Μία… διαφορετική Αλίκη γεμάτη ερωτηματικά

Πώς θα ήταν «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων» αν στο τέλος του τίτλου βάζαμε ένα ερωτηματικό; Από τις 10 Μαΐου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα, η ομάδα ARTimeleia, μια μικτή θεατρική ομάδα αποτελούμενη από ανάπηρους και μη ηθοποιούς, ξαναδιαβάζει με τα ενήλικα μάτια της το κλασικό αριστούργημα του Lewis Carroll και δίνει στη Χώρα των Θαυμάτων την κοινωνικο-πολιτική της διάσταση.

«Ερχόμενη σε επαφή με τα πλάσματα κάτω στην κουνελότρυπα η Αλίκη μπαίνει σε μία διαδικασία συνεχούς διαπραγμάτευσης και αναρώτησης γύρω από θεμελιώδεις έννοιες για τις οποίες ψάχνουμε απαντήσεις μέχρι σήμερα είτε μέσα από την τέχνη είτε μέσα από την επιστήμη» μου λέει η Αννίτα Καπουσίζη, η ψυχή της ομάδας ARTimeleia που υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία της παράστασης με τον ιδιαίτερο τίτλο «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων [ερωτηματικό]».

«Ερωτήσεις σχετικά με την ταυτότητά μας, με το πώς χειριζόμαστε τον χρόνο μας, πώς διαφοροποιούμαστε, ποιοι ορίζουν τον ‘’τρελό’’ και ποιοι ορίζονται ως ‘’τρελοί’’» σχολιάζει η Αννίτα και συνεχίζει θέτοντας ίσως το πυρηνικό ερώτημα της παράστασης: «Η διαφορετικότητα ως στοιχείο του χαρακτήρα ή ως επιλήψιμο χαρακτηριστικό;»

Το παραμύθι της Αλίκης ζωντανεύει επί σκηνής ως μία ξεχωριστή ιστορία ενηλικίωσης, που φέρει στοιχεία του «μαύρου θεάτρου». «Μέσα από φωτιστικές απομονώσεις και τη βοήθεια δυο ηθοποιών, δημιουργούμε οπτικές ψευδαισθήσεις στοχεύοντας στη χαμένη μαγεία των ματιών μας και την έκπληξη» εξηγεί η Αννίτα Καπουσίζη.

Η ομάδα ARTimeleia συμπληρώνει φέτος 7 χρόνια λειτουργίας. Όλες οι παραστάσεις της χαρακτηρίζονται από τη διάθεση επαναπροσδιορισμού των σωματικών ορίων ανάπηρων και μη ανάπηρων ηθοποιών επί σκηνής, καθώς και τον πειραματισμό με οπτικοακουστικά μέσα και πρακτικές από άλλα είδη θεάτρου.

«Τι σημαίνει για εσένα η λέξη ανάπηρος;» ρωτάω την Αννίτα. «Έχω κάτι που δεν έχεις. Ένα χαρακτηριστικό που είναι διαφορετικό από το δικό σου, όπως όλοι οι άνθρωποι» μου απαντά σπεύδοντας να προσθέσει: «Δεν παραγνωρίζω τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες μιας αναπηρίας, δε στέκομαι όμως σ αυτές».

Στόχος της ομάδας δεν είναι να προσελκύσει κοινό κάνοντας επίκληση στη συμπόνια των θεατρόφιλων λόγω της αναπηρίας κάποιων από τα μέλη της. Στόχος είναι η δημιουργία παραστάσεων που έχουν τη δική τους ξεχωριστή καλλιτεχνική αξία και αποτελούν αποτέλεσμα της συνάντησης των ανθρώπων και της ανταλλαγής ενέργειας και πληροφοριών. Σωματικά και συναισθητικά.

«Έχω συναντήσει ανθρώπους που μας παρότρυναν να πάμε τα ‘’παιδιά’’ σε μια Εκκλησία για να σωθούν(!) και θεατές που βγήκαν από την παράσταση και μείνανε τόσο σε αυτό που συνέβαινε πάνω στη σκηνή, που δεν αντιλήφθηκαν ότι μια από τους ηθοποιούς ήταν ανάπηρη» αποκαλύπτει η Αννίτα σχολιάζοντας τις μέχρι τώρα αντιδράσεις του κοινού στις παραστάσεις της ομάδας. «Πιστεύω στη δυναμική της μονάδας» καταλήγει με έμφαση.

Ετοιμαστείτε για ένα διαφορετικό ταξίδι στον θαυμαστό κόσμο της Αλίκης. Ένα ταξίδι που δεν φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις, αλλά να σας γεμίσει με… ερωτηματικά. «Νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι» μου λέει με νόημα η Αννίτα.