Φάνης Δέλιος:Μετέτρεψα την κατάρα σε ευχή

ΣΣήμερα, με μια υπεροχή γυναίκα στο πλευρό του, βοηθού όσους το έχουν ανάγκη και περιμένει τη στιγμή που θα γίνει πατέρας.



Ο Φάνης Δέλιος πάλευε από μικρός με τους δικούς του δαίμονες. Ένιωθε διαρκώς ένα ανεξήγητο κενό και το βράδυ στο κρεβάτι του κοιμόταν συντροφιά με ένα ανικανοποίητο συναίσθημα. Στα 15 του κατέφυγε στα ναρκωτικά και με το εφηβικό μυαλό του πίστεψε ότι αυτή ήταν η λύτρωση. Ξεκίνησε με βαρβιτουρικά, μετά πέρασε στα χάπια και έπειτα μπήκε στη ζωή του η ηρωίνη και τα κωδεϊνούχα σιρόπια. Όλο αυτή η περιπέτεια διήρκεσε δέκα χρόνια. Στα 25 του, όμως, κατάφερε να αλλάξει ρότα. Σπούδασε ψυχολογία και εξειδικεύτηκε στις εξαρτήσεις, έγινε πρωταθλητής του Mai Tai και παντρεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του. Πριν από έξι χρόνια, όταν πήρε το πτυχίο του, αποφάσισε να φτιάξει ένα κέντρο απεξάρτησης και εδώ και δυόμισι χρόνια έχει ιδρύσει την «Αρωγή 12+», μια ΜΚΟ που προσφέρει δωρεάν βοήθεια και στήριξη σε εθισμένους.

Σήμερα, στα 40 του, έχοντας περάσει από τη θέση του θεραπευόμενου στη θέση του θεραπευτή, περιγράφει τους λόγους που τον ώθησαν τότε στη χρήση ναρκωτικών ουσιών: «Ήμουν πάρα πολύ εξωστρεφής, αλλά μέσα μου ένιωθα μόνος, δεν ταυτιζόμουν με κανέναν. Δεν το καταλάβαινε κανείς βέβαια. Φορούσα αυτή τη μάσκα του κοινωνικού και προσπαθούσα πάντα να χαμογελάω». Όπως και αμέτρητοι άλλοι έφηβοι, ο Φάνης επηρεάστηκε λίγο από τις παρέες του και λίγο από τα μουσικά του γούστα: «Τότε ήταν της μόδας η Janis Joplin και η punk μουσική και πολλοί “πάνκηδες” πίνανε σιρόπια και ηρωίνη. Ήταν κατά κάποιον τρόπο κοινωνικά αποδεκτό όλο αυτό στη δική μας γενιά ή τουλάχιστον έτσι πίστευα εγώ. Μπορεί βέβαια και να είχα φτιάξει στο μυαλό μου έναν κόσμο όπου ήταν αποδεκτή η χρήση, αφού μου φαίνονταν παράξενοι οι άνθρωποι που δεν έπιναν ναρκωτικά, έστω ένα τσιγάρο χασίς» περιγράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αμέσως μόλις τελειώνει τη φράση του συμπληρώνει: «Από την άλλη, καταλάβαινα κιόλας τη διαφορετικότητά μου, όταν ήμουν στην πλατεία Ναυαρίνου και με απέφευγε ο κόσμος. Αυτές τις ξεφτίλες τις καταλαβαίνεις, όσο μαστουρωμένος και να είσαι. Την αλήθεια σου τη βλέπεις και την παίρνεις μαζί σου στο κρεβάτι σου».



Πριν προλάβει να ακούσει την επόμενη ερώτηση, ξεκινάει μόνος του να μιλάει για τους γονείς του: «Είχαν βαρεθεί να με μαζεύουν από νοσοκομεία και εξώσπιτα. Αυτή η αρρώστια είναι οικογενειακή. Άφηναν τη ζωή τους και έτρεχαν για μένα. Δεν ήμουν εύκολο παιδί.



