Δημήτρης Δανίκας

Ας πούμε ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Που περίπου θεώρησε «αυθόρμητη την αντίδραση του λαού». Οπως οι Χρυσαυγίτες παρέα με χιλιάδες κρυφοφασίστες που καταχάρηκαν με τον ανηλεή ξυλοδαρμό του απροστάτευτου Γιάννη Μπουτάρη.

Η βία, λοιπόν, είναι ζήτημα ερμηνείας. Γιατί δυσδιάκριτη η απόσταση που χωρίζει όλους αυτούς από τον άνθρωπο στο κτήνος. Ισως και χειρότερα.

Ολοι καταδικάζουμε τη βία. Ομως ο γερμανικός λαός, στη συντριπτική πλειονότητά του, αποθέωνε και προσκυνούσε τον Αδόλφο τον «μικροσκοπικό». Ομως ο ίδιος αυτός λαός όχι μόνο γνώριζε τα κρεματόρια και την «εξαέρωση» εκατομμυρίων Εβραίων, αλλά από πάνω καθόλου δεν δίσταζε, το αντίθετο μάλιστα, να καταδίδει τον γείτονά του προκειμένου να του αρπάξει την περιουσία και τα υπάρχοντά του!

Και μη χαίρεστε. Παρόμοια, σε μικροκλίμακα, η κατάσταση που συνέβη στη Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα όπου ζούσαν χιλιάδες Ελληνες εβραϊκής καταγωγής.
Καλή και απαραίτητη η βία για την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Εξίσου καλή και άκρως ευεργετική η «εξαφάνιση» εκατομμυρίων πολιτών της Σοβιετικής Ενωσης. Επίσης καλή και ωφέλιμη η εκτέλεση, από τον Στάλιν, των παλιών συντρόφων του Λένιν. Επειδή όλοι αυτοί ήταν «συνωμότες του σοσιαλιστικού καθεστώτος» και «εχθροί του λαού».

Καλή η βία και με την επέλαση των Σταυροφόρων στις αραβικές χώρες. Που, εκτός των άλλων και σύμφωνα με τους χρονικογράφους της εποχής, μαγείρευαν μικρά παιδιά σε μεγάλα τσουκάλια «πολιτισμένα» και ευρωπαϊκά.

Χάριν αυτής της ανελέητης και συστηματικής βίας που ασκήθηκε σε δεκάδες «τριτοκοσμικά» γεωγραφικά σημεία της Ασίας και της Αφρικής μεταφέρθηκε άφθονος πλούτος πρώτων υλών στις αποικιοκρατικές χώρες της Ευρώπης. Κάπως έτσι και ως αποτέλεσμα αυτής της ανατριχιαστικής βίας δεκάδες εκατομμύρια απλοί Ευρωπαίοι πολίτες σιτίζονταν καλύτερα από αυτούς τους «βάρβαρους», «καθυστερημένους» ιθαγενείς.

«Αναγκαστική» η βία με τους βομβαρδισμούς, τα γκρεμίσματα και τα μιλούνια προσφύγων από τα ερείπια της Συρίας. «Αναγκαστική» και η βία τρομοκρατίας και μαζικής εκτέλεσης χιλιάδων αθώων από τους τζιχαντιστές εις το όνομα του Αλλάχ και ως τιμωρία των Αράβων προς τους νεο-αποικιοκράτες της Ευρώπης και της Αμερικής.

Βία, τυφλή, ανεξέλεγκτη, αιφνιδιαστική και απροειδοποίητη από τον 17χρονο Ελληνοαμερικανό ομογενή και μακελάρη Δημήτρη Παγουρτζή. Που θέρισε συμμαθητές και καθηγητές του στο Λύκειο Σάντα Φε του Τέξας. Συμπληρώνοντας, μάλιστα, την «αξιέπαινη» πράξη του με τη σαδιστική ομολογία ότι τους υπόλοιπους τους άφησε άθικτους προκειμένου να διηγούνται την ιστορία του!

Η βία στις ΗΠΑ θεωρείται ένα από τα δημοφιλή λαϊκά «αθλήματα». Φανταστείτε ότι ετησίως δολοφονούνται τουλάχιστον 10.000 πολίτες. Είτε από κατά συρροήν δολοφόνους. Είτε από μακελάρηδες εφήβους. Είτε από τις συμμορίες.

Η βία είναι πράξη καθημερινή. Σε όλους και για όλα. Από την κακοποίηση και τον βιασμό γυναικών. Μέχρι το μεροκάματο του τρόμου και τα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα. Οπως, ας πούμε, προσφάτως με τις δύο μητέρες που σχεδόν κατακρεούργησαν τα μωρά τους.

Οπως τους «αριστερούς» του Αλέξη Τσίπρα. Γιατί η αβεβαιότητα, η ανεργία, η φτωχοποίηση και η επερχόμενη «εκατοστή» συρρίκνωση των συντάξεων όχι μόνο είναι έκφραση ψυχολογικής βίας, αλλά και βασική αιτία που κάτω από προϋποθέσεις οδηγεί σε πράξεις πραγματικής βίας.

Σημασία έχει σε ποια πλευρά του λόφου κατοικείς. Είσαι με τους νικητές; Τότε η βία είναι πολιτισμός. Είσαι με τους ηττημένους; Τότε η βία είναι κτηνωδία. Πόλεμοι, επαναστάσεις, «σωτήριες» επεμβάσεις, είτε εθνικοί, απελευθερωτικοί αγώνες, είτε στην καθημερινότητά μας και στις προσωπικές μας σχέσεις. Κάθε πρόοδος κολυμπάει σε ωκεανούς αίματος και βίας.

Οσο και να πιστεύουμε περί του αντιθέτου. Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να πορεύεται στα σκοτάδια της προϊστορίας. Παρέα με κινητά, λάπτοπ και κάθε εξάρτημα διαστημικής τεχνολογίας!