Χρ. Ι. Στεφανάδης

Επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ, στην οποία μάλιστα κύριος ερευνητής είναι Έλληνας, για πρώτη φορά περιέγραψε ένα νέο σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, που το ονόμασαν διαμέσιο. Με την χρήση ειδικών μικροσκοπίων που μπορούν να «βλέπουν» μέσα σε ζωντανούς ιστούς του σώματος, εντόπισαν κάτω από την επιδερμίδα, ανάμεσα στους μυς, στο πεπτικό σύστημα, στους πνεύμονες, στο ουροποιητικό σύστημα και γύρω από τις αρτηρίες και τις φλέβες τεράστιο αριθμό καναλιών.

Τα κανάλια αυτά μεταφέρουν τα υγρά μέσα στο λεμφικό σύστημα του οργανισμού.

Η ανακάλυψη αυτή, ενδεχόμενα να βοηθήσει στην κατανόηση του μηχανισμού διαφόρων καταστάσεων, όπως ηπατοπαθειών, οιδημάτων , φλεγμονών αλλά και του καρκίνου. Ειδικότερα για τον καρκίνο , μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση του μηχανισμού των μεταστάσεων και επομένως να οδηγήσει σε αποτελεσματικότερες θεραπευτικές μεθόδους…

Δηλαδή, με απλά λόγια το νέο αυτό όργανο που ανακαλύφθηκε, δεν είναι απλά μια δεξαμενή υγρών του σώματος , αλλά ένα σύστημα αγωγών που ενεργητικά παροχετεύει μέσα σε ένα άλλο αποχετευτικό σύστημα, το λεμφικό.

… Σκέπτομαι ότι το πολιτικό ισοδύναμο αυτού του νέου οργάνου, θα μπορούσε να είναι ο κεντρώος χώρος του πολιτικού συστήματος!
Με τον όρο Κέντρο, στη σύγχρονη πολιτική ζωή, εκφράζεται συνήθως ένας πολιτικός χώρος με ασαφή όρια, που κινείται στις ιδεολογίες του φιλελευθερισμού. Οι ιδεολογίες αυτές , συνδυάζουν δεξιά και αριστερά ιδεολογικά στοιχεία.

Τα σύγχρονα κεντρώα κόμματα (φιλελεύθερα ή κοινωνικά φιλελεύθερα στην πλειοψηφία τους) υποστηρίζουν την ελεύθερη οικονομία και την ανοιχτή κοινωνία, τείνοντας έτσι τόσο προς τα δεξιά (στα οικονομικά ζητήματα) όσο και προς τα αριστερά (στα κοινωνικά / ηθικά ζητήματα). Υπάρχουν και κάποια κόμματα που αυτοχαρακτηρίζονται κεντρώα, όχι όμως και φιλελεύθερα ή κοινωνικά φιλελεύθερα. Τα κόμματα αυτά είναι γενικά μετριοπαθή σε οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα και κατατάσσονται απλά στον ιδεολογικό χώρο του Κέντρου.

Στην χώρα μας , μετά την μεταπολίτευση , ο χώρος του Κέντρου, σε κοινωνικό επίπεδο, προσπάθησε να οριοθετηθεί μεταξύ του παραδοσιακού διπόλου Δεξιά- Αριστερά και παρουσιάσθηκε ως ο
κύριος εκφραστής της μεσαίας τάξης, ενώ σε πολιτικό επίπεδο προσπάθησε να καλύψει ένα ευρύτατο ιδεολογικό φάσμα, από την κεντροδεξιά μέχρι την κεντροαριστερά.

Ο χώρος αυτός προσέλκυσε κυρίως αμφιταλαντευόμενους και άρα ασταθείς ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν συντηρητικές καταβολές, αλλά δελεάζονται και από ρομαντικά συνθήματα αριστερής ιδεολογίας… Χαρακτηριστικό παράδειγμα διεμβολισμού του κεντρώου χώρου, ήταν η επικράτηση με πολύ υψηλά εκλογικά ποσοστά, του νεοϊδρυθέντος τη δεκαετία του 80΄, σοσιαλιστικού πολιτικού σχηματισμού , που κινήθηκε ιδεολογικά μεταξύ πατριωτικής δεξιάς και ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά που μετά από χρόνια διακυβέρνησης αστόχησε στην πράξη στους περισσότερους τομείς… Σήμερα γίνεται προσπάθεια συσπείρωσης του κεντρώου χώρου σε ένα νέο πολιτικό Κέντρο με φιλοδοξία να τοποθετηθεί μεταξύ της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Δεξιάς, και να μην έχει ιδεολογική σχέση με το μεταπολεμικό και κυρίως το Κέντρο μετά την μεταπολίτευση. Μια σχέση που θα δημιουργούσε στους πολίτες τραυματικούς συνειρμούς που σχετίζονται με οικονομική κατάρρευση, με αναξιοκρατία, με σκάνδαλα και κυρίως με χρησιμοποίηση του κεντρώου χώρου, ως εφαλτήριο προς τα αριστερά, όπως

συνέβη στις ημέρες μας , με όλες τις συνέπειες στην οικονομία, την υγεία , την παιδεία, την αξιοκρατία… Για τον λόγο αυτό, δηλαδή την απαγκίστρωση από το παρελθόν, η νέα προσπάθεια ανασύνταξης του κεντρώου χώρου, εκτός από την αλλαγή των παραδοσιακών εμβλημάτων, περιέλαβε και άλλες πέραν από το ΠΑΣΟΚ, πολιτικές δυνάμεις, ορισμένες χωρίς ουσιαστικό λαϊκό έρεισμα. Αλλά την δεκαετία του ΄80, το διακύβευμα ήταν οι δημοκρατικές ελευθερίες και η πολιτειακή αλλαγή που κυρίως συγκίνησε τους πολίτες.

Σήμερα όμως ποιο είναι το διακύβευμα που διαφοροποιεί το νέο πολιτικό σχηματισμό στον κεντρώο χώρο; Πέρα από προσωπικές φιλοδοξίες και πολιτική επιβίωση , τι μπορεί να προσφέρει περισσότερο στην Ελληνική κοινωνία που αδυνατούν να προσφέρουν οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί; Μήπως, λέω μήπως, δεν κάνει κάτι άλλο παρά να αποτελέσει όχημα μεταφοράς πολιτικού προσωπικού προς τα αριστερά, όπως συνέβη δυστυχώς στο πρόσφατο παρελθόν; Μήπως δηλαδή , λειτουργήσει ο νέος κεντρώος πολιτικός σχηματισμός ως όχημα μεταφοράς πολιτικών προσώπων, όπως λειτουργεί το διαμέσιο, το νέο όργανο μεταφοράς υγρών και κυττάρων του ανθρωπίνου σώματος που ανακαλύφθηκε ;...

*Ο Χριστόδουλος Στεφανάδης είναι Καθηγητής Καρδιολογίας