Πολλαπλές προβολές του Ellis σε όλη την πόλη

Η ταινία, διάρκειας 14 λεπτών, διαδραματίζεται στο εγκαταλειμμένο νοσοκομείο μεταναστών της νήσου Ellis στη Νέα Υόρκη. Ένας χώρος που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1902 ως πύλη εισόδου και πέρασμα στις ΗΠΑ για περίπου 1,2 εκατομμύρια μετανάστες. Κατά την άφιξή τους, σε κάποιους από αυτούς απαγορευόταν η είσοδος. Ο Robert De Niro υποδύεται έναν από αυτούς, διασχίζοντας το εγκαταλειμμένο συγκρότημα του νοσοκομείου συνοδευόμενος από τα φαντάσματα των ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί. Τα φαντάσματα απεικονίζονται από ασπρόμαυρες μορφές στους τοίχους, χαρακτηριστικές του έργου του JR και εμπνευσμένες από πραγματικές φωτογραφίες.

Πρόγραμμα Προβολών
17:00 - 20:00 Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος – Κέντρο Επισκεπτών (προβολή σε συνεχόμενη ροή)
18:00 – 20:00 Ρομάντσο – Αναξαγόρα 3, Ομόνοια (ταράτσα) (προβολή σε συνεχόμενη ροή)
18:30 – 21:30 Θεσσαλονίκη – Προβλήτα Α – Μουσεία: Κινηματογράφου – Φωτογραφίας – Σύγχρονης Τέχνης (τοίχος) (προβολή σε συνεχόμενη ροή)
19:00 Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (πρόσοψη)
20:30 – 22:30 – Bios.Tesla - Πειραιώς 84, Αθήνα (προβολή σε συνεχόμενη ροή)
21:00 Πειραιώς 20 (parking)
23:00 Ιωάννου Παπαρρηγοπούλου - Πλατεία Καρύτση (τοίχος)
00:00 – Πραξιτέλους 37, Key Bar (τοίχος)



JR
Γαλλικής καταγωγής, 32 ετών. Ένας από τους πλέον καταξιωμένους καλλιτέχνες του οποίου το πραγματικό όνομα δεν έχει διαρρεύσει. Εκθέτει στους δρόμους, τους τοίχους, τις μάντρες και τις ταράτσες όλου του κόσμου. Πρώτο χαρακτηριστικό δείγμα δουλειάς του είναι το “Portrait of a Generation”, το 2005, όταν το Παρίσι φλεγόταν, τα υποβαθμισμένα προάστια εξεγέρθηκαν και η τηλεόραση άρχισε ξαφνικά να ασχολείται με τη ζωή των κατοίκων σε αυτά. Ο κλισέ τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν τα μίντια τους κατοίκους των προαστίων τον ενέπνευσε και τον ώθησε στο να φωτογραφίσει αυτούς τους «περιθωριακούς» ανθρώπους, ζητώντας τους να κάνουν αστείες γκριμάτσες. Στη συνέχεια κόλλησε τα πορτρέτα τους σε συνοικίες του Παρισιού, φέρνοντας έτσι το ανθρώπινο πρόσωπο των banlieues στο κέντρο της πόλης. Αυτό χαρακτηρίστηκε, αρχικά, ως ένα παράνομο project, αλλά στη συνέχεια νομιμοποιήθηκε, όταν το δημαρχείο της πόλης αποφάσισε να «ντυθεί» με αυτές τις φωτογραφίες.



O JR για το Ellis
«Όταν ξεκίνησα να δουλεύω το "Ellis" δεν είχε φουντώσει ακόμη η προσφυγική κρίση στον βαθμό που τη βιώσαμε φέτος το καλοκαίρι. Περπατώντας στους άδειους διαδρόμους και τα δωμάτια του εγκαταλειμμένου, πλέον, νοσοκομείου μπορούσα να αισθανθώ τους εκατοντάδες πρόσφυγες που πέρασαν από εκεί στον δρόμο τους προς το αμερικανικό όνειρο και τους εκατοντάδες, επίσης, που δεν τα κατάφεραν και γύρισαν πίσω. Έψαξα να βρω αυτό που συνήθως λείπει όταν συζητάμε το θέμα ή παρουσιάζεται από τα μέσα μαζική ενημέρωσης. Έψαξα να βρω τις ιστορίες πίσω από κάθε μοναδικό άνθρωπο που εγκατέλειψε την πατρίδα του. Θέλησα να ανακαλύψω τι σπρώχνει τους ανθρώπους να αφήσουν πίσω τα πάντα, χωρίς να ξέρουν ποτέ αν θα επιστρέψουν. Υπήρξαν μετανάστες και πρόσφυγες πριν από 100 χρόνια και θα υπάρχουν και στα επόμενα 100. Αυτό το θέμα είναι ανθρώπινο και μας αφορά όλους».