Η γλώσσα του σώματος και πώς την ερμήνευε δημοσίευμα του 1938

Ένα πράγμα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον παλιό αθηναϊκό τύπο: δεν τον φόβιζαν ούτε τα πιο δύσκολα θέματα. Εδώ έχουμε το «ΕΘΝΟΣ» του 1938 να ασχολείται με το πολύ προχωρημένο για την εποχή του θέμα της ανδρικής γλώσσας του σώματος!

«Ξέρετε την ιστοριούλα που αφηγούνται συχνά στην Αμερική και αν δεν απατώμαι, έχει περάση και σε κάποιο φιλμ; Ένας νεαρός σερβιτόρος παίρνει άδεια για ένα μήνα και πηγαίνει σε μια πλαζ, όπου ποζάρει ως σπουδαίος. Εκεί κατορθώνει να αρραβωνιασθή με μια πλούσια κόρη, την οποίαν κατόπιν πηγαίνει να επισκεφθή στην πόλη. Όταν μπήκε όμως στο πολυτελές μέγαρό της τα χάνει και … περνά από τη σκάλα της υπηρεσίας προς την κουζίνα. Είνε βέβαια αμερικανική ιστορία, εν τούτοις η κάθεμιά σας που γνωρίζει ένα νεαρό σε μια πλάζ, σε μια εξοχή θάθελε πολύ να ήξερε με ποιόν έχει να κάμη.



Πώς μπορεί να αναγνωρίση κανείς τον «κύριο πού μπλοφάρει»;

Υπάρχουν βέβαια πολλά διακριτικά και αναφέρω μερικά από τα συνηθέστερα. Ο κύριος αυτός πρώτον μιλά πολύ για τον εαυτό του και παραπονείται περισσότερο από κάθε άλλο για την κουζίνα του ξενοδοχείου και την υπηρεσία της. Εάν βρεθήτε σ’ ένα μέτριο ξενοδοχείο εννοεί δέκα φορές την ημέρα να σας εκθέση τους λόγους για τους οποίους το επροτίμησε από ένα Παλλάς.

Θυμάμαι ότι προ ολίγων ετών έμενα σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο πού στοίχιζε μόλις 5 δραχμές πανσιόν.

Το διάλεξα γιατί είχα εξαντληθή οικονομικώς και δεν μπορούσα να βρώ πουθενά αλλού καλλίτερα. Εν τούτοις μόνον εγώ το έλεγα απροκαλύπτως. Από τους άλλους ενοίκους οι μέν είχαν παρασυρθή από το θαυμάσιο φρέσκο βούτυρο πού απαιτούσε το λεπτό στομάχι των, οι δε από την ρομαντική ησυχία του περιβάλλοντος κλπ. Αν τους έπαιρνε στα σοβαρά κανείς όλοι ήσαν βουτηγμένοι στο χρυσάφι!

Μη πέφτετε θύματα των καυχησιολόγων. Συνηθίσετε να είσθε αρκετά οξυδερκείς, αρκετά ψυχολόγοι ώστε να βρίσκετε την πραγματικότητα ανάμεσα στις καυχησιολογίες και τις υπερβολές. Μάθετε να διακρίνετε τον πραγματικό χαρακτήρα ενός ανδρός διά μέσου των χειρονομιών του , του βαδίσματος του, της εμφανίσεώς του, της φρασεολογίας του. Θα ξέρετε το ανέκδοτο μιάς νεαράς γυναικός η οποία μη ξέροντας απολύτως τίποτε για ένα κύριο πού την εφλέρταρε κατέφυγε στο εξής μέσον: Τακτοποιήθηκε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχη μπροστά της ένα ροδάκινο. Ο κύριος φυσικά όφειλε να αναλάβη το έργον του καθαρισμού του. Από τον τρόπο λοιπόν με τον οποίον πήρε το μαχαίρι και το πιρούνι των φρούτων και έκοψε και καθάρισε το ροδάκινο εμάντευσεν αν πρόκειται περί ενός καλοανατεθραμμένου ανθρώπου ή όχι. 

Υπάρχει ένας τρόπος να διακρίνετε τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου από τας χειρονομίας του κατά την ώραν πού μιλά μαζί σας για να σας θέλξη. Κοιτάξετε προς ποιαν κατεύθυνση γίνονται αι κινήσεις του.

Χειρονομίες προς τα δεξιά. Πρόκειται περί ανθρώπου γενναιόφρονος και ικανού για πολλές θυσίες. Θα σας κάμη πολλές υποσχέσεις και θα τηρήση όσες μπορέση.
Χειρονομίες προς τα αριστερά: προδίδουν τον άνθρωπον πού προεξοφλεί όλα για λογαριασμό του. Αν τον αγαπήσετε, θα έχη την απαίτηση να τον υπακούετε στα τυφλά, όπως και η υπηρέτριά του!



Χειρονομίες προς τα άνω: Ο άνθρωπος αυτός ξέρει να νικά τις δυσκολίες της ζωής, διατρέχετε όμως τον κίνδυνο να σας παρασύρη σε πολύ επικίνδυνες περιπέτειες.
Χειρονομίες προς τα κάτω: Είνε οι άνθρωποι μεγάλης θελήσεως οι οποίοι υποφέρουν δύσκολα το ζυγό, πού εννοούν να επιβάλλουν στους άλλους. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως επιπλέουν.
Ξέρετε επίσης ότι και μόνος ο τρόπος με τον οποίον καπνίζει ένας άνδρας το σιγαρέττο του προδίδει όχι μόνον τον χαρακτήρα του, αλλά και τις σκέψεις πού απασχολούν εκείνη τη στιγμή το πνεύμα του. Οι άνθρωποι που κρατούν το σιγάρο στο στόμα των αρκετές στιγμές είνε συνήθως αναβλητικοί και ευμετάβολοι. Εκείνοι πού ροφούν πολύ καπνό και κατόπιν τον εκσφενδονίζουν ως νέφη είνε συγκεντρωμένοι στον εαυτό τους, αρκετά εγωισταί. Οι ενεργητικοί άνθρωποι πετούν τον καπνό προς τα δεξιά, οι εγωισταί προς τα αριστερά, οι πείσμονες προς τα κάτω.



Μην εμπιστεύεσθε τον άνθρωπο πού γλιστρά κατά τον χαιρετισμό κύπτοντας τους ώμους ελαφρά προς τα εμπρός. Είνε υποκριτής και κόλαξ. Μην εμπιστεύεσθε τον άνθρωπο πού για τη χειραψία σας δίδει ένα ή δύο μόνο δάκτυλα. Δεν είνε μόνο κακοανατεθραμμένος αλλά και δεν ενδιαφέρεται στη ζωή παρά μόνο για τον εαυτό του. Ο άνθρωπος πού σας σφίγγει μαλθακά το χέρι δεν έχει φιλοδοξίες στη ζωή του. Εκείνος πού στηρίζει την παρειά του στην πυγμή του είνε γκρινιάρης!

Βέβαια αι ανωτέρω παρατηρήσεις δεν έχουν απόλυτη αξία. Συνολικώς όμως μπορούν να σας βοηθήσουν για να μαντεύσετε την πραγματική προσωπικότητα ενός ατόμου για τον οποίον δεν γνωρίζετε τίποτε ή γνωρίζετε πολύ λίγα πράγματα όσον αφορά τη ζωή, την ανατροφή και τον χαρακτήρα του». 

Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε περισσότερα στο www.paliaathina.com