Αν σου αρέσουν οι μουσικές του κόσμου, το six d.o.g.s. προσφέρει σήμερα, Δευτέρα 30 Μαΐου, μία πλήρη πρόταση. Έπειτα από τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης ημέρας του Φεστιβάλ Κέλτικης Μουσικής, οι Sòlastas ανεβαίνουν στη σκηνή για να μας παίξουν τραγούδια από διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης: άγνωστα τραγούδια στην αγγλική και γαελική (κέλτικη) γλώσσα από Ιρλανδία, Σκωτία, αλλά και σαμανικούς σκοπούς από τη Λαπωνία. Όλα αυτά, σε δικές τους ενορχηστρώσεις βασισμένες στο ύφος του κάθε είδους και στον αυτοσχεδιασμό.
Η μπάντα ξεκίνησε ως ντουέτο το 2011 με το όνομα Labrini Gioti & George Tsimbouksis Project. Το 2013 ενώθηκαν με τον Αντώνη Πανταζή και ξεκίνησαν τους αυτοσχεδιασμούς και τα live με ηλεκτρο-ακουστικό ήχο πάνω σε παραδοσιακές μουσικές που ήδη έπαιζαν. Έτσι γεννήθηκαν οι Sòlastas. Το 2015 προστέθηκε στην ομάδα ο κοντραμπασίστας Αντώνης Τζίκας. Σε αυτό το live, θα ενωθούν με τον ηλεκτρικό κοντραμπασίστα Θοδωρή Κουέλη.
Μου έκανε εντύπωση αυτό το μείγμα μουσικής που παίζουν οι Sòlastas, έτσι ζήτησα από τη Λαμπρινή Γιώτη, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος, να μου εξηγήσει πώς καταφέρνουν να συνδυάζουν εκ πρώτης όψεως διαφορετικές μουσικές παραδόσεις. «Η μουσική που παίζουμε -κυρίως από Ιρλανδία, Σκωτία, και Isle of Man- έχει τις ίδιες ρίζες με τα Απαλάχια Όρη, καθώς Ιρλανδοί και Σκωτσέζοι μετανάστευσαν στα Απαλάχια Όρη τον 18ο και 19ο αιώνα», μου διευκρινίζει, για να μου αναφέρει στη συνέχεια ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Για παράδειγμα το τραγούδι “Black is the colour”, το οποίο φαίνεται να πρωτοακούγεται στα Απαλάχια Όρη στην Αμερική στις αρχές του 20ού αιώνα, είναι σκωτσέζικη μπαλάντα του 19ου αιώνα - μέσα στο τραγούδι αναφέρεται ο ποταμός Clyde, ο οποίος βρίσκεται λίγο πιο έξω από τη Γλασκώβη. Το τραγούδι αυτό έγινε γνωστό μέσα από τη φωνή του Ιρλανδού Christy Moore των Planxty το 1978. Ωστόσο, είχε ηχογραφηθεί πολλές φορές στην Αμερική κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και καταλογογραφηθεί ως "folk song of USA". Μέχρι και οι απίστευτες Nina Simone και Joan Baez το έχουν τραγουδήσει με δικό τους τρόπο».
Αποδεικνύοντας ότι έχει ψάξει σε βάθος τη μουσική που αγαπά, η Λαμπρινή κάνει και μία σύνδεση με τις βόρειες χώρες - μάλιστα, δεν λείπουν οι αναφορές και στην Ελλάδα: «Η μουσική των παραπάνω χωρών έχει παρόμοιο ήχο και με τις πιο βόρειες χώρες, όπως τη Λαπωνία και τη Σουηδία. Με τη Λαπωνία, όσον αφορά την πεντατονική κλίμακα (σε πιο σαμανικούς σκοπούς), και με τη Σουηδία στον τρόπο τραγουδίσματος των τραγουδιών, αλλά και στους ρυθμούς ή τη δομή των χορών. Στη Λαπωνία υπάρχει ρυθμός 5/8 που μας είναι πολύ οικείος στο σώμα μας, όσον αφορά την κίνηση, αλλά και η πεντατονία που συνδέεται με τη μουσική της Ηπείρου, και μετά με την πεντατονία της Ιρλανδίας και της Σκωτίας.
»Βέβαια, η Σουηδία έχει μουσική που μοιάζει στο άκουσμα με τη μουσική μιας πιο νότιας χώρας, όπως είναι η Ελλάδα ή πιο ανατολικά όπως είναι το Αφγανιστάν, ακόμα και αν ακούγεται απίστευτο αυτό. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι επειδή η Σουηδία ανήκει στην Β. Ευρώπη θα ακούγονται μόνο μείζονες και ελάσσονες, ωστόσο η μουσική τους είναι τροπική και μοιάζει ακόμα πιο πολύ με τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή μουσική που παίζουμε από Καταλανία, Ιταλία και Πορτογαλία».
Πώς προέκυψαν κοινά στοιχεία μεταξύ του Βορρά και του Νότου; Η Λαμπρινή δίνει μία πιθανή εξήγηση: «Δεν μπορώ να πω ότι τα Σουηδικά τραγούδια έχουν μόρια, αλλά ότι έχουν τροπική μελωδία και ότι χρησιμοποιούν τρόπους (modal system). Ίσως να εξηγείται με την έλευση των Βαράγγων (ονομασία που δόθηκε για τους Βίκινγκς στο Βυζάντιο γύρω στο 800 μΧ.)».
Η μουσική παράσταση θα «ντυθεί» με φωτογραφίες από τη Σκωτία. «Η παράσταση είναι οπτικοακουστική. Η μουσική και οι εικόνες συνδέονται μεταξύ τους. Θέλουμε ο ακροατής- θεατής να ταξιδέψει μέσα από την μουσική και τις εικόνες», επισημαίνει η Λαμπρινή.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον Γιώργο Τσιμπουξή, επίσης ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του. Του ζητώ να μου πει από ποιες περιοχές προέρχονται: «Οι περιοχές είναι κυρίως από τη δυτική πλευρά της Σκωτίας (Highlands), που συγκεντρώνει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μου. Αυτές που θα προβληθούν είναι από το Glencoe, το Isle of Skye, που είναι ένα νησί στις εσωτερικές Εβρίδες, και το Portknockie, ένα χωριουδάκι στη βορειοανατολική ακτή της Σκωτίας». «Παρόλο που θα υπάρχει μουσική από τέσσερις διαφορετικές βόρειες χώρες, το φωτογραφικό portfolio είναι μόνο από τη Σκωτία, γιατί σε αυτό έχει ειδικευτεί ο Γιώργος πιο πολύ», μου διευκρινίζει η Λαμπρινή.
Ο Γιώργος δεν κρύβει την αγάπη του για τη Σκωτία: «Η Σκωτία είναι μια χώρα που έχω ερωτευτεί ίσως επειδή εκεί ήταν το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ελλάδας. Ως φωτογράφος πιστεύω πως είναι μια από τις χώρες που ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να επισκεφτεί εάν ασχολείται με το τοπίο. Ο συνδυασμός του με το δραματικό φως και το σκηνικό είναι κάτι που από την αρχή με γοήτευε και αποτελούσε όνειρο ζωής για εμένα το ταξίδι που κάναμε τον περασμένο Οκτώβρη στο Isle of Skye».
Follow Christos Tsapakidis
