Το Μέγαρο των Εργατών

Δεν γνωρίζω ποιοι και πόσοι είναι σε θέση να ταυτίσουν το κτήριο που στεγάζει τα γραφεία της διοίκησης της ΓΣΕΕ με το Μέγαρο Ιασωνίδου, ένα από τα πλέον εμβληματικά κτήρια της Οδού Πατησίων στις πρώτες δεκαετίας του 20ου αιώνα.

Ναι, το Μέγαρο (Πατησίων και Αινιάνος 2) που στεγάζει την διοίκηση και τις υπηρεσίες της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) φέρει το όνομα του αρχικού ιδιοκτήτη. Το Μέγαρο, όπως διαβάζουμε στη σχετική αναφορά των συγγραφέων Θανάση Γιοχάλα και Τόνιας Καφετζάκη στο βιβλίο τους «Αθήνα : Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και την λογοτεχνία» (από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας) αποτελείται από 2 ανεξάρτητα 3οροφα κτήρια. Το πρώτο εξ αυτών είναι της περιόδου 1910-1915 και θεωρείται από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της μπελ επόκ. Το συγκεκριμένο ακίνητο αγοράστηκε από την ΓΣΕΕ το 1940.

Το δεύτερο είναι νεώτερο, στέγασε νοσοκομείο και αργότερα ξενοδοχείο , και περιήλθε στην κυριότητα της ΓΣΕΕ το 1983.

Τα δύο κτήρια έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα, ανακαινίστηκαν και ενοποιήθηκαν, αποκτώντας και 4ον όροφο. Σε κάθε αίθουσα του Μεγάρου υπάρχει και διαφορετική, όσον αφορά την τεχνοτροπία, διακόσμηση.

Φέτος, η ΓΣΕΕ γιορτάζει έναν αιώνα ζωής. Στο site της (ενότητα Ιστορία) διαβάζουμε σχετικά: «Η ιδέα μίας κεντρικής συνδικαλιστικής οργάνωσης κερδίζει έδαφος και το 1918 με πρωτοβουλία της Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης και των Εργατικών Κέντρων Αθήνας και Πειραιά συγκαλείται πανελλαδική συνδιάσκεψη των συνδικαλιστικών οργανώσεων για τη δημιουργία εθνικού κέντρου.

Το 1ο Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο, άρχισε στις 21 Οκτώβρη 1918 στην Αθήνα και τελείωσε στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Συμμετείχαν 44 σωματεία που εκπροσωπούσαν 60.000 οργανωμένους εργάτες.

Οι σοσιαλιστές πρότειναν να βασιστεί η ΓΣΕΕ στην αρχή της πάλης των τάξεων ενώ η άλλη πλευρά υποστήριζε ότι ο εργάτης πρέπει να ενδιαφέρεται μόνο για τα στενά επαγγελματικά του συμφέροντα. Τελικά το άρθρο του καταστατικού υπερψηφίστηκε. Το Ιδρυτικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος, γιατί συνένωσε το συνδικαλισμένο προλεταριάτο της χώρας μας κάτω από ένα ανώτατο ηγετικό όργανο».