Χρήστος Ζαμπούνης

Εδώ και χρόνια λειτουργεί στην Αθήνα μία λέσχη γυναικών, το WIC (Women’s International Club), που αποτελείται κατ’ εξοχήν από συζύγους πρέσβεων και ξένων οικονομικών παραγόντων. Οι κυρίες αυτές συγκεντρώνονται τακτικά επιχειρώντας να εξορκίσουν την κοινωνική απομόνωση που βιώνουν στη χώρα μας και να αναπαράγουν τα ήθη των δικών τους τόπων καταγωγής.

 Απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, σχεδόν καμία τους δεν ομιλεί την ελληνική γλώσσα και ελάχιστες νεοαφιχθείσες κάνουν προσπάθεια να τη μάθουν, με το σκεπτικό ότι είναι περαστικές από την Ελλάδα. Εκτός από το WIC, όμως, υπάρχουν και άλλες λέσχες που συγκεντρώνουν άλλες κατηγορίες αλλοδαπών γυναικών που εγκαταβιώνουν στον τόπο μας, π.χ. όσες έχουν παντρευτεί Ελληνες. Στην τελευταία ανήκει η κυρία Σάνα Ινγκραμ, σύζυγος του πρωθυπουργού.

Την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια μίας κοινωνικής εκδηλώσεως του φιλανθρωπικού συλλόγου «Ελπίδα» η κυρία Παπαδήμου απηύθυνε έναν σύντομο χαιρετισμό. Η γλώσσα που επέλεξε για να ομιλήσει στο ακροατήριό της δεν ήταν η επίσημη γλώσσα της χώρας της οποίας προΐσταται ο σύζυγός της, δηλαδή η ελληνική, αλλά η lingua universalis της εποχής, δηλαδή η αγγλική.

Εάν η κυρία Παπαδήμου ήταν η ξένη σύζυγος ενός επιχειρηματία ή οιουδήποτε ιδιώτη, πέρα από τα πικρόχολα σχόλια ορισμένων κακεντρεχών, του τύπου «35 χρόνια και δεν της έμαθε δυο λέξεις ελληνικά» ή «πόσο στον κόσμο της μπορεί να είναι μια γυναίκα και επί 35 χρόνια να αρνείται να μάθει τη γλώσσα του συζύγου της;», ουδείς θα ήγειρε δημόσιο ζήτημα. Ομως η κυρία Παπαδήμου είναι η σύζυγος του Ελληνα πρωθυπουργού και σε αυτή τη χώρα ομιλείται ακόμη η γλώσσα του Ομήρου.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά, αλλά θα περιοριστώ σε ένα: ποιοι είναι άραγε οι σύμβουλοι του Μαξίμου που εξέθεσαν τον εργοδότη τους πρωθυπουργό και το ελληνικό κράτος που τους πληρώνει, δίνοντας την έγκριση για μία δημόσια εμφάνιση που έπληξε τον πυρήνα του θεσμού που εκπροσωπεί; Εν αναμονή της απαντήσεως, θα υπενθυμίσω ένα αντίστοιχο ιστορικό παράδειγμα που έλαβε χώρα πριν από πέντε περίπου δεκαετίες.

Το 1964, φτάνοντας με τη βασιλική θαλαμηγό «Ντάνεμποργκ» της Δανίας στην Αθήνα, η πριγκίπισσα Αννα Μαρία δεν ομιλούσε διόλου τη γλώσσα μας. Αμέσως οι σύμβουλοι του παλατιού έσπευσαν να εισηγηθούν την άμεση εκμάθηση της γλώσσας της χώρας όπου θα βασίλευε. Δεν υπήρξε ένας φιλότιμος αυλικός στο Μαξίμου να εισηγηθεί κάτι παρόμοιο και στην κυρία Σάνα Ινγκραμ, η οποία όφειλε να το πράξει από την εποχή που ο σύζυγός της ήταν διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος;