Γιάννης Μακρυγιάννης

Κολλημένη την καρέκλα και βυθισμένη στην αχλή της εξουσίας. Ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνεται στον ελληνικό λαό από το Μέγαρο Μαξίμου με ένα διδακτικό, πατερναλιστικό ύφος, επιστρατεύοντας κοινοτοπίες και επενδύοντας περισσότερο στο φόβο, παρά στην ελπίδα.

Είναι ασφαλώς η αγάπη για την πολυτέλεια, που τον κρατά μέσα στο Μαξίμου. Πιστεύει όμως και κάτι άλλο. Ότι μπορεί να γοητεύσει τους ψηφοφόρους με τη δύναμη της εξουσίας. Πλασάρει τον εαυτό του αμπαλάροντάς τον με τον μανδύα μίας εξουσίας, που ο ίδιος θεωρεί ως ύψιστο εργαλείο πειθούς των μαζών. Γι’ αυτό και προτίμησε να γυρίσει στο Μαξίμου τα προεκλογικά σποτάκια, αναζητώντας ένα κύρος, που πλέον δεν έχει μετά τόσα χρόνια διακυβέρνησης και κυρίως μετά τη συντριβή στις ευρωεκλογές. Ουσιαστικά όμως απόμακρος και απομονωμένος.

Ο κ. Τσίπρας δεν βγήκε στους δρόμους για να γυρίσει τα σποτάκια. Δεν πρόβαλε την επαφή του με κόσμο, δεν έφερε τον κόσμο στην πρώτη γραμμή. Μιλά εξ ονόματος του λαού, αλλά χωρίς το λαό. Άσκησε έτσι κι αλλιώς την εξουσία χωρίς τη στήριξη του λαού, απλά νομίζοντας ότι εξυπηρετεί το λαό.

Στην πραγματικότητα ακόμα και οι τελευταίες ενέργειες της κυβέρνησης δείχνουν ότι είδε την εξουσία σαν κτήμα. Όχι με το λαό, αλλά νομίζοντας (ή διατεινόμενος απλώς) ότι την ασκεί προς όφελός του. Προφανώς η άποψη του λαού ήταν άλλη.

Το πρόβλημα είναι ότι όλο αυτό το σκηνικό επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε από κινηματικό και ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς σε ένα φορέα παλαιοκομματικού τύπου, με σημαία τη φαυλότητα και μοναδικό σκοπό τη νομή της εξουσίας. Έκανε ό,τι και κατήγγειλε και ακόμα χειρότερα. Είναι αποκαλυπτικό ότι οι κυβερνώντες διορίζουν και εξυπηρετούν μέχρι την τελευταία ώρα, αφήνοντας μία θλιβερή παρακαταθήκη.

Πολλά είπαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική που άσκησε, τα λάθη που έκανε και το στιλ της εξουσίας. Σε αρκετά είχαν άδικο. Δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη χρεοκοπία της χώρας, ούτε για τις διάφορες παθογένειες, που ταλαιπωρούν κράτος και κοινωνία. Όμως για ένα είχαν δίκιο: ότι η αγάπη για την εξουσία ήταν ο οδηγός των περισσοτέρων, που άσκησαν διακυβέρνηση αυτή την τετραετία. Αρρωστημένη αγάπη για την ακρίβεια