«η αμαρτία είναι βυζαντινή και ο έρωτας αρχαίος»…

Στο επίσημο site του Μάνου Χατζιδάκι (https://www.manoshadjidakis.com/) και στην ενότητα για το έργο «Tα τραγούδια της αμαρτίας» (1996) βρίσκουμε μια μικρή σημείωση: «Ο Χατζιδάκις δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο. Αυτό εδώ είναι βασισμένο στις πρόβες που έκανε με τον Ανδρέα Καρακότα. Είναι ο τελευταίος του δίσκος σε βινύλιο και κυκλοφόρησε παράλληλα με το cd σε 1000 αντίτυπα».

Ο κύκλος «Τα τραγούδια της αμαρτίας» (έργο 50, 1992, ανολοκλήρωτο)– σε ποίηση των Ντίνου Χριστιανόπουλου και Γιώργου Χρονά, με τον Αντρέα Καρακότα και την Ντόρα Μπακοπούλου στο πιάνο- ηχογραφήθηκε για πιάνο και φωνή μετά τον θάνατο του συνθέτη. Η αρχική πρόβλεψη – που είναι καταγεγραμμένη- είναι «για νεανική λαϊκή φωνή, ανδρική χορωδία και στρατιωτική μπάντα». Μάλιστα, ο Χατζιδάκις γράφει για τον κύκλο ( 4 Ιανουαρίου 1993): «[…] μια πολύχρωμη τοιχογραφία που περιέχει ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου κι ένα του Γιώργου Χρονά, βυζαντινές υμνωδίες, λαϊκούς ρυθμούς και μια στρατιωτική μπάντα που να παίζει επίμονα το “Ειδύλλιο του Ζήγκφριντ” του Βάγκνερ. Το έργο αυτό το αφιερώνω σ’ όσους μπορούν ακόμη να διαβρωθούν από τη Μουσική και το Τραγούδι».

Στο δίσκο ακούγεται και ο συνθέτης να παίζει πιάνο και να ερμηνεύει το τραγούδι του «Τύψεις» σε ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν.

Δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανηλέητα,
λόγια πιο πρόστυχα κι απ τις χειρονομίες.

Μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω

μ ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή, ξαγρυπνισμένη και χλωμή.

23 χρόνια μετά την κυκλοφορία από την δισκογραφική εταιρεία «Σείριος» ο κύκλος τραγουδιών «Τα τραγούδια της αμαρτίας» θα παρουσιαστεί σε ενιαία παράσταση με άλλα δύο σημαντικά έργα του Χατζιδάκι («Κοινός βίος» και «Παίδες επί Κολωνώ») στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (9, 10, 13, 14 Φεβρουαρίου 2019 / Ώρα έναρξης 20.30).

Στη θέση του Ανδρέα Καρακότα του 1996 θα βρεθεί ο νεαρός Πάρις Κιμιωνής (τον είδαμε να συμμετέχει και στην ταινία Καζαντζάκης του Γιάννη Σμαραγδή, ενώ είναι δραστήριο μέλος μιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας στο Ίλιον Αττικής) με τον Τίτο Γουβέλη να τον συνοδεύει στο πιάνο.

Ερμηνευτής στους άλλους δύο κύκλους τραγουδιών - τον «Κοινό βίο» και τους «Παίδες επί Κολωνώ» θα ερμηνεύσουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και δεκαμελές μουσικό σύνολο.

Την καλλιτεχνική επιμέλεια των παραστάσεων υπογράφει ο Γιώργος Χατζιδάκις, ενώ τη σκηνοθετική επιμέλεια ο Γιάννης Σκουρλέτης, ένας «από τους πιο ιδιοσυγκρασιακούς σκηνοθέτες, και η ανατρεπτική του ομάδα bijoux de kant», όπως διαβάζουμε σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα της Εναλλακτικής Σκηνής. Συμμετέχουν, επίσης, φωνητικό σύνολο, περφόρμερ και χορευτές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Πάντως, για την ιστορία του πράγματος πρέπει να αναφερθεί το εξής: Η πρώτη εκτέλεση του κύκλου «Τα Τραγούδια της Αμαρτίας» του Μάνου Χατζιδάκι γίνεται το φθινόπωρο (Οκτώβριος και Νοέμβριος) του 1995 στη παράσταση «Ενός Λεπτού Σιγή» του Δημήτρη Παπαϊωάννου και της Ομάδας Εδάφους στο Παλαιό Εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Νέο Φάληρο. Το έργο χωρίζεται σε δύο μέρη – το πρώτο μέρος, «Requiem για το Τέλος του Έρωτα» του Γιώργου Κουμεντάκη (παραγγελία της Ομάδας Εδάφους - πρώτη εκτέλεση) από το ποίημα «Λάζαρος» του Δημήτρη Καπετανάκη. Σοπράνο: Τζένη Δριβάλα, Μάτα Κατσούλη, Ορχήστρα: Oslo Sinfonietta, Χορωδία: Oslo Philharmonic Chamber Choir, Διεύθυνση Ορχήστρας: Stefan Sköld και το δεύτερο μέρος «Τα τραγούδια της Αμαρτίας» με τους Ανδρέα Καρακότα και τον Δώρο Δημοσθένους και στο πιάνο τον Κωστή Παπαδάκη).