Oscars 2024: Στη μεγαλύτερη φιέστα της showbiz

Το βράδυ, ή μάλλον το ξημέρωμα, της προηγούμενης Κυριακής, η Μπίλι Αϊλις και ο αδελφός της Φινέας επέστρεψαν σπίτι τους βαρύτεροι κατά 3,9 κιλά. Οσο δηλαδή ζυγίζει το βαρύτιμο αγαλματίδιο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, εκείνο που τους απονεμήθηκε για τη σύνθεση του τραγουδιού «What was I made for?» και πρόσφερε μια κάποια παρηγοριά στο φιλμ «Barbie», που αγνοήθηκε σχεδόν επιδεικτικά από τη φετινή απονομή. Ευτυχώς, η 22χρονη Αϊλις και ο 26χρονος αδελφός της δεν θα χρειαστεί να φιλονικήσουν αναφορικά με το ποιος θα κρατήσει το Οσκαρ στη συλλογή του, αφού μόλις πριν από δύο χρόνια είχαν τιμηθεί με το πρώτο τους αγαλματίδιο για το τραγούδι «No time to die» (από την ομώνυμη ταινία του 007).



Τα δύο αδέλφια με τη δεύτερη νίκη τους έγιναν οι νεότεροι κάτοχοι Οσκαρ στην ιστορία του θεσμού και, όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, γιόρτασαν τα επινίκια στο after party του περιοδικού «Vanity Fair». Μάλιστα, εκεί η Αϊλις δέχτηκε ως δώρο από τον επιστήθιο, 64χρονο φίλο της, ράπερ Flavor Flav ένα υπερμέγεθες κουρδιστό ρολόι τσέπης στα χρώματα της Barbie. Της άρεσε τόσο ώστε έκανε τον δικό της γύρο του θριάμβου ουρλιάζοντας από χαρά ανάμεσα στους φωτογενείς συνδαιτυμόνες. Ποιος δεν θα έπραττε το ίδιο αν έμπαινε στα παπούτσια της 22χρονης ηγερίας της ποπ;



Αντιθέτως, πιθανότατα κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του Νικολά Γκεσκιέρ, δηλαδή του καλλιτεχνικού διευθυντή του γυναικείου τμήματος του Louis Vuitton, το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής. Ο,τι είχε στεγνώσει το μελάνι των διθυράμβων για τη συλλογή που εκείνος παρουσίασε στις 5 Μαρτίου, στο πλαίσιο της Εβδομάδας Μόδας του Παρισιού, η οποία μάλιστα σφράγισε τη δεκαετή συνεργασία του με το λαοφιλές brand, όταν η Εμα Στόουν ξήλωσε -κατά κυριολεξία- την αίγλη και το γόητρο του γαλλικού οίκου.




Η σκισμένη ραφή της τουαλέτας της Αμερικανίδας ηθοποιού, η οποία επιδιορθώθηκε εγκαίρως με βελόνα και κλωστή, ώστε να παραλάβει στην πένα το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου, μπορεί να μην ήταν τόσο σκανδαλοθηρική όσο ας πούμε το ιστορικό χαστούκι του Γουίλ Σμιθ στον Κρις Ροκ πριν από δύο Οσκαρ, όμως καταγράφηκε ως ένα από τα πλέον φωτογενή ευτράπελα της φετινής 96ης απονομής. Τι στην ευχή πήγε τόσο λάθος με το φόρεμα της 35χρονης μούσας του Γιώργου Λάνθιμου αλλά και πρέσβειρας του οίκου Louis Vuitton; Η Στόουν ενοχοποίησε τον ενθουσιώδη χορό της στη διάρκεια της εμφάνισης του Ράιαν Γκόσλινγκ στη σκηνή του Dolby Theater, όπου ερμήνευσε το τραγούδι «I’m just Ken», για το παραλίγο ενδυματολογικό βατερλό.



Αντιθέτως, κανένα πρόβλημα δεν αντιμετώπισε -προφανώς εξαιτίας της αδαμιαίας περιβολής του- ο παλαίμαχος παλαιστής του WWE και νυν ηθοποιός Τζον Σίνα, ο οποίος κλήθηκε να απονείμει το βραβείο για τα Καλύτερα Κοστούμια - αναμενόμενο έως φθηνό μεν το τέχνασμα της Ακαδημίας, διαφωτιστικό δε σχετικά με όσα μπορεί να πετύχει ο συνδυασμός ευλογημένων γονιδίων, σκληρής προπόνησης και αυστηρής διατροφής. Ετσι κι αλλιώς, ο Σίνα ανέλαβε να αναβιώσει ένα από τα πλέον διάσημα ευτράπελα της ιστορίας του θεσμού, όταν το 1974 ο φωτογράφος Ρόμπερτ Οπέλ είχε εισβάλει στη σκηνή της απονομής όπως τον γέννησε η μαμά του (εντάξει, και λίγο πιο τριχωτός).



Σε κάθε περίπτωση, το βραβείο στην ενδυματολόγο Χόλι Γουάντιγκτον ολοκλήρωσε την οσκαρική σοδειά του «Poor Things» - για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου οι διακρίσεις ήταν συνολικά τέσσερις (Α’ Γυναικείου Ρόλου, Σκηνογραφίας, Μακιγιάζ & Κομμώσεων και Κοστουμιών). Τον πραγματικό -και μάλλον προδιαγεγραμμένο θρίαμβο- κατήγε το «Οπενχάιμερ» του Κρίστοφερ Νόλαν, επιβεβαιώνοντας την ακαταμάχητη γοητεία που εξακολουθούν να ασκούν τα biopics στο Χόλιγουντ. Πάντως, τόσο ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν όσο και το καστ της ταινίας διατήρησαν χαμηλά την μπάλα στο μετα-οσκαρικό γιορτάσι. Εκτός από τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, στην καριέρα του οποίου το φιλμ προσέφερε το φιλί της ζωής μεταμφιεσμένο σε Οσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Στα 54 του ο Αμερικανός ηθοποιός σήκωσε την κούπα και ήταν αρκετά ευτυχής για να ευχαριστήσει την Ακαδημία, την απαίσια παιδική ηλικία του, την κτηνίατρο σύζυγό του αλλά και τον ατζέντη του. Παρότι μάλιστα ο λόγος του ήταν μάλλον ο καλύτερος της βραδιάς, ο Ντάουνι παρέκαμψε την ευγενική παράκληση που είχε διατυπωθεί από τους διοργανωτές πριν από την έναρξη της τελετής για ολιγόλογα και περιεκτικά μηνύματα των νικητών. Η παρότρυνση για οικονομία χρόνου οφείλεται στην απόφαση για πιο σύντομες τελετές απονομών, οι οποίες, όπως απέδειξε η πρόσφατη εμπειρία, τελικά αποφέρουν και καλύτερα ποσοστά τηλεθέασης. Μάλιστα, η 96η απονομή σημείωσε τις καλύτερες επιδόσεις μετά το 2020, αφού μόνο στις ΗΠΑ την παρακολούθησαν 19,5 εκατομμύρια τηλεθεατές.



Βεβαίως, πάντα τα καλύτερα είθισται να συμβαίνουν όταν οι κάμερες κλείνουν. Κανένας τηλεθεατής, για παράδειγμα, δεν είχε την τύχη -ή ίσως την ατυχία- να δει τους Χολιγουντιανούς σταρ να μασουλάνε στα διαλείμματα τα πρέτσελ που, για μία ακόμα φορά, πρόσφερε ο οικοδεσπότης Τζίμι Κίμελ, να απολαύσει το εγκάρδιο συγχαρητήριο ενσταντανέ ανάμεσα στον Κίλιαν Μέρφι (Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου) και στον συμπρωταγωνιστή του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ (ας μιλήσουμε για ευγενή άμιλλα), να προσέξει τις κόκκινες καρφίτσες που φόρεσαν ανάμεσα σε άλλους ο Μαρκ Ράφαλο, ο Ράμι Γιούσεφ και η Αβα ΝτιΒερνέ για να στείλουν μήνυμα συμπαράστασης προς τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας ή να παρατηρήσει τη στοργή με την οποία περιέβαλε την πρωταγωνίστριά του Λίλι Γκλάντστοουν ο Μάρτιν Σκορσέζε.



Πολύ περισσότερο οι τηλεθεατές μάλλον ούτε που παρατήρησαν πως η φετινή απονομή ξεκίνησε με καθυστέρηση έξι λεπτών. Οχι για να εξάψει την περιέργεια και να κορυφώσει την αγωνία, αλλά λόγω μιας διαδήλωσης διαμαρτυρίας κατά του πολέμου στην Παλαιστίνη. Το κυκλοφοριακό κομφούζιο που προκλήθηκε στους δρόμους του Λος Αντζελες ανάγκασε πολλούς σταρ πριν περπατήσουν στο κόκκινο χαλί να διασχίσουν πεζή την άσφαλτο της Πόλης των Αγγέλων. Αλλά, ως γνωστόν, μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος;