Γνωρίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο Φεντερίκο Φελίνι στα πρώτα του βήματα στο σινεμά. Είχε μόλις γυρίσει την πρώτη του ταινία «Φώτα του Βαριετέ», αλλά ήταν ήδη γνωστός ως σεναριογράφος εξαιτίας κυρίως της συνεργασίας του με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι στην εμβληματική ταινία του ιταλικού νεορεαλισμού «Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη».
Ο Νίνο Ρότα από την άλλη έγραφε ήδη σχεδόν είκοσι χρόνια μουσική για το σινεμά (το ντεμπούτο του έγινε με το “Treno Popolare” του Ματεράτσο το 1933), αλλά ακόμα δεν είχε βρεθεί ο σκηνοθέτης που θα τον εμπνεύσει ώστε να ξεδιπλώσει όλο το εύρος του τεράστιου ταλέντου του. Η συνάντηση του Φελίνι με τον Ρότα μοιάζει καρμική.
Μαζί θα διαγράψουν μία πορεία 26 χρόνων, που θα αφήσει πίσω της μία σειρά από κινηματογραφικούς και μουσικούς θησαυρούς. Από τον «Λευκό Σεΐχη» του 1952 μέχρι την «Πρόβα Ορχήστρας» του 1978 με ενδιάμεσες στάσεις σε αριστουργήματα όπως το “La Strada” (1954), «Νύχτες της Καμπίρια» (1957), “Dolce Vita” (1960), “8 ½ “ (1963), «Σατυρικόν» (1969), «Αμαρκόρντ» (1973), δεν υπάρχει ταινία του Φελίνι που να μην υπογράφει ο Ρότα τη μουσική. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.
Τα πολυάριθμα βραβεία του (Χρυσό Λιοντάρι, Χρυσός Φοίνικας, τρία Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας κ.α.) ο Φελίνι τα χρωστάει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό στον Νίνο Ρότα, που λες και ολοκλήρωνε τις ταινίες του με τη μουσική του. Και μπορεί τελικά το Όσκαρ Μουσικής ο Ρότα να το κέρδισε για τον «Νονό ΙΙ», που δεν ήταν ταινία του Φελίνι, αλλά στην πραγματικότητα όλη η καριέρα του συνδέθηκε με τον αγαπημένο φίλο και συνεργάτη του, Φεντερίκο.
Σε αυτές τις δύο κορυφαίες προσωπικότητες αφιερώνει τη βραδιά της 5ης Ιουλίου η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Σε μία μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο, στη σκιά της Ακρόπολης, οι μνήμες από την κοινή τους πορεία θα ζωντανέψουν. Η Κρατική Ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Γερμανού Φρανκ Στρόμπελ –κορυφαίου μαέστρου κινηματογραφικής μουσικής στην Ευρώπη– θα ερμηνεύσει τις υπέροχες μουσικές που συνέθεσε ειδικά για τις ταινίες ο μεγάλος Νίνο Ρότα. Την ίδια στιγμή αποσπάσματα από ταινίες του Φελίνι θα προβάλλονται στο φόντο. Ό,τι αγαπήσαμε σε μια βραδιά που ακτινοβολεί σινεμά και μουσική μέσα από το έργο δύο σπουδαίων δημιουργών, που πάνω απ’ όλα υπήρξαν φίλοι καρδιάς.