 Εξαφανιζόμουν για μήνες» εξομολογείται στο People. Η λέξη «σπίτι» για τον Φάνη είχε χάσει πλέον την έννοιά της: «Έμενα σε εγκαταλελειμμένα, σε καταλήψεις ή νοίκιαζε κάποιος μια γκαρσονιέρα, μοίραζε δέκα αντικλείδια και μέναμε όλοι μαζί. Βλέπεις, οι ναρκομανείς έχουν μεταξύ τους μια ψευτοαλληλεγγύη» λέει με αυτοσαρκαστικό ύφος.

Η ιδιότητά του ως ψυχολόγος τού έχει δώσει τη δύναμη να παρατηρεί τον παλιό εαυτό του από μια απόσταση: «Τα πρώτα δύο χρόνια έβγαζα γούστα... Τα υπόλοιπα οκτώ χρόνια χρήσης ήταν μια ταλαιπωρία. Τα τελευταία δύο χρόνια είχα ένα τεράστιο πλάκωμα στο στήθος, δεν με ικανοποιούσε τίποτα, αισθανόμουν ότι με πατούσε ένας ελέφαντας στο στήθος και ανέπνεα με δυσκολία. Ήταν μαρτύριο για μένα. Πάθαινα κρίσεις πανικού, ήθελα να αυτοκτονήσω και δεν είχα το σθένος να το κάνω. Είχα απογοητευτεί από τη ζωή και είχα σηκώσει τα χέρια ψηλά» λέει χαρακτηριστικά.

Ο Φάνης είχε ζητήσει πολλές φορές βοήθεια, αλλά ξανακυλούσε γρήγορα στην έξη του και, ενώ ήταν πλέον σε απόγνωση και νόμιζε ότι είχε πάρει πια το δρόμο χωρίς επιστροφή, βρέθηκε δίπλα στους σωστούς ανθρώπους: «Ξαφνικά έγινε κάτι μαγικό. Μου έδωσαν τη λύση, τη φιλοσοφία των 12 βημάτων, κι έτσι άρχισα να προσπαθώ και να μένω στην πλήρη αποχή μια μέρα τη φορά». Ο Φάνης δεν κατάφερε μόνο να απεξαρτηθεί, αλλά ξαναέπιασε το πάζλ της ζωής του από εκεί που το είχε αφήσει και υλοποίησε όσα ονειρευόταν μικρότερος, συμπληρώνοντας τα υπολειπόμενα κομμάτια. Αν και είχε τελειώσει το σχολείο, έστω και κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, δεν είχε δώσει πανελλαδικές εξετάσεις. Έτσι, πήρε την απόφαση να το διορθώσει και αυτό: «Σπούδασα ψυχολογία στο ανοιχτό πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, που έχει παράρτημα στην Αθήνα, και εξειδικεύτηκα στις ουσίες και στις εξαρτήσεις» λέει. 



Η ιδέα για το κέντρο απεξάρτησης ήταν της κολλητής του, που είχε μια παραπλήσια ιστορία με τον Φάνη: «Η κολλητή μου, η Μαριάννα, είχε φύγει στην Αγγλία και σπούδασε μέσα σε κέντρο απεξάρτησης τα 12 βήματα αυτογνωσίας. Όταν πήρε το πτυχίο της, ξεκίνησε να δουλεύει σε διάφορα ιδιωτικά κέντρα αποθεραπείας. Έτσι, μου έκανε μια πρόταση να φτιάξουμε κάτι δικό μας».

