Δημήτρης Δανίκας

Ένα από τα τελευταία είναι κι αυτό. Πως δηλαδή, οι πρώτοι που υποψιάστηκαν και οσμίστηκαν παιδοφιλία ήταν ένστολοι της ομάδας Δίκυκλης Αστυνόμευσης. Αυτοί πρόσεξαν περίεργες σκιές ενός σαραντάρη με μια μικρή σε κάποια κρυφή γωνία. Αυτοί έσπευσαν. Αυτοί οι ξένοι και παντελώς άγνωστοι τόσο στην οικογένεια όσο και στο διδακτικό προσωπικό του σχολείου

Το δεύτερο αποκαλυπτικό στοιχείο αφορά στην περίπτωση της μητέρας. Που σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όταν εκλήθη στην Αστυνομία προστασίας ανηλίκων είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως ο καθηγητής είχε γίνει ενοχλητικός με τα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματά του. Συγκεκριμένα δήλωσε «Την ενοχλούσε συχνά στο τηλέφωνο»

Επομένως αφού την ενοχλούσε πως εσύ μια μάνα δεν υποπτεύθηκες τίποτα; Αφού ήταν «ενοχλητικός» γιατί δεν έσπευσες στο σχολείο να ρωτήσεις, να ευαισθητοποιήσεις τον διευθυντή και τους υπόλοιπους καθηγητές; Και αφού ενοχλούσε την κορούλα σου γιατί δεν πήρες τα μέτρα σου, γιατί δεν παρακολούθησες το κορίτσι σου και γιατί το άφηνες ελεύθερο και ασύδοτο να κυκλοφορεί νυχτιάτικα στον Αλιμο; Ε;

Αλλά και προς τους καθηγητές, τον διευθυντή του Γυμνασίου, τον Επιθεωρητή και το Υπουργείο Παιδείας. Πολλά τα ερωτήματα. Τίποτα δεν ήξεραν; Τίποτα δεν είχαν ακούσει; Μπας και για πρώτη φορά ο εν λόγω δάσκαλος Μαθηματικών και Φυσικής, τώρα στα σαράντα τέσσερα ανακάλυψε το βίτσιο του και την ερωτική κλίση του προς ανήλικα, μικρά κορίτσια;

Προηγουμένως τίποτα; Προηγουμένως άμεμπτος; Προηγουμένως υποδειγματικός οικογενειάρχης; Κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν είδε τίποτα; Ούτε ίχνος ερωτικών προτιμήσεων; Ποιος μπορεί να πιστέψει μια τέτοια μεγαλειώδη μπαρούφα;

Πράγμα που σημαίνει πως όλοι σ αυτούς τους ιδιαίτερα ευαίσθητους επαγγελματικούς χώρους παριστάνουν τους αθώους. Ολοι συνένοχοι. Ολοι νίπτουν τα χείρας τους. Μα καλά, σου λέει ο τάδε συνάδελφος, τι να κάνω εγώ; Να γίνω χαφιές; Να καρφώσω συνάδελφο; Να χάσει τη δουλειά του; Να το φέρω βαρέως; Να φορτωθώ στη συνείδησή μου τέτοιο έγκλημα; Πως θα το αντέξω; Πως θα κοιμάμαι τις νύχτες; Κι αν εκείνος πει κάτι για μένα; Πως μ αρέσει να βλέπω πορνογραφία και να επιδίδομαι στο σπορ της παλάμης; Πως έχω πέσει στο κρεβάτι με παντρεμένη συνάδελφό μου; Πως το βιογραφικό μου είναι γεμάτο με ψεύτικα στοιχεία; Πως γουστάρω μπαχαλάκηδες και ταραξίες; Πως έχω πάρει δανεικά και αγύριστα; Ασε καλύτερα. Εκείνος με την παιδοφιλία του εγώ με την μακακία μου

Ασε που μερικοί εξ αυτών κατά βάθος θα επιθυμούσαν να είχαν βρεθεί στη θέση του. Να είχαν πέσει στο κρεβάτι με μικρές μαθήτριές τους. Να πασπατεύανε μικρά παιδιά. Ποιος ξέρει

Και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου; Η επιθεώρηση; Ο επιθεωρητής; Ακρα του τάφου σιωπή. Από τη μητέρα και τους καθηγητές μέχρι το ρετιρέ του Υπουργείου Παιδείας

Επομένως, κάθε γονιός καταλήγει στα ακόλουθα δυσάρεστα, αποκρουστικά, απογοητευτικά συμπεράσματα. Και η Παιδεία είναι αναχρονιστική. Και η αποστήθιση συνεχίζεται όπως τότε την εποχή του «κρυφού σχολειού». Και πληρώνω ένα σκασμό λεφτά στα φροντιστήρια. Και το παιδί μου αν περάσει στο Πανεπιστήμιο στη συνέχεια μάλλον θα αποδράσει για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Και κινδυνεύει η κορούλα μου η το αγόρι μου από τις χούφτες, τα πασπατέματα και τις νοσηρές ορέξεις παιδόφιλων καθηγητών. Τι να κάνω;

Να σου πω εγώ. Αν υπάρχουν προηγούμενα και αν υπάρχουν ανάλογα περιστατικά. Σήκω πήγαινε και ξεσήκωσε συλλόγους γονέων και όλοι μαζί να τους ταράξετε στις μηνύσεις. Σε όλους. Μην τους αφήσεις σε χλωρό κλαρί. Και ταυτόχρονα με τις μηνύσεις να βγαίνεις σε κανάλια και εφημερίδες και να λες ονόματα. Διαρκώς. Πείραξαν το παιδί σου; Fuck them! Χωρίς έλεος! Αλλιώτικα συνένοχος και εσύ Το δίλημμα απλό: η εσύ «Fuck» το σύστημα το νοσηρό η θα αφήσεις το παιδί σου να «fuck» από παιδόφιλους και συνένοχους καθηγητές. Διάλεξε!