Τες Σπέντζος: «Η ομορφιά δεν είναι πάντα διαβατήριο»

Το όνομά της είναι συνώνυμο με τη γέννηση και τα χρυσά χρόνια του σινεμά στην Ελλάδα. Η ίδια διαθέτει την ατόφια, εκθαμβωτική χολιγουντιανή ομορφιά που μένει αξέχαστη. Ηταν μόλις επτά ημερών όταν οι γονείς της την πήγαν στο «Ιντεάλ» για ταινία, ενώ οι παιδικές μνήμες της την έχουν κάνει να νιώθει το κινηματογραφικό πλατό σαν δεύτερο σπίτι.

Ο παππούς της Χρήστος Σπέντζος, σκηνοθέτης, παραγωγός και διανομέας ταινιών, ήταν αυτός που ίδρυσε τη Σπέντζος Φιλμ τη δεκαετία του ’40. «Μου μεταλαμπάδευσε το όραμά του, θα ήθελα να του μοιάσω. Δημιούργησε μια καλύτερη ζωή για όλους μας. Τα παιδιά του γνώρισαν έναν πολιτισμένο και όμορφο κόσμο. Πέρα από την ιδιότητα με την οποία έγινε γνωστός, ο Χρήστος Σπέντζος ήταν ο γενναίος σμηναγός που πετούσε τα Spitfire και έσωσε την Αθήνα βυθίζοντας το υποβρύχιο που θα τη βομβάρδιζε», λέει γι' αυτόν. Σήμερα την εταιρεία του κρατούν οι τρεις γιοι του.

Η μητέρα της, που κατάγεται από τον Καναδά, γνωρίστηκε με τον πατέρα της στην πρεμιέρα μιας ρομαντικής κομεντί στο Φεστιβάλ των Καννών. Η Τες μεγάλωσε περνώντας πολλές νύχτες στο πίσω μέρος της μοτοσικλέτας του πατέρα της κάνοντας τον γύρο των οικογενειακών κινηματογράφων στην Αθήνα. Πριν καν περπατήσει την κράτησε στην αγκαλιά του ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και για χρόνια ήταν το κοριτσάκι της Κρουαζέτ που μαγευόταν από την παρέλαση των αστέρων στο κόκκινο χαλί των Καννών ενώ βρισκόταν στα αλογάκια του αντικρινού λούνα παρκ.

Στην εφηβεία της βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από τον Ιθαν Χοκ και τη Γουαϊνόνα Ράιντερ. Εντυπωσιάστηκε από τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις σε κοινό γεύμα. Στα 16 της συμμετείχε στη χολιγουντιανή παραγωγή «Young Alexander the Great», που γυρίστηκε στην Αίγυπτο. Τα επόμενα χρόνια έπαιξε δίπλα στον Τζέιμς Ντάρσι, τον Κολμ Μινς, τη Λόρεν Κόχαν, τον Σαμ Χιούαν, τον Ρικάρντο Σκαμάρτσιο και συνεργάστηκε με ταλαντούχους σκηνοθέτες όπως ο Ντάρεν Λιν Μπούσμαν στο «Saw IV» και ο Κώστας Γαβράς στο «Edem is West». Ηταν επίσης η πρωταγωνίστρια στο ψυχολογικό θρίλερ «Παραμονεύοντας» (Lurk), το οποίο άνοιξε το 2013 τις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας.

Προτού ξεσπάσει η πανδημία η Τες ετοιμαζόταν να εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη με άλλους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Τελικά η κυκλοφορία τους αναμένεται μέσα στους επόμενους μήνες. Πρόκειται για το «The Light Touch» του Ρόμπερτ ΜακΛιν και το «Isthmus» του Ιρανού σκηνοθέτη Αμπντολρεζά Καχάνι που θα προβληθεί και στο Φεστιβάλ του Χονγκ Κονγκ. Μέσα στον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει, επίσης, στον Καναδά τα γυρίσματα για το θρίλερ «Highway 13» του Ελληνοκαναδού σκηνοθέτη Στάνλεϊ Παπούλκα .

«Από την πλευρά της μητέρας μου είμαι Σκωτσέζα, Ιρλανδή, Αγγλίδα και Γαλλίδα και από την πλευρά του πατέρα μου Ελληνίδα και Ελληνοαιγύπτια. Εξακολουθώ να επισκέπτομαι και να περπατώ στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογράφου του παππού μου, του “Ιντεάλ”, ταξιδεύοντας στον χρόνο με όμορφες αναμνήσεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά του ποπ κορν που κρατούσα στα χέρια μου, καθώς μαγεμένη από τον ήχο των τροχών προβολής έβλεπα αμέτρητες ταινίες κάνοντας όνειρα κάποια μέρα να δω τον εαυτό μου ανάμεσα στα μεγάλα ταλέντα. Η μητέρα μου ήταν μοντέλο και αρχικά ήθελα να ακολουθήσω τα βήματά της. Ελαβα μέρος σε διαφημίσεις, υπήρξα το κοριτσάκι της ΝΟΥΝΟY. Γύρισα και μια ταινία μικρού μήκους όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο», αναφέρει.

