O Έλληνας που φτιάχνει ξύλινα χειροποίητα ψαροντούφεκα

Η αχανής ακτογραμμή και το κυρίαρχο υγρό στοιχείο της Ελλάδας βοηθούν για τις ιδανικές συνθήκες για ψάρεμα με ψαροντούφεκο, αυτό το συναρπαστικό και εξαιρετικά δημοφιλές ανά τον κόσμο θαλάσσιο «παιχνίδι». 

Ένας νέος Έλληνας επιχειρηματίας τόλμησε να επενδύσει στην παραγωγή χειροποίητων ξύλινων ψαροντούφεκων υψηλών προδιαγραφών και να δώσει ένα δυνατό χτύπημα στην κρίση, αφού έχει καταφέρει όχι μόνο να κρατήσει την επιχείρησή του, αλλά και να εξάγει το προιόν του στο εξωτερικό. 

Ο Δημήτρης Χατζηρόδος στα 37 του χρόνια έχει αφιερώσει πάνω από μια δεκαετία στον πειραματισμό με διάφορα ξύλα αναζητώντας τη συνταγή για το τέλειο ψαροντούφεκο. Φυσικά είναι φανατικός ψαράς και χρησιμοποιεί και ο ίδιος τα προιόντα που φτιάχνει, έχοντας από πρώτο χέρι άποψη για την επιτυχία της κατασκευής, τα πλεονεκτήματα και τα σημεία που χρειάζονται περαιτέρω βελτίωση. 

Όποιος συναντήσει το Δημήτρη στο ξυλουργείο του στο Γέρακα, διαπιστώνει ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που αγαπά αυτό που κάνει και λατρεύει τη θάλασσα. Ένας μελαχρινός τριανταεφτάχρονος με ηλιοψημένο δέρμα και καθαρό αλλά ανήσυχο βλέμμα που δείχνει να ψάχνει διαρκώς την επόμενη περιπέτεια. 

Ο Δημήτρης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Γέρακα, εκεί όπου άρχισε σε ηλικία 16 ετών να πειραματίζεται στο μαγαζί με τα ξυλουργικά του πατέρα του φτιάχνοντας ξύλινα ψαροντούφεκα, τα οποία κάθε καλοκαίρι τα δοκίμαζε στις θάλασσες της Λήμνου απ’όπου είναι η καταγωγή της οικογένειας. 

Σε ηλικία 18 ετών, πάντα στον ελέυθερο χρόνο του σμίλευε στα ξύλα τουφέκια της θάλασσας πολλά από τα οποία μοίραζε σε φίλους του. «Πάνω από είκοσι χρόνια φτιάχνω ψαροντούφεκα. Τα έφτιαχνα για εμένα αλλά και για φίλους μου. Επαγγελματικά άρχισα να φτιάχνω πριν από τρία χρόνια όταν η κρίση χτύπησε για τα καλά την επιχείρησή μας. 



Η δουλειά έπεσε δραματικά γιατί εργαζόμασταν στην οικοδομή και αναγκαστικά έπρεπε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους για να απασχολούμαστε. Σκεφτήκαμε με τον αδερφό μου λοιπόν, να ασχοληθούμε με κάτι που θα ήταν δύσκολο, που δεν το κάνουν πολλοί αλλά θα έχει απήχηση στο κοινό. Η αγάπη μου για τη θάλασσα και το ψάρεμα μας οδήγησε στην κατασκευή ξύλινων ψαροντούφεκων». 
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το συγκεκριμένο σπορ ακόμη και σήμερα αποτελούν μειονότητα σε σχέση με εκείνους που χαίρονται άλλα θαλάσσια σπορ. 

Η πιο απλή μορφή αυτού του είδους ψαρέματος απαιτεί μόνο καλά πνευμόνια (!) και το σωστό ψαροντούφεκο. «Αυτή τη στιγμή φτιάχνω 150 με 200 κομμάτια το χρόνο, ενώ όταν πρωτοξεκίνησα έφτιαχνα 20. 