Με το που γνωρίζει κανείς τον Φάνη, καταλαβαίνει ότι του αξίζει ο τίτλος του μαχητή της ζωής. Μόνο που ο Φάνης δεν μάχεται για να βελτιώσει αποκλειστικά τη δική του ζωή αλλά και τη ζωή των γύρω του, γι’ αυτό και προσπαθεί να σπάσει τα ταμπού, τις προκαταλήψεις της κοινωνίας και να δώσει όχι μόνο λύσεις αλλά και απαντήσεις για το πρόβλημα του εθισμού. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «H εθισμένη προσωπικότητα είναι μια διαταραγμένη προσωπικότητα. Αυτό υπάρχει στο διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ανθρώπων αυτών είναι η αποξένωση, η απόσυρση και η ανωριμότητα διαχείρισης των συναισθημάτων. Ο εθισμένος, αν δεν αντιμετωπίσει ψυχοθεραπευτικά το κενό που νιώθει, δεν μπορεί να απεξαρτηθεί. Έτσι, μοιραία ξαναγυρίζει στη χρήση» και συνεχίζει: «Επίσης, υπάρχουν και κάποιες έρευνες, τις οποίες ενστερνίζομαι, που θεωρούν ότι πρόκειται για εγκεφαλική δυσλειτουργία. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι εθισμένοι διαθέτουν λιγότερους υποδοχείς ντοπαμίνης στα εγκεφαλικά τους κέντρα. Η ντοπαμίνη είναι μια ουσία που παίζει βασικό ρόλο στην ανάπτυξη των αισθημάτων ευχαρίστησης και οι εθισμένοι έχουν ελαττωματικό σύστημα επιβράβευσης στον εγκέφαλο, δηλαδή δεν εκκρίνουν τις ίδιες ντοπαμίνες που εκκρίνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι, οπότε αυτό το ανικανοποίητο και το κενό ξεκινάει από εκεί. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα από αυτά γνωστό».



Ο Φάνης αγωνίζεται καθημερινά να πείσει την κοινωνία να σταματήσει να κουκουλώνει το πρόβλημα: «Θέλω να περάσω στον κόσμο ότι όλο αυτό είναι αρρώστια. Κανένας δεν έχει σαν στόχο ζωής να εξαρτηθεί από ουσίες. Υποβόσκει αυτή η διαταραχή και ξεκινάει συνήθως στην εφηβεία, οπότε και εκδηλώνεται ο εθισμός. Γι’ αυτό και εμείς κάνουμε αυτές τις δράσεις, για να αφυπνίσουμε τον κόσμο μέσα από το χορό, την άθληση ή με άλλους τρόπους.  Θα μπορούσα να βάλω μια γραβάτα και να λέω “είμαι ψυχολόγος”, αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος να δώσουμε λύσεις» λέει.  

Εξηγεί ότι αισθάνεται τυχερός που έζησε αυτή την περιπέτεια, γιατί έτσι μπορεί να προσφέρει διπλά: «Είναι διαφορετικό να φοράς τα ίδια παπούτσια με το θεραπευόμενο και είναι άλλο να τα έχεις διαβάσει μόνο σε βιβλία. Αγάπη και νοιάξιμο είναι η λύση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζονται μια ιατρική συνταγή, χρειάζονται ανθρώπινη επαφή, ψυχολογική υποστήριξη και όχι αναγκαστικούς εγκλεισμούς». 

Ο Φάνης έφτιαξε τη Μ.Κ.Ο. «Αρωγή 12+», γιατί δεν άντεχε να μην μπορεί να προσφέρει τη βοήθειά του σε αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα: «Εμείς σκεφτήκαμε το εξής: εκεί που είναι να βγάζω δύο, ας βγάζω ένα κι ας βοηθάω και ανθρώπους που δεν μπορούν. Από τις τριάντα θέσεις που υπάρχουν, λοιπόν, στο κέντρο απεξάρτησης, οι πέντε θέσεις διατίθενται δωρεάν μέσω της Μ.Κ.Ο. Αρωγή 12+».



Ο Φάνης είναι ένας ολοκληρωμένος και ουσιαστικός άνθρωπος, κάτι που οφείλεται σίγουρα και στην προσωπική του ζωή. Όπως εξομολογείται στο People, μόλις άλλαξε τρόπο σκέψης και συνήθειες, βρήκε τη γυναίκα της ζωής του: «Είμαι παντρεμένος δύο χρόνια με τη γυναίκα μου, την Γκάμπι. Αισθάνομαι τυχερός που βρήκα μια γυναίκα με την οποία είμαι ερωτευμένος, γιατί γνωρίζω ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί και να μη συνέβαινε ποτέ» λέει.
Η πανέμορφη Γκάμπι είναι γυμνάστρια και στηρίζει τον Φάνη σε κάθε του βήμα. Μου εξηγεί ότι γνωρίστηκαν από μια κοινή γνωστή, αλλά τους βοήθησε και το facebook. Αν και θα μπορούσε στην αρχή να έχει κάποιους ενδοιασμούς για τον Φάνη, η Γκάμπι ένιωσε σιγουριά από την πρώτη μέρα μαζί του: «Τον Φάνη δεν τον γνώρισα όταν ήταν χρήστης. Ακούω μόνο ιστορίες και μου φαίνεται πολύ περίεργο, γιατί τώρα βλέπω έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μου περιγράφουν. Όταν τον γνώρισα, μου είπε κατευθείαν την περιπέτειά του, δεν είχα όμως δεύτερες σκέψεις». 

