Γιατί χαίρομαι μόνο όταν τρώω;

Όταν ένα άτομο στην ζωή του φτάσει στο σημείο να αντλεί ευχαρίστηση από μία μοναδική πηγή, αυτό αναμφίβολα δηλώνει μία προβληματική κατάσταση.

Η εμμονική μάλιστα επικέντρωση στην απόλαυση του φαγητού έχει χαρακτηρισθεί ως μια «τοξικομανία χωρίς λήψη ναρκωτικών». Έχει εξάλλου επανειλημμένα τονιστεί η ομοιότητα ανάμεσα στις διατροφικές διαταραχές (ιδίως την βουλιμία), και τις συμπεριφορές εξάρτησης.

Από την σκοπιά των ψυχικών λειτουργιών μία εξάρτηση μπορεί να δηλώνει την αναζήτηση, για αμυντικούς σκοπούς, ενός εξωτερικού παράγοντα (όπως, π.χ., την υπερβολική πρόσληψη της τροφής), τον οποίο το άτομο επιστρατεύει για να διασφαλίσει και να διατηρήσει την ψυχική ισορροπία του, που αδυνατεί να βρει στο επίπεδο των ενδοψυχικών αποθεμάτων του.

Ο αποκλεισμός των άλλων πηγών απόλαυσης, ιδίως εκείνων που προϋποθέτουν την ύπαρξη μίας διαπροσωπικής σχέσης, μπορεί επίσης να δηλώνει έναν ενδόμυχο φόβο μπροστά στην επαφή με τον Άλλον.

Μία διαπροσωπική σχέση είναι εξαιρετικά σύνθετη και για να συντηρηθεί απαιτεί αμοιβαιότητα, ενώ η σχέση με το φαγητό όχι.

Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.com