Αρκετά από αυτά τα δίνω στην Ελλάδα, όπου κάποιος μπορεί να βρει σε δυο μαγαζιά στην Αθήνα, ενώ έχω αρχίσει ήδη και εξάγω σε Ντουμπάι, Λίβανο, Ομάν Ρωσία και Αμερική. Όπου υπάρχει θάλασσα και υπάρχουν αυτού του είδους οι ψαράδες εγώ δίνω ψαροντούφεκα». 
Η διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα αφού μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 15 ημέρες μέχρι να ολοκληρωθεί ένα ψαροντούφεκο. 

«Για κάθε ψαροντούφεκο απαιτούνται 1-2 εβδομάδες, ανάλογα το μοντέλο. Η επεξεργασία του ξύλου έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα το ξύλο δεν μπορείς να το κολλήσεις και να το δουλέψεις άμεσα. Επειδή πρόκειται για ζωντανό οργανισμό είναι αδύνατο να το φτιάξεις γρήγορα”, μας τόνισε ο Δημήτρης. 

Και συνέχισε λέγοντας “Όμως για να προλαβαίνω τις παραγγελίες μου, αρχικά κάνω μία προεργασία. Τα μήκη είναι στάνταρ, αλλά κατόπιν παραγγελίας μπορεί το κάθε ψαροντούφεκο να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του πελάτη. Στην ουσία κατασκευάζονται τέσσερα βασικά μοντέλα με στάνταρ μήκη, τα οποία είναι ετοιμοπαράδοτα, αλλά ο καθένας μπορεί να ζητήσει να αλλαχθεί κάτι και να γίνει όπως ακριβώς το επιθυμεί ο ίδιος». 



Τα ψαροντούφεκα Arcus κατασκευάζονται από ξύλο teak-iroko Γερμανίας, το οποίο το εισάγουν ελάχιστοι προμηθευτές στην Ελλάδα. Η τιμή τους ξεκινά από 400 ευρώ και μπορεί να φτάσει και τα 1200 ευρώ. Όπως επισήμανε ο ίδιος οι άνθρωποι που αγοράζουν είναι φίλοι της θάλασσας και του ψαρέματος και προέρχονται από όλα τα οικονομικά στρώματα. «Έχω ανθρώπους που μάζευαν 50 ευρώ το μήνα μέχρι να συμπληρώσουν το ποσό που ήθελαν και έχω και ανθρώπους που δεν φείδονται χρημάτων. 

Στο εξωτερικό δηλαδή δεν υπάρχει θέμα όσο κάνουν θα το πάρουν. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν χόμπι αυτού του είδους το ψάρεμα το οποίο είναι ένα ακριβό σπορ». 

Όπως λέει ο Δήμητρης η εταιρεία του έχει έδρα στην Ελλάδα και παρά τη βαριά φορολογία δεν έχει μεταφέρει την έδρα της σε κάποια άλλη χώρα, όπως πολλοί επιχειρηματίες γιατί δεν θέλει να φύγει από τη χώρα του. Είναι όμως μια σκέψη που τον προβληματίζει πάρα πολύ και την εξετάζει μαζί με τον αδερφό του πολύ σοβαρά. 

«Δεν θέλω να πάρω την εταιρεία μου από την Ελλάδα, αλλά είναι κάτι που το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Εδώ υπάρχει η αβεβαιότητα που κανείς επιχειρηματίας δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει αύριο. Είναι και η φορολογία αρκετά μεγάλη, αλλά όσο αντέχω θα μένω εδώ». 

Εκτός από τα φορολογικά αλλά και τα άλλα διάφορα εισπρακτικά μέτρα ο επιχειρηματίας έχει να αντιμετωπίσει και τον ανταγωνισμό ειδικά από άλλες μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται αρκετά χρόνια. Ο ίδιος έγινε γνωστός από στόμα σε στόμα και από τους φίλους του που αρέσκονται σε αυτό το χόμπι.