’ Έτος: Ερατώ Αγγουράκη, Γιάννης Βερβενιώτης, Σόνια Καλαïτζίδου, Αλεξάνδρα Καραναστάση, Βασιλική Κατερίνη, Μάριος Κρητικόπουλος, Χριστίνα Κωστέα, Φάνης Μιλλεούνης, Βασίλης Παπαδημητρίου, Χριστίνα Παπατριανταφύλλου, Ανθή Σαββάκη, Ηλέκτρα Σαρρή, Αντιγόνη Σταυροπούλου, Κωνσταντίνα Σμυρνιώτη, Αναστασία Φλεμοτόμου, Ευθύμης Χαλκίδης, Χρυσαλένα Χριστοπούλου.