Ο Τσίπρας, ο Ψυχάρης, η Γάτα των Ιμαλαΐων και οι εφημερίδες - μαγαζιά που αλλάζουν βιτρίνα

Η περιβόητη «γάτα Ιμαλαΐων», η οποία λειτουργεί εδώ και χρόνια σαν κωδικός για την απόπειρα προσέγγισης του Αλέξη Τσίπρα από τον Σταύρο Ψυχάρη, τον τότε επικεφαλής του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, βρήκε κι αυτή μερικές σελίδες στην «Ιθάκη» για να κουρνιάσει. Ο κ. Τσίπρας αποκαλύπτει και κατ' ουσίαν παραδέχεται για πρώτη φορά ότι είχε συναντηθεί, υπό άκρα μυστικότητα, με τον Ψυχάρη, ο οποίος του πρότεινε μια αθέμιτη, παρασκηνιακή συμφωνία. Την οποίαν, όπως τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας, λόγω των ηθικών αρχών του, δεν θα μπορούσε ποτέ να συνάψει...



Γράφει ο πρώην πρωθυπουργός στην Ιθάκη του: 

Η αναμέτρηση με τη διαπλοκή είχε ένα ξεκάθαρο ηθικό, δημοκρατικό και οικονομικό υπόβαθρο. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, για την αναγκαιότητα της οποίας, παρά τους κινδύνους που αντιλαμβανόμουν, δεν είχα καμιά αμφιβολία. Κατανοούσα τη σύγκρουση αυτή, για να το πω με άλλα λόγια, ως στοιχείο της πολιτικής μου ταυτότητας και ως δήλωση αποφασιστικότητας. Δεν είχα καμία πρόθεση να συμβιβαστών με τις διεφθαρμένες ελίτ και το παρακράτος της διαπλοκής, που ποδηγετούσε τις εξελίξεις, ασκώντας ανεξέλεγκτη επιρροή τόσο στο πεδίο των  κρατικών εξουσιών όσο και στην κοινωνία. Επιρροή ιδιοτελή και συχνά τοξική.
[...]
Δεν ήμασταν, και δεν είχαμε σκοπό να γίνουμε, «καλά παιδιά» για λίγα ψίχουλα θετικής δημοσιότητας. Κι αυτό, σε μια εποχή όπου, για να αντιγράψω τον Μάο, «κολυμπούσαμε μέσα στον λαό όπως το ψάρι στο νερό», είχε τη σημασία του. [...] Μέσα σε αυτό το ρεύμα αγανάκτησης, ελπίδας και διεκδίκησης, δεν ήμασταν εξωτερικοί παρατηρητές. Θέλαμε να είμαστε και ήμασταν κομμάτι του και έκφρασή του.

Έχει νόημα να αναφέρω εδώ, γιατί αποκαλύπτει σελίδες από το εγχειρίδιο λειτουργίας της διαπλοκής, ότι καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πλησίαζε την εξουσία, τις επιθέσεις μεγάλων ΜΜΕ εναντίον μας συνόδευαν δελεαστικές προτάσεις στήριξής μας. Με ανταλλάγματα, φυσικά. Και θα υποκύψω στον πειρασμό να αναφερθώ σε μια συνάντηση, τον Ιούλιο του 2014, με τον Σταύρο Ψυχάρη, ιδιοκτήτη τότε του ΔΟΛ, του μιντιακού ομίλου που ήταν πρωταγωνιστής της διαπλοκής.

Τη συνάντηση ζήτησε ο ίδιος ο Ψυχάρης και έγινε στο διαμέρισμα μιας στενής συνεργάτιδάς μου, της Ζωής Χαλιδιά. Ήταν μια πολυκατοικία πάνω από το Ναυτικό Νοσοκομείο. Καθίσαμε στα σαλόνι. Εκεί, ανάμεσά μας, σουλατσάριζε αδιάφορη μια γάτα Ιμαλαΐων, ένα πλάσμα σχεδόν αριστοκρατικό. Λίγο αργότερα, η Χαλιδιά αποχώρησε. Κι έτσι μείναμε μόνοι: εγώ, ο
Ψυχάρης κι εκείνη η γάτα.

Στη συζήτηση ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε περίπου το εξής: «Έρχεσαι, θα γίνεις Πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης, που παραδοσιακά ανήκαν σε αυτήν. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μιας πρέπει να τελειώσει και με τα Νέα και με το Βήμα και με το Mega.  Αλλά κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε». - «Τι σημαίνει το "βουλιάζουμε";» τον ρώτησα. - «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσει ο ΔΟΛ». - «Και πώς ακριβώς φαντάζεσαι», ρώτησα, «να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι. Δεν είμαστε ίδιοι».

Με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση. - «Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι», μου απάντησε. «Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, να βρεθεί μια λύση. Όπως εσύ ζητάς από την Ευρώπη διαγραφή μέρους του χρέους, έτσι κι εμείς ζητάμε να υπάρξει μια διαγραφή, μια αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους. - «Καλά», του είπα, «και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε χτίσει εδώ και καιρό ένα σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ. Πώς θα γυρίσετε το τιμόνι έτσι απλά;»
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα:
- «Κοίταξε, Αλέξη... Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».

Αυτή η ατάκα έκλεισε το ραντεβού. Και επιβεβαίωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πώς λειτουργούσε για δεκαετίες το «μαγαζί». Για να αποδείξει μάλιστα ότι το εννοούσε, λίγο πριν από τις εκλογές άλλαξε τη βιτρίνα. Έβαλε τα «καλοκαιρινά». Θυμάμαι χαρακτηριστικά: την επόμενη μέρα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, τα Νέα κυκλοφόρησαν με κόκκινο πρωτοσέλιδο. Πολύ γρήγορα ωστόσο επανήλθε στο μπλε, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να ενδώσω σε οποιονδήποτε είδους συναλλαγή.