Τάκης Σπηλιοπουλος

Το 2015 Ελλάδα εμφανιζε την εικόνα μιας "διάτρητης" χώρας, που εμφορούμενη τότε από ιδεοληψίες και άκρατο λαϊκισμό είχε ανοίξει τα δικά της βόρεια σύνορα για τις εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών και προσφύγων, που περνούσαν ανεξέλεγκτα στη χώρα μας, προκειμένου στη συνέχεια να κατακλύσουν τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.

Μέχρι που η Ευρώπη σφράγισε τα δικά της σύνορα, μέχρι που συνέβη το αδιανόητο. Τα σύνορα της Ευρώπης έπαψαν να ταυτίζονται με τα σύνορα της Ελλάδος και μετατοπιστηκαν στα σύνορα των Σκοπίων. Φέρτε στο νου σας τις εικόνες στην Ειδομένη και όσα συνέβαιναν στην ουδέτερη ζώνη, στα βόρεια σύνορα μας. Ποιός θυμάται τους φράχτες από συρματόπλεγμα που σφράγιζαν οι Σκοπιανοί (με τις οδηγίες και τις ευλογίες των Ευρωπαίων εταίρων μας) τα σύνορα τους και τα δακρυγόνα που εκτόξευαν οι Σκοπιανοί αστυνομικοί στην ουδέτερη ζώνη για να απωθήσουν τους συγκεντρωμένους..

Ήταν τότε που η χώρα μας επέτρεπε (διευκόλυνε για την ακρίβεια) να περνούν ανεξέλεγκτα κατά χιλιάδες οι μετανάστες και οι πρόσφυγες από τα τουρκικά παράλια και από τα χερσαία σύνορα στον Έβρο και ακολούθως με κάθε μέσον κινούνταν προς τον βορά.

Χωρίς να πάρουμε μέτρα, χωρίς να ζητήσουμε βοήθεια, χωρίς να κάνουμε το παραμικρό, προκειμένου να ανασχεθεί το μαζικό και οργανωμένο από την Τουρκία κύμα προς τη χώρα μας.

Αντίθετα η κυβέρνηση αντιμετώπιζε με ειρωνία και με ιδεολογική υπεροψία τις αιτιάσεις όσων έβλεπαν το επικίνδυνο αδιέξοδο που ερχόταν. Ήταν μια πολιτική που η χώρα μας δυστυχώς την πλήρωσε πολύ ακριβά και συνεχίζει να την πληρώνει μέχρι και σήμερα.

Τουλάχιστον είμαστε πλέον με την πλευρά της Ευρώπης και όχι εναντίον της. Και μπορούμε να ελπίζουμε σε βοήθεια.

ΥΓ. Είναι πάντως χαρακτηριστική αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η αφωνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.