Σταμάτης Μαλέλης

Τα κούφια λόγια και οι λέξεις περισσεύουν αυτές τις μέρες. Ο ένας θα μειώσει τους φόρους και ξαφνικά θα έρθει η ανάπτυξη και ο άλλος υποστηρίζει ότι τα επιδόματα και ο δογματικός κρατισμός θα φέρουν την ευημερία. Για να μπορέσει η χώρα να αφήσει οριστικά πίσω της την κρίση πρέπει να πάρει ορισμένες συγκεκριμένες αποφάσεις.

Αυτά που παρακολουθουμε εν ειδει επιθεωρήσεων στα διαφορά λεγόμενα μικρά κόμματα δεν οφείλονται στην ιδιοτροπία των στελεχών τους αλλά στην έλλειψη αρχών και ιδεολογίας

Πολλοί είναι πλέον οι προβληματισμοί για το τι εκφράζει σημερα η σοσιαλδημοκρατία.

Οι πολιτικοί κλυδωνισμοί και οι αναταράξεις των τελευταίων ημερών δεν αφορούν μόνο σε μία αφύσικη συμμαχία κομμάτων που απλώς δεν τα κατάφερε να βγάλει την χώρα από την κρίση αλλά κυρίως οφείλονται στην οργή των πολιτών αυτής της χώρας που για διαφόρους λόγους εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για ανάταξη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος αλλαγής αλλά και των πρώτων διαδικασιών που ακολουθησαν δύο είναι οι κυρίαρχες τάσεις που κυριαρχούν στο εσωτερικό της Παράταξης , αν και δν είναι οι μόνες.

Η φράση αυτη του Θουκυδιδη είναι ιδιαίτερα επίκαιρη στις σημερινές συνθήκες. Κυβέρνηση και αξιωματική Αντιπολίτευση , εν μέσω εθνικών κινδύνων αναμετρώνται σε έναν αγώνα που θυμίζει άλλες εποχές.

Η αντιπαράθεση και οι εξελίξεις στην υπόθεση του σκοπιανού αντικατοπτρίζουν και την πολιτική κατάσταση στη χώρα. Οι δυσκολίες, οι παλινωδίες, οι παλικαρισμοί ,οι οπορτουνισμοί αποτελούν στοιχεία τη πολιτικής επικαιρότητας.

Πλειστηριασμοί, φόροι, μειώσεις συντάξεων και μισθών , ανεργία και μαύρη εργασία έχουν γονατίσει την κυβέρνηση. 

Η εικόνα της κοινωνίας μας σοκάρει. Η φτώχεια εξαπλώνεται σαν επιδημία. Η ελπίδα , που θα ήταν και το μόνο φάρμακο για επιβίωση ,σβήνει.

Η νίκη της Φώφης Γεννηματά αποτελεί την αρχή και μόνον μιας  διαδικασίας που θα οδηγήσει η πρέπει να οδηγήσει, στην δημιουργία της  Δημοκρατικής  Παράταξης.

Διάβασα πολλά για το μήνυμα που έστειλαν οι ψηφοφόροι του πρώτου γύρου για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της κεντροαριστεράς.

Λίγες μόνο ώρες μετά το περιβόητο και πολυαναμενόμενο ντιμπέιτ των υποψηφίων αρχηγών για την κεντροαριστερά άρχισαν οι συγκρούσεις.

Είναι σαφές απο τις τελευταίες δημοσκοπήσεις οτι η Νέα Δημοκρατία παραμένει σε σταθερά ποσοστά και σε ορισμένες μάλιστα  έχει και μικρές απώλειες.

Παραφράζοντας τον Γιούνγκ και την φράση του όποιος θέλει να γνωρίσει ττην ανθρώπινη ψυχή να αποχαιρετήσει τις μελέτες του και να περιπλανηθεί στον κόσμο με ανοιχτη καρδια, θα λέγαμε ότι όποιος θέλει πραγματικά να γνωρίσει την ελληνική  κοινωνία πρέπει να περιπλανηθεί στις λεωφόρους και στα σοκάκια της.

Η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς είναι δύσκολη υπόθεση για να την αφήνουμε σε μαθητευόμενους  αρχηγούς. Η όλη υπόθεση της ανάδειξης του νέου αρχηγού του νέου σχήματος- που κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι- κινδυνεύει να καταρρεύσει συμπαρασύροντας ιδέες, προτάσεις, ελπίδες.

Ακουσα και εγώ το περίεργο παιχνίδι των λέξεων που έκανε ο πρωθυπουργός  μιλώντας στην συνέντευξη της  ΔΕΘ.

Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ο ήρωας των εφηβικών και νεανικών μου χρόνων. 

Πολλοί ειναι εκείνοι που τις τελευταίες μερες στηλιτεύουν την στάση του κόμματος της Ανανεωτικής Αριστεράς να ψηφίσει «ναι» στο νομοσχέδιο για την απλή αναλογική.

Εχω ξαναγράψει ότι η Κεντροαριστερά, η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, δεν μπορεί να προκύψει από συγκόλληση κομμάτων αλλά από την έκφραση συγκεκριμένων κοινωνικών αναγκών. Η χώρα καταρρέει και φτωχοποιείται βίαια .

Επιτέλους ! Μετά από καιρό άρχισε να ακούγεται και πάλι το όνομα της κεντροαριστεράς. Το θέμα είναι τώρα να οικοδομηθεί από την αρχή, χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος και να γίνει η χρήσιμη δύναμη του μέλλοντος

Εχω γράψει εκατοντάδες άρθρα για την κεντροαριστερά. Ακόμη και όταν κάποιοι την λοιδορούσαν και δεν την πίστευαν ως πολιτικό αλλά μόνο γεωγραφικό χώρο επέμενα στην εθνική και ευρωπαική της αναγκαιότητα. Και συνεχίζω.

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία πως για ότι γίνεται στη χώρα τους τελευταίους μήνες αποκλειστικά υπεύθυνη  είναι η Ζωή Κωνταντοπόυλου. Οι κατηγορίες ειναι πολλές και αυταπόδεικτες

Δηλαδή ο Λαφαζάνης έφερε τη χώρα στα όρια -για να το πω συγκρατημένα-  της καταστροφής;