Δύο ταξίδια για τη «Μικρή βαλίτσα»

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι από τους καλλιτέχνες που δεν αρκεί να τους έχεις δει ζωντανά μόνο μια φορά στη ζωή σου. Και αυτό γιατί κάθε συναυλία του είναι μια διαφορετική εμπειρία. Αλλιώς εμφανιζόταν πριν 12 χρόνια στο Θέατρο Λυκαβηττού, αλλιώς στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο το 2009 -όπου παρουσίαζε την Νεροποντή-, αλλιώς στον Ελληνικό Κόσμο πριν τρία χρόνια και αλλιώς φέτος όπου κουβάλησε τη «Μικρή βαλίτσα» του από τη Συγγρού στον Νέο Κόσμο.

Εκεί, στη σκηνή του Σταυρού του Νότου, θα εμφανιστεί λοιπόν για ένα ακόμα διήμερο, στις 3 και 4 Απριλίου, για να κλείσει τις χειμερινές του εμφανίσεις. Η μεγάλη προσέλευση κόσμου οδήγησε τον τραγουδοποιό σε αυτή την παράταση και αν κρίνουμε από το παρελθόν του δεν θα ακολουθήσει άλλη.

Όσοι πιστοί, λοιπόν, προσέλθετε σε ένα live τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Και μόνο η σύνθεση της μπάντας μαρτυρά ένα unplugged πρόγραμμα με την ουσιαστική έννοια του όρου. Ο Γιώργος Καλούδης στο τσέλο και τη λύρα, ο Μανόλης Πάππος στο μπουζούκι και το λαούτο, ο Φώτης Σιώτας

στο βιολί και τη βιόλα και ο Δημήτρης Τσεκούρας στο κοντραμπάσο δένουν άριστα με τη φωνή και την κιθάρα του Αλκίνοου σε ένα απόλυτο εσωτερικό live.

Αφορμή για όλα αυτά είναι ο τελευταίος δίσκος του τραγουδοποιού «Μικρή Βαλίτσα» που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, πέντε χρόνια μετά τον προηγούμενο. «Κόντεψα να φύγω από την Ελλάδα τρεις φορές τα τελευταία χρόνια», γράφει ο ίδιος στο σημείωμα του δίσκου για να διευκρινίσει: «Όπως, φεύγοντας βιαστικά οι πρόσφυγες, παίρνουν μαζί τα στέφανα και τις φωτογραφίες τους, έτσι έκλεισα στη Μικρή Βαλίτσα κάποια λαϊκά τραγούδια, ανάμεσα σε εικόνες του προσώπου και του καιρού μας. Επιστρέφοντας χωρίς να έχω φύγει, την ανοίγω πάλι, για να βρω μικρά κομμάτια μνήμης, τη θολή συνείδηση της τωρινής στιγμής και την προσμονή της μέρας που θα έρθει – κι ας μην έρθει. Όλα μαζί ανάκατα, μπερδεμένα, στριμωγμένα κι ακριβά».