Οι atenistas σε αριθμούς: 175/7

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017. Το πρώτο Art Night Athens -μια ακόμη πρωτοβουλία των atenistas- είναι εδώ για να ενώσει τους Αθηναίους και να διαμορφώσει μια νέα σχέση με τον πολιτισμό και τους φορείς του στην ίδια την πόλη. 

Από τις 8 το βράδυ του Σαββάτου -μέχρι και τις 6 το πρωί της Κυριακής- οι Αθηναίοι -κάθε ηλικίας- θα έχουν να διαλέξουν -ή και να συνδυάσουν - ανάμεσα σε 23 διαφορετικούς προορισμούς (μουσεία, αρχαιολογικοί χώροι, βιβλιοθήκες, φορείς και υποδομές πολιτισμού, αίθουσες τέχνης, βιβλιοπωλεία κλπ) με 23 διαφορετικούς φορείς πολιτισμού που συμμετέχουν με τις δικές του ξεχωριστές παραγωγές.

Με αφορμή την διοργάνωση του Art Night Athens απευθύνθηκα στον Τάσο Χαλκιόπουλο, έναν από τους πέντε της ιδρυτικής ομάδας και ψυχή της όλης πρωτοβουλίας. Απάντησε με προθυμία και πολύ διάθεση στις ερωτήσεις μου. Οι απαντήσεις του συνθέτουν μια μικρή αλλά πλούσια αφήγηση για την διαδρομή των ίδιων των atenistas.

Θυμάσαι ή έχεις χάσει το μέτρημα για τον αριθμό των πρωτοβουλιών και δράσεων που έχουν λάβει και φέρει σε πέρας οι atenistas; 
Είναι γύρω στις 175 στα 7 χρόνια που κλείσαμε τώρα, αρχές Σεπτέμβρη. Όταν βλέπω την λίστα (

www.atenistas.org/draseis) απορώ με τον όγκο δουλειάς που χρειάστηκε, αναλογίζομαι άπειρες μικρές στιγμές από την δραστηριοποίηση τόσων ατόμων που τις αναλάβανε και τρέξανε χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Μια όμορφη ιστορία όλο αυτό!

Η πρώτη (χρονολογικά) πρωτοβουλία και δράση;
Ήταν Σάββατο 9 Σεπτέμβρη του ‘10, πέντε όλοι κι όλοι είπαμε να ξεκινήσουμε. Το πιο απλό ένας καθαρισμός, το πιο συμβολικό να γίνει σ’ ένα σημείο σημαντικό, στον Άρειο Πάγο και το δρομάκι που ενώνει Πλάκα με την Αποστόλου Παύλου. “Τόσο απλό ήταν;” αυτό συμπέρανα στο τέλος και ήταν ο οδηγός μας πια. 

Η πρωτοβουλία και δράση που κέρδισε και παρέμεινε στο καλύτερο σημείο της καρδιάς σου;
Πολλές. Άλλες σε συναισθηματικό επίπεδο, όταν χάζευα την προσπάθεια τόσων ανθρώπων να κάνουμε κάτι ακόμα καλύτερο (πχ το πρώτο οργανωμένο pocket park που κάναμε στο Παγκράτι, προσπάθεια-υπέρβαση πέρα από τις δυνατότητές μας), ή όταν έβλεπα κατοίκους να υιοθετούσαν και συνέχιζαν την προσπάθειά μας (ένα παρκάκι στον Κολωνό που το ποτίζουν με λάστιχο – το τραβούν απ’ το σπίτι- κάθε απόγευμα δύο γειτόνισσες γιαγιάδες), Σημαντικά όμως και τα OpenWalkAthens, ιδίως το Αθέατη Αθήνα που επισκέφθηκαν 10.000 άτομα, συναίσθημα δικαίωσης της προσπάθειας όταν βλέπω νέα παιδιά που μεγάλωσαν στα προάστια, να ενθουσιάζονται με το κέντρο, να χτίζουν μια θετική ανάμνηση απ’ αυτό, και να το επανακειοποιούνται, μακριά απ’ τις κραυγές των media για το κέντρο.

Η πρώτη αφίσα; Το πρώτο φυλλάδιο ή το πρώτο κείμενο στο facebook; Οι σκέψεις που τα συνοδεύουν;
Η πρώτη αφίσα, ένα απλό atenistas, πάνω από την Αθήνα με φόντο ένα γαλαζοπράσινο ουρανό. Οντως, είχε μια αισιοδοξία και ευφορία αυτή η εικόνα που τράβηξα από Λυκαβηττό. Και το συνοδευτικό κείμενο ότι “είμαστε εδώ, 365 μέρες τον χρόνο να κάνουμε την Αθήνα καλύτερη”. 



Είμαστε ακόμη εδώ, κουρασμένοι, έχοντας δει όλα, αλλά εδώ. Είναι ένας τρόπος σκέψης που τροφοδοτεί τη νοοτροπία μας με αντίσταση στην φθορά της καθημερινότητας και ελληνικής πραγματικότητας, σε μένα τελικά έτσι λειτουργεί.

Τι έχει σήμερα στο μυαλό του ο πρώτος atenistas;
Τι μπορούμε να κάνουμε ακόμα. Πως μπορεί όλη αυτή η δύναμη που μας δίνουν τόσοι ακόλουθοι να γίνει φορέας πίεσης και επίλυσης προβλημάτων της πόλης. Και ένα σκάψιμο στις ρίζες της πρώτης χρονιάς, να θυμηθώ γιατί ξεκινήσαμε την προσπάθεια. Άλλα χρόνια μεν, το κίνητρο της ενεργοποίησης -προσωπικό πάντα- το ίδιο.

Τέλος, λίγα λόγια για την πρωτοβουλία- δράση του Σαββάτου.
Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα που να αγγίζουν πλατύτερα την πόλη. Σκεφθήκαμε λοιπόν το Art Night Athens, μια νύχτα τέχνης όπως γίνεται σε πόλεις του εξωτερικού, να συμβεί επιτέλους κι εδώ. Πήρε ένα χρόνο να προετοιμαστεί, με πολύ τρέξιμο και επαφές, κυρίως από την συντονίστρια της δράσης Νεφέλη Κασάπη που το πήρε πολύ προσωπικά πάνω της και να που γίνεται. 

23 φορείς θα είναι ανοιχτά το βράδυ Σαββάτου 23/9 και θα παρουσιάσουν ξεχωριστές παραγωγές για το βράδυ. Είναι μια καλή εκκίνηση πιστεύουμε, υπάρχει θετική διάθεση από όλους τους φορείς να συνεχιστεί και αξίζει σε μια πόλη σαν την Αθήνα ένας τέτοιος θεσμός.