“Μυημένοι” στον κόσμο του χρήματος

Το πολιτικό - οικονομικό νουάρ μυθιστόρημα ήταν κάτι που έλειπε από την ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, ως το 2010. Η κατάσταση άλλαξε σχετικά πρόσφατα, όταν εισήλθαμε στην “εποχή των Μνημονίων" και το έδαφος της ελληνικής πραγματικότητας  αποδείχθηκε πρόσφορο για τέτοια εγχειρήματα. Ωστόσο τα έργα νουάρ, που “έθρεψε” η οικονομική κρίση λιγοστά και τα αξιοπρόσεκτα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού!

Το πολιτικό-οικονομικό νουάρ μυθιστόρημα βεβαίως, ως είδος, για να προχωρήσει πρέπει να πληρεί αρκετές προϋποθέσεις… Μια από αυτές, και πιθανότατα η πλέον αναγκαία, είναι ο συγγραφέας να διαθέτει ολοκληρωμένη γνώση του απαιτητικού αντικειμένου. Δεν μπορεί πχ να γράφει για τράπεζες και επιχειρήσεις και να μην έχει περάσει ούτε καν απέξω από αυτές… 

Οι σκέψεις αυτές ήρθαν να με συναντήσουν καθώς ξεφύλλιζα το μυθιστόρημα των 300 και κάτι σελίδων του Γάλλου δημοσιογράφου Τομά Μπρονέκ (Thomaw Bronnec) με τίτλο “Οι Μυημένοι”.  Το μυθιστόρημα μόλις κυκλοφόρησε, σε μετάφραση της Κατερίνας Γούλα, από τις εκδόσεις “Πόλις”.  

Ο Τομά Μπρονέκ γεννήθηκε στη Βρέστη το 1976. Είναι δημοσιογράφος ειδικευμένος στο οικονομικό ρεπορτάζ, εργάζεται στη France Televisions και ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ. Έχει εκδώσει τρία πολιτικο - οικονομικά νουάρ μυθιστορήματα, τους "Μυημένους" ("Les Inities"), το "La Fille du Hanh Hoa" και το "En pays conqui”. 

Η ιστορία του Μπρονέκ σε κερδίζει από τις πρώτες σελίδες. Διαβάζω στο οπισθόφυλλο μια ενδιαφέρουσα σύνοψη της υπόθεσης, που σίγουρα θα κεντρίσει και το δικό σας ενδιαφέρον:  «H Crédit Parisien, η μεγαλύτερη γαλλική τράπεζα, βρίσκεται, για μία ακόμα φορά, στο χείλος της καταστροφής. Ο πρόεδρός της, ο αινιγματικός Αντουάν Φερτέλ, προσφεύγει εκ νέου στο Κράτος και ζητά απαιτητικά, ξανά, βοήθεια· διαφορετικά –υποστηρίζει–, η πτώση της τράπεζας θα οδηγήσει σε γενική κατάρρευση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η ιδιαιτέρως δημοφιλής υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ιζαμπέλ Κολσόν αρνείται να υποκύψει. Δεν θέλει να προσφέρει τα πάντα στις τράπεζες, χωρίς να ασκεί κανέναν έλεγχο και χωρίς κανένα αντιστάθμισμα. Ούτε μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι δύο στελέχη του Υπουργείου, που ασχολήθηκαν με την αξιολόγηση του πρώτου πλάνου διάσωσης της Τράπεζας, πέθαναν υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η Ναταλί Ρενωντιέ αυτοκτόνησε, ενώ μόλις βρέθηκε το πτώμα της Στεφανί Σακκό στην αυλή του Υπουργικού Μεγάρου.

Την έρευνα για τους δύο θανάτους αναλαμβάνει ο διευθυντής του γραφείου της υπουργού Κριστόφ Ντεμορύ, ο άντρας που μοιραζόταν τη ζωή του με τη Ναταλί. Θα βρεθεί στο επίκεντρο της ανελέητης αντιπαράθεσης, που ξεσπά ανάμεσα στο Κράτος –που εκπροσωπείται από την ιδεαλίστρια υπουργό– και την Τράπεζα, η οποία όμως υποστηρίζεται από πλήθος «μυημένων» πολιτικών και ανώτατων δημόσιων λειτουργών, κάποιοι εκ των οποίων δρουν βάσει των ιδεολογικών τους πιστεύω ενώ κάποιοι άλλοι κινούνται από ιδιοτέλεια.  Ποιος θα επικρατήσει;»