The Alienist: Ο Τζακ Αντεροβγάλτης πηγαίνει Νέα Υόρκη

Ο Κέιλεμπ Καρ έκλεινε το μάτι στον κινηματογράφο ήδη από την περίοδο που έγραφε το βιβλίο “The Alienist”, πριν από δυόμισι δεκαετίες. Είχε, μάλιστα, μεγάλα σχέδια για τους κεντρικούς του ήρωες, καθώς στον ρόλο του δρ. Λάζλο Κράισλερ (ενός πρωτοπόρου φρενολόγου που σύμφωνα με το βιβλίο έζησε στην Αμερική στα τέλη του 19ου αιώνα) οραματιζόταν τον Άντονι Χόπκινς ή τον Σαμ Νιλ και στον ρόλο της Σάρα Χάουαρντ την Έμα Τόμπσον. Οι οιωνοί ήταν πολύ καλοί. Η Paramount Pictures αγόρασε τα δικαιώματα προτού ακόμα εκδοθεί το βιβλίο. Και το “Alienist” έγινε best-seller με το που κυκλοφόρησε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, καταφέρνοντας να στρογγυλοκαθίσει επί ένα εξάμηνο στη λίστα best-sellers των “New York Times”. Παρ’ όλα αυτά, τα σχέδια μεταφοράς του στη μεγάλη οθόνη παρέμειναν στο συρτάρι. Το βιβλίο ήταν αρκετά μεγάλο (500 σελίδες) για μία μόνο ταινία…

Fast forward 22 χρόνια. Στην περίοδο της peak TV, ένα καλό βιβλίο πάντα συγκινεί τους τηλεοπτικούς παραγωγούς, που δεν χρειάζεται να ρισκάρουν ψάχνοντας πρωτότυπα σενάρια. Η Paramount μετέφερε τα δικαιώματα του “Alienist” από το κινηματογραφικό στο τηλεοπτικό της τμήμα, έκανε κρούση στον Κάρι Φουκουνάγκα για να αναλάβει τη σκηνοθεσία (ο σκηνοθέτης είχε κάνει ήδη αίσθηση με το “True Detective” ένα χρόνο νωρίτερα) και το πρότζεκτ άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το 2015.

Στη συνέχεια ο Φουκουνάγκα οπισθοχώρησε στη θέση του παραγωγού, με τον Τζέικομπ Φερμπρούγκεν να παίρνει τη θέση του στη σκηνοθεσία. Και κάπως έτσι, το “The Alienist” έκανε πριν από λίγο καιρό πρεμιέρα στο TNT, ένα κανάλι που σίγουρα δεν έχει το προφίλ του HBO ή του Netflix όσον αφορά στις παραγωγές υψηλών απαιτήσεων.

Η σειρά ξεκινά δυναμικά -και μακάβρια- δείχνοντας έναν αστυνομικό να ανακαλύπτει το φριχτά ακρωτηριασμένο πτώμα ενός 13χρονου αγοριού στον σκελετό της γέφυρας Γουίλιαμσμπεργκ, η οποία ήταν ακόμα υπό κατασκευή. Ο τότε διοικητής της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, Τέντι Ρούζβελτ (μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ - στον ρόλο του ο Μπράιαν Γκέρατι), αναθέτει στον δρ. Κράισλερ (Ντάνιελ Μπριλ) να ερευνήσει τον φόνο. Ο τελευταίος θα διαπιστώσει σύντομα ότι το αγόρι, το οποίο εκδιδόταν σε έναν οίκο ανοχής που στέγαζε νεαρά αγόρια ντυμένα με γυναικεία ρούχα, ήταν μόνο ένα από τα αρκετά θύματα ενός κατά συρροή δολοφόνου.

Χρησιμοποιώντας στην πράξη τις νέες αρχές της φρενολογίας, αλλά και των πρωτόλειων μεθόδων της ιατροδικαστικής και της σήμανσης, ο δρ. Κράισλερ και η ετερόκλητη ομάδα του, που αποτελείται από τον εικονογράφο των New York Times, Τζον Μουρ (Λουκ Έβανς), την πρώτη γυναίκα υπάλληλο στην αστυνομία της Νέας Υόρκης, Σάρα Χάουαρντ (Ντακότα Φάνινγκ), και τους αδελφούς Άιζακσον (Ντάγκλας Σμιθ και Μάθιου Σίαρ), προσπαθούν να βρουν τον δολοφόνο προτού ξαναχτυπήσει.

