Ηταν Μάιος του 2008 όταν οι Abovo, μία νεανική θεατρική ομάδα που είχε ήδη κατακτήσει τις καρδιές των θεατρόφιλων με τις παραστάσεις της, αποφάσισε να μας συστήσει το πρώτο φεστιβάλ νεανικού θεάτρου στην Ελλάδα. Μία εβδομάδα, στο θέατρο Χώρα τότε, με παραστάσεις των Abovo και άλλων θεατρικών ομάδων της πόλης. Το 1ο Bob Theatre Festival ήταν γεγονός και έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία στη θεατρική Αθήνα…
«Το… απρόοπτο του 1ου Bob ήταν ότι δεν περιμέναμε να πάει τόσο καλά», μου λέει ο Γιάννης Σαρακατσάνης, ιδρυτικό μέλος των Abovo και του Bob Theatre Festival. «Θυμάμαι την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ είχε απεργία το μετρό και οι βενζινοπώλες και λέγαμε “ποιος θα έρθει;”. Και ήρθαν 250 άτομα τελικά. Ξεκίνησε πολύ δυνατά και μάλιστα, επειδή το ταμείο του θεάτρου Χώρα εκείνη την εποχή ήταν και λίγο ανίκανο, έφτανε η ουρά στον από κάτω δρόμο. Είχαμε συνολικά 2.500 θεατές! Δεν το πιστεύαμε!».
Η τόσο μεγάλη επιτυχία του 1ου Bob επέβαλε ως αυτονόητη τη συνέχιση του και τα επόμενα χρόνια. Η Μαρία Μπαλούτσου, επίσης μέλος των Abovo, θυμάται χαρακτηριστικά το Bob του 2011, όπου μία αναπάντεχη διακοπή ρεύματος σε όλη την Κυψέλη έφερε πραγματικά τα πάνω κάτω στη διοργάνωση. «Παίρναμε τηλέφωνα στη ΔΕΗ, μιλούσαμε με φίλους για γεννήτριες, ήμασταν σε πανικό. Δεν μπορούσαμε να παίξουμε χωρίς ρεύμα, φυσικά. Σκεφτόμασταν να παίξουμε με κεράκια και τέτοια πράγματα… Τελικά ανεβάσαμε όλο τον κόσμο στην ταράτσα του Χώρα και ευτυχώς ήταν ο Φοίβος Δεληβοριάς εκεί και πήρε μια κιθάρα κι άρχισε να παίζει unplugged. Κάναμε μία μικρή συναυλία στη ταράτσα, με εμάς να είμαστε ντυμένοι με τα κοστούμια του “Εκεί εκεί στην Κόλαση” έτοιμοι να παίξουμε την παράσταση αν έρθει το ρεύμα. Τελικά το ρεύμα ήρθε στις 11 το βράδυ! Αλλά το εντυπωσιακό ήταν ότι δεν έφυγε κανένας», μου αναφέρει.
Με τέτοια απρόοπτα, στιγμές πανικού, αλλά και αποθέωσης, φτάνουμε στο φετινό 9ο Bob Theatre Festival, που θα πραγματοποιηθεί από τις 9 έως τις 15 Μαΐου στο Bios, το «σπίτι» του Bob την τελευταία 5ετία. Φέτος το Φεστιβάλ κρύβει πολλές εκπλήξεις, με πρώτη και καλύτερη τη συνύπαρξη στη διοργάνωση δύο θεατρικών ομάδων. Οι Abovo ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους 4Frontal, που συμμετείχαν για πρώτη φορά στο Bob το 2013.
«Πήραμε μέρος στο Scratch Night. Ηρθαμε, χάσαμε, αλλά… να 'μαστε!», μου λέει γελώντας ο Θανάσης Ζερίτης από τους 4Frontal. «Γουστάραμε πάρα πολύ! Βλέπαμε συνέχεια και παραστάσεις των Abovo και παραστάσεις εδώ στο Bob και μας άρεσε πολύ η φάση. Εμείς είχαμε ήδη κάνει τρεις τέσσερις παραστάσεις το 2013, οπότε ήταν λίγο πισωγύρισμα το να πάμε στο Scratch, αλλά μας άρεσε τόσο πολύ η συνθήκη που το αποφασίσαμε», προσθέτει, ενώ ο Σταύρος Γιαννουλάδης, επίσης μέλος των 4Frontal, θυμάται το απίστευτο σκηνικό που έγινε όταν λίγο αργότερα έπαιξαν στο Φεστιβάλ την παράστασή τους «Ο Μουνής».
«Τρέχαμε σαν τους τρελούς να στήσουμε φώτα μισή ώρα πριν την παράσταση και ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι έχουμε ξεχάσει να φέρουμε τις καρέκλες του σκηνικού!» μου λέει αφήνοντάς με άναυδο. «Δεν μας έλεγαν τι είχε συμβεί… Κοιτούσαν κάτω γεμάτοι ντροπή!» μου αποκαλύπτει γελώντας ο Γιάννης. «Τελικά πήγαμε εδώ δίπλα σε ένα καφενείο και πήραμε καρέκλες».
«Πώς αποφασίσατε να κάνετε μαζί τη φετινή διοργάνωση;» τους ρωτάω. «Κοίτα, κουραστήκαμε λίγο… Ε, όχι, θέλουμε φρέσκο αίμα!» απαντά πρώτος ο Γιάννης, πάντα με περιπαιχτική διάθεση, κι ύστερα σοβαρεύει. «Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να μεγαλώσει το Φεστιβάλ, αλλά δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας πια. Ως Abovo έχουμε όλο και πιο περιορισμένο χρόνο. Κάποιοι έχουν άλλες παραστάσεις, κάποιοι γεννάνε», τονίζει καρφώνοντας τη Μαρία, που χαμογελά. «Είναι το πρώτο Bob που δεν είναι έγκυος εδώ και δέκα χρόνια!»
«Α, είσαι πολύτεκνη!» της λέω χαριτολογώντας. «Οχι, δύο παιδιά έχει, αλλά κάθε φορά κάτι τυχαίνει κι έχει πάντα κοιλιά!» πετάγεται ο Θανάσης και σκάμε στα γέλια. Καταλαβαίνετε για τι ανθρώπους μιλάμε. Ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει!
«Είναι ανάγκη να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι, που φέρνουν περισσότερες ιδέες και πιο πολύ υλικό», προσπαθεί να σοβαρέψει ξανά τη συζήτηση η Μαρία. «Η αλήθεια είναι ότι στους 4Frontal βλέπουμε λίγο τους εαυτούς μας πριν από πέντε χρόνια. Εχουν όρεξη, δημιουργικότητα, γενναιοδωρία απέναντι στη δουλειά. Και σκέφτεσαι ότι όλο αυτό είναι ωραίο να το μοιράζεσαι», παραδέχεται ο Γιάννης.