Με τον κινηματογράφο κωδικοποιημένο στο DNA της δεν θα μπορούσε να μην είναι φανατική λάτρης του. Εμπνέεται από ηθοποιούς-πρότυπα της βιομηχανίας, όπως η Γκρέις Κέλι, η Μέριλιν Μονρό, η Μέριλ Στριπ, η Σαρλίζ Θερόν και ο Αλ Πατσίνο και παρακολουθεί σκηνοθέτες όπως ο Κλιντ Ιστγουντ, ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο Γκιγέρμο ντελ Τόρο και ο Γιώργος Λάνθιμος. Αναζητά συνεχώς νέες καλλιτεχνικές εμπειρίες για να εξελιχτεί και δουλεύει σκληρά. «Είμαι ευγνώμων που κάνω αυτό που λατρεύω. Η πρακτική σε βοηθά, καθώς υπάρχει πάντα περιθώριο για αυτοβελτίωση. Εχω κάνει σπουδές υποκριτικής, κινησιολογίας, ορθοφωνίας, σκηνικής παρουσίας. Το να εδραιωθώ στον χώρο σε διεθνή κλίμακα είναι το όνειρο που παλεύω να κατακτήσω. Η επικοινωνία με το κοινό είναι η ηθική μου ανταμοιβή. Υπάρχουν ρόλοι που θα ήθελα να παίξω και να μην καταλάβει κανείς ότι είμαι εγώ. Η ομορφιά δεν είναι πάντα διαβατήριο», εξομολογείται στο «Gala».

Η βάση της είναι το Οντάριο στον Καναδά, όπου ο κινηματογραφικός κλάδος βρίσκεται σε άνθηση. «Το Τορόντο, το Μόντρεαλ και το Βανκούβερ είναι κομβικές πόλεις μεγάλων παραγωγών και εταιρείες, όπως το Netflix και η Amazon, άνοιξαν στούντιο δημιουργώντας ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας και πολλαπλές ευκαιρίες για τον κλάδο μας. Φροντίζω να έχω ισορροπημένη ζωή και οργάνωση στη διαχείριση του χρόνου μου. Θυσιάζω τον ύπνο μου, καταβάλλω προσπάθειες για να να συμβούν πράγματα έχοντας θετική στάση, αίσθηση του χιούμορ και την υποστήριξη του συντρόφου μου, της οικογένειας και των φίλων μου. Εχω κοντά μου ανθρώπους που με καταλαβαίνουν όταν πρέπει να λείψω για μεγάλο χρονικό διάστημα ή όταν κάνω πρόβες στο σπίτι μιλώντας μόνη μου. Δουλεύω πλέον με μια δυνατή ατζέντισσα γιατί αισθάνομαι ότι έχω πολλά να δώσω. Εκανα ειδικό σεμινάριο ασφάλειας για COVID-19 επαφές στο στούντιο και τώρα ξεκινάω για ερωτικές σκηνές», αποκαλύπτει.

Προτιμά την επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο, ενώ αν είχε τη δυνατότητα θα επικοινωνούσε με αλληλογραφία αντί για SMS στο κινητό. «Είμαι ρομαντική παλαιάς κοπής. Θα ’θελα να βρίσκομαι σε πλατό του 1950 έστω και σαν κόκκος σκόνης», παραδέχεται. Συνειδητοποιημένη, επιθυμεί έναν καλύτερο κόσμο. Κάνει ανακύκλωση και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις σχετικά με τη θέση των γυναικών στον κλάδο της. «Δεν έχω αντιμετωπίσει προκλήσεις που σχετίζονται με το φύλο μου, όμως αισθάνομαι ευγνώμων απέναντι στις γυναίκες που τόλμησαν να εκθέσουν πολύ προσωπικά βιώματά τους για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη αλλάζοντας τα πράγματα προς το καλύτερο στον τομέα της ψυχαγωγίας. Είναι θέμα χρόνου τα ζητήματα διακρίσεων να εκλείψουν, κάνοντας τον κόσμο καλύτερο. Μόνο η μάχη φέρνει αποτέλεσμα, δεν πρέπει να κρύβουμε πράγματα κάτω από το χαλί. Καλύτερα που κάποιες ιστορίες αποκαλύφθηκαν μέσα στην πανδημία γιατί αργότερα θα ξεχνιόντουσαν», υπογραμμίζει.

«Το ταξίδι του ηθοποιού για μένα είναι συναρπαστική εμπειρία. Στο “Lurk”, για τις ανάγκες του οποίου βρέθηκα σε ένα ψυχιατρείο ανάμεσα σε ασθενείς σε μανιακά επεισόδια, άρπαξα την ευκαιρία να βουτήξω κατευθείαν στον ρόλο - αισθανόμουν σαν να συμμετείχα σε ταινία του Χίτσκοκ. Από το σκοτεινό, απόκοσμο και τρομακτικό περιβάλλον των συγκεκριμένων γυρισμάτων στην επόμενη ταινία έπαιξα μια κλέφτρα πορτοφολιών στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, σε σκηνοθεσία του Τζαλάλ Μερχί και με συνάδελφους τον Σαμ Χιούαν και τον Κρίστοφερ Κάζενοβ», περιγράφει ενθουσιασμένη.

Βλέποντας τον εαυτό της σε βάθος χρόνου, θα ήθελε να έχει δύο παιδιά, να έχει κατακτήσει την καρέκλα του σκηνοθέτη και να επισκέπτεται την Ελλάδα πιο συχνά. «Ο Καναδάς έχει μόλις 150 χρόνια Ιστορίας, δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα. Εδώ μεγάλωσα, εδώ είναι οι φιλίες και οι ρίζες μου. Εχουμε το καλύτερο μεσογειακό κλίμα, τοπία που τα λούζει το φως για γυρίσματα ταινιών ενώ ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο μέτρο. Προτιμώ εδώ από οπουδήποτε αλλού έχω ταξιδέψει».

Ειδήσεις σήμερα

Κορωνοϊός: Στα 359 τα νέα κρούσματα, τα 212 στην Αττική - 9 θάνατοι

Κακοκαιρία Ιανός: Το φαινόμενο δεν συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα - Ποιες χρονιές είχε σημειωθεί κυκλώνας

Φρίκη στη Ρωσία: Παιδόφιλος βίασε και τεμάχισε δυο ανήλικες αδερφές