Φόρος τιμής στον Γιώργο Λάππα

Ο συλλέκτης και επιχειρηματίας Δάκης Ιωάννου από το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, αλλά και η γλύπτρια Αφροδίτη Λίτη, χήρα του πρόωρα χαμένου Γιώργου Λάππα, είναι μεταξύ των επιμελητών της μεγάλης έκθεσης του καλλιτέχνη που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμα της επίμονης δουλειάς και του δημιουργικού έργου του στα εικαστικά πράγματα.

Η έκθεση που εγκαινιάζεται την προσεχή Πέμπτη, 22 Σεπτεμβρίου, και θα διαρκέσει μέχρι και τις 20 Νοεμβρίου φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη, στο Κεντρικό Κτίριό του (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας Αθήνα). Η έκθεση -ο τίτλος της οποίας προέρχεται από μια σειρά γλυπτών του με την επιγραφή “Happy Birthday”- που πραγματοποιείται με τη συνεργασία του ΔΕΣΤΕ και του Μουσείου Μπενάκη στηρίζεται σε μια επιλογή από πρόσφατα και εν πολλοίς άγνωστα έργα του καλλιτέχνη και επιχειρεί να αναδείξει πτυχές των αναζητήσεών του και να συσχετίσει το εύρος των πολιτισμικών αναφορών του με το ιστορικό περιβάλλον του Μουσείου.



0 Γιώργος Λάππας, όπως αναφέρεται και στο σχετικό δελτίο τύπου, «υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα. Όλα αυτά τα χρόνια σμίλεψε μια καλλιτεχνική γλώσσα σύγχρονη και απολύτως δική του, πυκνή σε σκέψεις και απερίστροφη η οποία διαπραγματεύεται βασικά ανθρώπινα αισθήματα: την τραγωδία, την κάθαρση, το αίνιγμα και τη μοίρα. Η μεγάλη απήχηση του έργου του, αλλά και η συναρπαστική ένταση και έκταση των ερευνών του γύρω από το ανθρώπινο σώμα, όπως αποτυπώνεται στον χώρο του εργαστηρίου του, ενέπνευσαν την παρουσίαση αυτής της έκθεσης με αφηγηματικό οδηγό την αναδιάταξη ενός πλούσιου υλικού, ταξιθετημένου από τη σύζυγο του καλλιτέχνη, γλύπτρια Αφροδίτη Λίτη».

Στην έκθεση του Λάππα, ο οποίος από το 1987 έως το 2016 δίδαξε γλυπτική στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, σημαντικές εγκαταστάσεις και γλυπτά από διάφορες ενότητες του πρόσφατου έργου του αποδίδουν το στίγμα και το εύρος των πειραματισμών και των κατευθύνσεών του. Παράλληλα, στις οριζόντιες, επιμήκεις πλευρές του χώρου, αναπτύσσονται, σε φρίζα με συνεχή διάταξη, μικρά γλυπτά από αλουμίνιο που κατασκεύαζε συστηματικά τις δεκαετίες της δημιουργικής του πορείας. Αυτοτελή έργα αλλά και συνάμα σημειώσεις ενός ατελεύτητου «έργου εν προόδω», γλυπτικοί πειραματισμοί ή ερευνητικές χειρονομίες, τα γλυπτά αυτά ήταν προσεκτικά ταξινομημένα, κωδικοποιημένα και αριθμημένα σε κουτιά που κάλυπταν απ’ άκρη σ’ άκρη τα ράφια του εργαστηρίου.



Διακόσια πενήντα, περίπου, από αυτά επιλέχθηκαν και τοποθετήθηκαν, σε ρευστή διάταξη, χωρίς ιεράρχηση, ή ομαδοποίηση, με τρόπο που να συνθέτουν ένα «κείμενο», το νόημα του οποίου γίνεται αντιληπτό μέσω των αλληλουχιών και των διαφοροποιήσεων. Πρόκειται για ένα αρχείο γλυπτών τα οποία αντιπαρατίθενται και διασταυρώνονται, αρθρώνοντας μια αφήγηση γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση, τα αινίγματα της ύπαρξης, την ιστορία, την ατομικότητα και το πλήθος, με έντονο το παράδοξο και το ειρωνικό στοιχείο.