Η ελληνική πλευρά προτείνει να κλείσει η διαπραγμάτευση με δεσμεύσεις για «κόφτη διαρκείας», δηλαδή την επέκταση του αυτόματου μηχανισμού δημοσιονομικής διόρθωσης και μετά το 2021 ενδεχομένως. Επιπλέον επιλέγει αυξήσεις φόρων και μείωση του αφορολογήτου, για να αποφύγει μειώσεις
συντάξεων που ζητά όχι μόνο το ΔΝΤ αλλά και ο ESM.
Ωστόσο, ο χρόνος πιέζει αφού και η συνεδρίαση της ΕΚΤ στις 19 Ιανουαρίου αναμένεται να αποβεί άκαρπη και δεν θα εντάξει την Ελλάδα στην πολοτική χαλάρωση. Ακολουθεί η κρίσιμη Σύνοδος του Eurogroup στις 26 Ιανουαρίου, όπου η Αθήνα χρειάζεται μια δήλωση τελικής προσέγγισης, ώστε να έχουν κλείσει όλα έως το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.
Αν πάνε καλά, μπορεί να ακολουθήσει η ένταξη της χώρας μας στην ποσοτική χαλάρωση (QE) κατά τη συνεδρίαση της ΕΚΤ στις 9 Μαρτίου.
Ωστόσο αν χαθεί και αυτό το ορόσημο, η αξιολόγηση κινδυνεύει να κολλήσει για σχεδόν μισό χρόνο ή και παραπάνω. Και αυτό γιατί ακολουθούν εκλογές σε Ολλανδία (15 Μαρτίου), Γαλλία (23 Απριλίου και 7 Μαΐου) και Γερμανία (17 ή 24 Σεπτεμβρίου). Οι σταθμοί αυτοί περιορίζουν τη δυνατότητα υποχώρήσεων από την πλευρά των Ευρωπαίων. Και, όπως προϊδέασε και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ που είπε την Πέμπτη πως η Ελλάδα έχει λεφτά για 5 μήνες ακόμα, ο «γκρεμός» που είχει μπροστά της η χώρα θα είναι ο Ιούλιος, καθώς οι δανειακές υποχρεώσεις για τον μήνα αυτόν ξεπερνούν τα 6 δισ. ευρώ.