Με budget 5-7,5 εκατ. δολάρια ανά επεισόδιο, το “Alienist” έχει χριστεί η πιο ακριβή παραγωγή του TNT στην 30χρονη ιστορία του, σηματοδοτώντας τη στροφή του καναλιού στα ακριβά τηλεοπτικά πρότζεκτ (έπεται το η τηλεοπτική πλέον εκδοχή του “Snowpiercer” και το “One Day She'll Darken” με πρωταγωνιστή τον Κρις Πάιν). Και αυτή η γαλαντομία είναι ορατή σε κάθε πτυχή της σειράς: σκηνικά που αναπαριστούν πειστικά την Επίχρυση Εποχή των Ηνωμένων Πολιτειών στα τέλη του 19ου αιώνα με τις ακραίες οικονομικές αντιθέσεις, προσεγμένα κοστούμια, καστ υψηλού επιπέδου και ιστορία που βασίζεται σε ένα πολυσυζητημένο βιβλίο.

Όλα αυτά θέτουν τις προϋποθέσεις για μία μεγαλειώδη παραγωγή. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι απλά ικανοποιητικό. Στο πεδίο των ερμηνειών ξεχωρίζει ο πρωταγωνιστής Ντάνιελ Μπριλ, ο οποίος δίνει μία στιβαρή ερμηνεία ως δρ. Κράισλερ, ένας γιατρός ταγμένος στις αρχές της επιστήμης που η προσπάθεια για εκλογίκευση συχνά να τον φέρνει σε σύγκρουση με τους ανθρώπους γύρω του. Στον αντίποδα, ο Έβανς μάς προσφέρει έναν πιο ζεστό, συναισθηματικό Μουρ, που σχηματίζει ένα δελεαστικό δίδυμο με τον Κράισλερ. Σε μία μάλλον αντιφατική ερμηνεία, η Φάνινγκ παρουσιάζει μία αρκετά ήπια Χάουαρντ, η οποία δεν ταιριάζει απόλυτα με τον ρόλο της «πρώτης γυναίκας υπαλλήλου στην αστυνομία της Νέας Υόρκης». Απολαυστικοί είναι, επίσης, οι Σμιθ και Σίαρ στους ρόλους των αδελφών Άιζακσον, αλλά και ο Ντέιβιντ Γουίλμοτ, που κλέβει την παράσταση στον ρόλο του διεφθαρμένου αστυνομικού Κόνορ.

Ωστόσο, η ιστορία καθαυτή φαντάζει κάπως παρωχημένη. Μία μεταφορά του βιβλίου στην τηλεόραση τη δεκαετία του 1990 θα μπορούσε να μοιάζει πρωτοποριακή για τα τότε δεδομένα, όμως στη σύγχρονη εποχή, που έχουν παρελάσει από τη μικρή οθόνη τα πολυμελή franchises του “CSI” και των «Διαβολικών Μυαλών», το “The Alienist” δεν φαίνεται να προσφέρει κάτι καινούργιο, πέρα από την ατμόσφαιρα ενός άλλου αιώνα. Και αυτό γιατί δεν έχει την τόλμη να κάνει αυτό που έκανε το εξαιρετικό “Mindhunter” του Ντέιβιντ Φίντσερ, το οποίο αντί να εστιάσει σε ιστορίες «βρες τον δολοφόνο», επέλεξε να διερευνήσει πώς άρχισαν να διαμορφώνονται οι δομές για την αντιμετώπιση των κατά συρροή δολοφόνων κατά τη δεκαετία του 1970 στην Αμερική.

Η σειρά του ΤΝΤ εστιάζει σε λάθος σημεία. Αν δεν επικεντρωνόταν στο σοκ που προκαλούν οι εικόνες των διαμελισμένων πτωμάτων, το “Alienist” θα μπορούσε να γίνει κάτι μεγαλύτερο. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ρίξει περισσότερο φως στις κοινωνικές παθογένειες της εποχής, δίνοντας έμφαση στη διαφθορά της αστυνομίας και στις ακραίες ανισότητες - ζητήματα που προσεγγίζονται μόνο επιδερμικά. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να δώσει έμφαση στις μεθόδους των πρώιμων ψυχολόγων και της αντιμετώπισης που είχαν αυτοί από μία συντηρητική κοινωνία. Όμως αυτό θα σήμαινε μεγάλες αποκλίσεις από το βιβλίο. Και με τον Κέιλεμπ Καρ σε αναβαθμισμένο ρόλο στην παραγωγή, κάτι τέτοιο ήταν μάλλον εκτός συζήτησης. Μία άλλη επιλογή, θα ήταν η περικοπή του κύκλου σε έξι-επτά επεισόδια, μια και ούτως ή άλλως η σειρά μοιάζει με ένα μακρόσυρτο επεισόδιο των «Διαβολικών Μυαλών». Αλλά ούτε αυτή η λύση επιλέχθηκε τελικά. Όπως και να έχει, το “The Alienist” σε κάνει να περάσεις καλά, αλλά δεν σου βγάζει από το μυαλό ότι κάτι του λείπει (ή κάτι του περισσεύει).