Η Γκάμπι δηλώνει πολύ ερωτευμένη αλλά και πολύ περήφανη για τον Φάνη και φαίνεται ότι μέρος της επιτυχίας του οφείλεται στη στήριξή της. «Μπορεί να μην τον βλέπω πολύ, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται αλλιώς. Το τηλέφωνο του Φάνη χτυπάει 24 ώρες το 24ωρο. Το έχει σαν τηλέφωνο 24ωρης υποστήριξης στην ιστοσελίδα του συλλόγου. Είναι λίγο σαν γιατρός. Μας παίρνουν τηλέφωνο μέσα στη νύχτα, αλλά δεν με πειράζει. Έχω συνηθίσει και νιώθω τόσο καλά όταν μας παίρνουν γονείς και μας λένε “ευχαριστώ”. Κάθε φορά συγκινούμαι το ίδιο και δακρύζω. Εγώ, από τη μεριά μου, είμαι γυμνάστρια και καθηγήτρια αερόμπικ και έτσι αποφάσισα να βοηθήσω στην προσπάθειά του. Μου ήρθε η ιδέα να φτιάξουμε στην “Αρωγή 12+” μαραθώνιους αλλά και εκδηλώσεις, χορευτικά κ.ά. και γενικά είμαι πρόθυμη να βοηθήσω, όπου μπορώ». 



Ο Φάνης χαίρεται πολύ με αυτό που του συμβαίνει σήμερα και δεν βαρυγκομάει καθόλου για το παρελθόν του. Αντιθέτως, αισθάνεται τυχερός που η διαδρομή του είχε λακκούβες και κακοτοπιές, γιατί όλα αυτά τον βοήθησαν να  απολαμβάνει τώρα πιο πολύ τον ίσιο δρόμο. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι σε θέση να λέει με σοφία, που ίσως να μη συνάδει με τα μόλις 40 του χρόνια: «Αυτή την κατάρα μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε ευχή. Αν αλλάξεις, αλλάζουν όλα τα δεδομένα σου». Ο Φάνης είναι από τους ανθρώπους που ξέρουν μέσα από το κακό να βρίσκουν πάντα το καλό. Δεν στέκεται στα εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής, αλλά στο στόχο. Έχει μάθει πως, όταν πέφτεις, αρκεί μόνο να χρησιμοποιήσεις τα δυο σου χέρια για να ξανασηκωθείς. 

Τι είναι η «ΑΡΩΓΗ 12+»

μη κερδοσκοπικός σύλλογος συμπαράστασης σε άτομα με προβλήματα εθισμού που προσφέρει:
* Ενημέρωση σε θέματα εθισμού (ναρκωτικά, αλκοόλ) και προσωπικοτήτων. 
* Ενημέρωση στην οικογένεια και στους φίλους από ομάδες αυτοβοήθειας.

Στόχοι του συλλόγου
* Να παρέχει ένα σύστημα υποστήριξης για τον εξαρτημένο.
* Σε συνεργασία με το κέντρο «Αρωγή», να διαθέτει κάποιες θέσεις θεραπείας στο υπάρχον κέντρο αναλαμβάνοντας ο ενδιαφερόμενος μόνο τα προσωπικά του έξοδα.



* Να πραγματοποιεί συναντήσεις 
ενημέρωσης για τον εθισμό (δωρεάν) στην Αθήνα κάθε Τετάρτη 17.00 - 18.30 (Αίαντος & Αχιλλέως 22, Ταύρος) 
και στη Θεσσαλονίκη κάθε Τετάρτη 20.30 - 22.00 (ξενοδοχείο Park, 
Ίωνος Δραγούμη 81, έναντι υπουργείου Βορείου Ελλάδος).