Η Βελεσιώτου, η Evora και η Μπέλλου!

Λίγο πριν τις 3, ξημερώματα Σαββάτου, περπατώντας στη φωτισμένη οδό Τσιριγώτη (μια κάθετη της οδού Αβάντων, της πιο εμπορικής οδού της Χαλκίδα) κλήθηκα – παρά το περασμένο της ώρας- να απαντήσω στην ερώτηση φίλου για το πώς θα χαρακτήριζα την Φωτεινή Βελεσιώτου. Κοντοστάθηκα. Χαμογέλασα- από αμηχανία. Έτριψα τις χούφτες των χεριών – μια κίνηση για να κερδίσω χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι την απάντηση την είχα έτοιμη – ήδη από την αρχή του δεύτερου μέρους του live της Βελεσιώτου στην «Οδό Ονείρων».

Η απάντηση μου ήταν η εξής: « Ένα λαϊκό διαμάντι με ρόκ διάθεση. Ένα διαμάντι που αστράφτει ακόμη περισσότερο χρόνο με το χρόνο σαν το παλιό κρασί». Μέχρι να βρεθούμε στο αυτοκίνητο είχα προλάβει να πω όλα όσα πιστεύω για το φαινόμενο Βελεσιώτου – για τη συνταξιούχο δασκάλα από την Καρδίτσα που τραγουδά με πηγαίο αίσθημα στη σκηνή κρατώντας στο ένα χέρι το τσιγάρο και από την άλλη το μικρόφωνο σαν την κιμωλία στο πίνακα για τα πρωτάκια του δημοτικού. Γιατί η Βελεσιώτου που μπήκε σε ώριμη ηλικία στη δισκογραφία – αν δεν με προδίδει η αριθμητική μου, λίγο πάνω από τα σαράντα της χρόνια- είναι η διαχρονική κυρά δασκάλα… Αυστηρή αλλά και προστατευτική με τα παιδιά της ( έχει δίπλα της, ένα από τα υιοθετημένα της, τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Γιώργο Καραμφίλλη)- με ένα καλό λόγο και ένα βλέμμα για το καθένα. 

Για μένα, πάντως, το φαινόμενο Βελεσιώτου παρά τις αναφορές καταγωγής και ταυτότητας δεν έχει ...γονείς! Ζει μέσα στην ασυνέχεια του, μια μικρόσωμη σχετικά γυναίκα που φλέγεται πάνω στη σκηνή αλλά δεν προδίδει με τσαλιμάκια την (εσωτερική) φλόγα της – την φλόγα της ψυχής και της καρδιάς της. Για μένα, το φαινόμενο Βελεσιώτου μπορεί να βρει αντιστοίχηση μόνο με τη Cesaria Evora, το μαύρο ξυπόλυτο διαμάντι από το Πράσινο Ακρωτήρι. Πολλές φορές σκέφτομαι το πώς η Βελεσιώτου θα έλεγε το εμβληματικό Sodade… 

Στη σελίδα της στο facebook – στην ενότητα Πληροφορίες – βρήκε ένα κείμενο με βιογραφικά στοιχεία. Το παραθέτω αν και χρειάζεται ανανέωση…: «Η Φωτεινή Βελεσιώτου γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1958. Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της, τα έζησε εκεί. Η μουσική είναι παρούσα στη ζωή της.

Η αγάπη του πατέρα της για τη βυζαντινή αλλά και την κλασσική μουσική είναι μεγάλη. Έτσι αυτά είναι τα πρώτα ακούσματά της και η μουσική της παιδεία μέχρι τα 18.Αυτά τα χρόνια συμμετέχει στη χορωδία Καρδίτσας «Ο Αρίων».

Ανακάλυψε το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι στα 18 της χρόνια όταν άφηνε την Καρδίτσα για να πάει στη Θεσσαλονίκη για σπουδές.

Τελειώνει την Παιδαγωγική Ακαδημία και αμέσως αρχίζει να εργάζεται ως δασκάλα.

Η δουλειά της αλλά και η μητρότητα (μητέρα 2 παιδιών) απορροφούσαν το μεγαλύτερο κομμάτι του χρόνου της.

Το τραγούδι μπήκε τυχαία στη ζωή της όταν δέχτηκε την πρόταση να τραγουδήσει σε ένα ρεμπέτικο σχήμα το 1983, κάτι που κράτησε σχεδόν 20 χρόνια.

Το 2004 ο Μιχάλης Νικολούδης και η Μάγδα Παπαδάκη την καλούν να τραγουδήσει τα τραγούδια τους στο δίσκο με τίτλο «Γυναίκες», στον οποίο συμμετείχε με δυο τραγούδια και η Σωτηρία Λεονάρδου.

Ένα ξεχωριστό μουσικό στέκι, το Καφωδείο το Ελληνικό στέγασε τη Φωτεινή Βελεσιώτου για 7 χρόνια. Εκεί την γνώρισε και την αγάπησε το κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο.

Στο χώρο αυτό γνωρίστηκε με το Γιώργο Καζαντζή το 2008 και το αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής ήταν το τραγούδι «Mέλισσες» σε στίχους της Ελένης Φωτάκη. Ένα τραγούδι που αποτέλεσε το εφαλτήριο για να ξεφύγει από τα μουσικά όρια της Θεσσαλονίκης .

Το 2009 έρχεται ο 2ος προσωπικός της δίσκος σε μουσική Γ. Καζαντζή με τίτλο «Tα παιδιά της άλλης όχθης». 

To 2011 έρχεται στην Αθήνα. Έχει βγει πια στη σύνταξη ,κάτι που της δίνει τη δυνατότητα να έχει περισσότερο χρόνο για το τραγούδι που αγαπά κα με υπερβάσεις προσπάθησε να το κρατήσει στη ζωή της.

Μια ακόμη δισκογραφική δουλειά προκύπτει με τίτλο «Φυλάξου» μαζί με τον Τάσο Γκρους και τον Ιωάννη Πανουτσόπουλο.

Συγχρόνως έχει αρκετές συμμετοχές σε δίσκους νέων συνθετών αλλά δέχεται και προσκλήσεις σε αφιερώματα για το Δ.Λάγιο, Σ Κουγιουμτζή και Κώστα Βίρβο.

Η ”Κληματαριά” μια από τις πιο παλιές ταβέρνες της Αθήνας φιλοξενεί τη Φωτεινή Βελεσιώτου για τέσσερα χρόνια ενώ παράλληλα εμφανίζεται και σε άλλες μουσικές σκηνές .

Το καλοκαίρι του 2013 συμμετέχει σε έθνικ φεστιβάλ στη Γερμανία με τη Μελίνα Κανά και το 2014 στην Ισλανδία τραγουδάει Βασίλη Τσιτσάνη στο Μέγαρο μουσικής του Ρέικιαβικ.

Το χειμώνα του 2014 συνεργάζεται στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο με το Μανώλη Μητσιά,τον Μπάμπη Στόκα και την Παυλίνα Βουλγαράκη (…)». 

Η συνέχεια στη σκηνή!



Υ.Γ: Η Φωτεινή Βελεσιώτου το 'χει έθιμο να τραγουδά κάθε χρόνο στην «Οδό Ονείρων» στη Χαλκίδα, στη πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε η Σωτηρία Μπέλλου. Καλό θα ήταν να βάλει κανείς με το μυαλό του μια «μυστική» συνάντηση των δύο γυναικών. Έστω και στη σκηνή!

Υ.Γ1: Η Βελεσιώτου έχει μια βάρκα. Την έχει φέρει στην Εύβοια και την έχει παρατήσει όπως είπε η ίδια στα Πολιτικά.