Θανάσης Τσεκούρας

Προσοχή στον προσδιορισμό «αυθεντικός». Γιατί την τελευταία περίοδο κυκλοφορούν ανάμεσά μας αρκετές γελοιογραφίες, γιαλαντζί «μακεδονομάχοι» της συμφοράς, που από βέροι εκσυγχρονιστές και κεντροαριστεροί τρέχουν καταϊδρωμένοι να γραφούν στα ποικίλα ΙΕΚ «Παύλος Μελάς». Θα επανέλθουμε όμως στη συνέχεια στους «μακεδονομάχους» με τα φουρό.

Ο Ν. Μέρτζος παραθέτει αποσπάσματα από πρόσφατες ομιλίες του προέδρου της ΠΓΔΜ και άλλων «αλύτρωτων του μακεδονισμού». Ιβανόφ: «Οι Πρέσπες καταργούν το Μακεδονικό Εθνος, την εθνική του ταυτότητα και τη γλώσσα». Ιβανόφ πάλι: «Η Ελλάδα μάς επιβάλλει ένα νέο όνομα erga omnes... Η Ελλάδα θα επιβλέπει συνεχώς πώς θα αποκαλούμε τους εαυτούς μας». Μιτσκόσκι (αρχηγός του VΜRΟ): «Η κυβέρνηση Ζάεφ τυλίγει τη Μακεδονία με σκοτάδι, εκβιάζει τον λαό και αλλάζει την ταυτότητά του».

Αυτά λοιπόν από τις «κλαίουσες» του μακεδονικού αλυτρωτισμού. Με μια μικρή μετωνυμία, μια αλλαγή σε ονόματα και διευθύνσεις, εμφανίζονται ανάγλυφα τα επιχειρήματα από τις δικές μας «κλαίουσες», τους επαγγελματίες του ελληνικού εθνικισμού.

Μόνο τα δάκρυα των δύο άκρων, οι συμπτώσεις και οι μετωνυμίες πείθουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο για το αυτονόητο: η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί έναν έντιμο ιστορικό συμβιβασμό.
Εντιμο γιατί καμία πλευρά δεν βγαίνει ισοπεδωμένη. Ιστορικό γιατί υπερβαίνει μια ιστορική εκκρεμότητα που ξεκίνησε από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Συμβιβασμό γιατί όλοι κερδίζουν - οι μόνοι που χάνουν είναι τα φαντάσματα της Ιστορίας.

Γιατί λοιπόν αρκετοί άνθρωποι της Κεντροαριστεράς που για πολλά χρόνια διακήρυτταν την ανάγκη ενός έντιμου συμβιβασμού, και μάλιστα σε χρόνια δύσκολα, όταν η χώρα σχεδόν διαλύθηκε από τη λαίλαπα του σκοταδισμού και της εθνικοφροσύνης, σήμερα ασκούνται στην τέχνη της κωλοτούμπας;
Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή: γιατί τη φέρνει ο Τσίπρας. Εκ των υστέρων, επικαλούνται ατελή σημεία της Συμφωνίας των Πρεσπών, λες και θα ήταν δυνατό οποιαδήποτε συμφωνία να εξέφραζε πλήρως τις ελληνικές απόψεις.

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πάντοτε πιο σύνθετη και «πληθυντική» από τον ναΐφ μανιχαϊσμό. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολίτες που θέλουν να φύγει ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τι γίνεται με αυτούς;

Εδώ οι απόψεις των «μακεδονομάχων» με τα φουρό διίστανται. Οι πιο μετριοπαθείς απλώς τους χαρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι σκληροπυρηνικοί τούς στολίζουν επιπλέον ως «χρήσιμους ηλίθιους» του ΣΥΡΙΖΑ. Τι ωραία ατμόσφαιρα!

Πάντως, καλό είναι να θυμίσουμε ότι στην Ιστορία, εκτός από τους «χρήσιμους ηλίθιους», εμφανίστηκαν πολλές φορές και οι «άχρηστοι ηλίθιοι». Αυτοί ως ηλίθιοι δεν κατάφεραν ποτέ να διακρίνουν μια πραγματικότητα αρκετά πιο σύνθετη από τον μανιχαϊσμό και τις εμμονές τους. Και ως άχρηστοι στο τέλος πέτυχαν το ακατόρθωτο: Εδωσαν τις πιο άχρηστες και έχασαν τις πιο σίγουρες μάχες.