Ένα αστικό ειδύλλιο μετά μουσικής

Το 2007 ο Τζων Κάρνεϋ γράφει και σκηνοθετεί το «Once» - μια κινηματογραφική ταινία η οποία απέδειξε γρήγορα την αξία της, οδεύοντας στους δρόμους των βραβείων -και αργότερα ως μιούζικαλ- με αφορμή μια ιστορία από τους δρόμους του Δουβλίνου.

Ο πολυβραβευμένος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Έντα Ουόλς αναλαμβάνει να βάλει την υπογραφή του στο κείμενο του μιούζικαλ «Once».

Το 2011 έκανε πρεμιέρα στο American Repertory Theatre στο Καίμπριτζ της Μασσαχουσέτης και την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στο θέατρο New York Theatre Workshop. Έναν χρόνο αργότερα ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Η παραγωγή έλαβε έντεκα υποψηφιότητες για το βραβείο Τόνυ το 2012 –έναν θεσμό που επιβραβεύει τις καλύτερες παραγωγές στο Μπρόντγουεϊ από το 1949– κερδίζοντας συνολικά οκτώ βραβεία, μεταξύ των οποίων καλύτερου μιούζικαλ, καλύτερου ηθοποιού και καλύτερου βιβλίου.

Η ιστορία συνεχίζεται το 2012 όταν το Once κέρδισε το βραβείο Drama Desk Award στην κατηγορία καλύτερου μιούζικαλ, ενώ το 2013 βραβεύτηκε με το περίφημο βραβείο Γκράμμυ στην κατηγορία καλύτερου άλμπουμ μουσικού θεάτρου. Την ίδια χρονιά, έκανε το ντεμπούτο του στο Ουέστ Εντ του Λονδίνου, στο Phoenix Theatre, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Στην ελληνική σκηνή το μιούζικαλ ανεβαίνει για πρώτη φορά κάνοντας πρεμιέρα στις 20 Δεκεμβρίου -με διάρκεια έως τις 20 Ιανουαρίου 2019- στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική και στίχους των Γκλεν Χάνσαρντ και Μαρκέτας Ιργκλόβα.

Η παράσταση που παρουσιάζεται στα ελληνικά είναι σε μετάφραση και απόδοση στίχων του Δημήτρη Δημόπουλου, ενώ την ευθύνη της σκηνοθεσίας έχει αναλάβει ο Ακύλλας Καραζήσης.

Το σκηνικό είναι της Εύας Μανιδάκη, τα κοστούμια της παράστασης είναι της Ιωάννας Τσάμη, η χορογραφία της Αμάλιας Μπένετ και οι φωτισμοί του Γιάννη Δρακουλαράκου.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν η Μαρίνα Σάττι -στο ρόλο μιας Τσέχας μετανάστριας- και ο Αποστόλης Ψυχράμης -στον ρόλο ενός ιρλανδού μουσικού του δρόμου.

Μαζί τους είναι ένα δυνατό καστ ταλαντούχων ηθοποιών-μουσικών-τραγουδιστών το οποίο αποτελείται από τους: Ηλία Αλγκάερ, Ταξιάρχη Βασιλάκο, Νίκο Γιανναράκη, Άρη Καλλέργη, Νεφέλη Μαρκάκη, Τάσο Μισυρλή, Μαρία Νίκα, Άλκη Παναγιωτίδη, Γιώργο Τζαβάρα και Ιωάννα Φόρτη.

Στο σκηνοθετικό σημείωμα που βρίσκεται στην ιστοσελίδα http://www.nationalopera.gr/gr/event/once/ της ΕΛΣ διαβάζω τα εξής:

«Η ιστορία είναι απλή: ένας μουσικός δρόμου γνωρίζει μια νεαρή Τσέχα, επίσης μουσικό, πώς αλλιώς; παίζοντας κιθάρα σ’ έναν δρόμο του Δουβλίνου. Αυτός είναι σε turning point με την τέχνη του και τη ζωή του. Η γνωριμία του με την κοπέλα θα τον αλλάξει. Αν έχει happy end; Θα έλεγα ότι τελειώνει όπως η πραγματικότητα: αφήνοντας ανοιχτές πολλές δυνατότητες.

Η ιστορία, το έργο έχει, πάντα κατά τη γνώμη μου, έναν χαρακτήρα ντοκουμενταρίστικο: Συναντήσεις στον δρόμο, σε μαγαζιά, μικροαστικά διαμερίσματα, παμπ της γειτονιάς, πάρκα, συνθέτουν ένα υλικό μυθολογίας της πόλης.

Τα πρόσωπα, τελείως καθημερινά, μιλούν, κι όπου δεν τους φτάνουν τα λόγια τραγουδούν, και βέβαια, όπως το θέλει η ιδιαιτερότητα του έργου, όλοι μα όλοι παίζουν εξαιρετικά κιθάρες, βιολιά, ακορντεόν, τσέλο, μαντολίνα και πιάνο και πάλι τραγουδούν και πάλι μιλούν και ούτω καθεξής έως το χαρούμενα λυπητερό τέλος.

Το ζευγάρι, Αυτός και Αυτή στο ιρλανδέζικο πρωτότυπο, ζει τη σύντομη ιστορία του μέσα σε ένα περιβάλλον ανθρώπων με ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία, σε ένα περιβάλλον έντονα έγχρωμο και εκφραστικό.

Εύχομαι σε όλους τους μουσικούς που παίζουν στους αθηναϊκούς δρόμους να ζήσουν μια ανάλογη περιπέτεια, και –γιατί όχι;– εύχομαι και σε όλους μας, όπως σε ένα μιούζικαλ, ένα ωραίο αθηναϊκό απόγευμα να τραγουδήσουμε μαζί, τυχαίοι και άγνωστοι, σε μια οποιαδήποτε πλατεία της πόλης ένα υπέροχο τραγούδι».