Θέμος Αναστασιάδης

Στο ερώτημα που είχε τεθεί ανήμερα των εκλογών, «μήπως μας την έχουν στημένη οι ξένοι», μάλλον δόθηκε ήδη μια πρώτη απάντηση. Οταν ύστερα από κάθε συνάντηση κορυφής, όπως αυτές με Ντράγκι και Σόιμπλε, έρχονται ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ, ή την επομένη πρωί-πρωί, χοντρές «ανάποδες» από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτό σημαίνει ότι, ΝΑΙ, μας την είχαν στημένη. Δεν περίμενε να δει τον Βαρουφάκη από κοντά ο Ιταλός τραπεζίτης όλων των τραπεζιτών, ούτε περίμενε να ακούσει τους... ύμνους... (μπλιαχ... γλείψιμο) του Gianis ο Βόλφγκανγκ για να εξαπολύσουν μέτρα και τελεσίγραφα που φέρνουν την Ελλάδα στο 2012... και βγάλε. Είναι σαφές ότι είχαν ήδη σχηματίσει την εικόνα (καλώς ή κακώς χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το lifestyle μας) και ότι είχαν πάρει κιόλας τις αποφάσεις τους. Απλώς περίμεναν για το τυπικό του πράγματος να περάσουμε κι από εκεί, μην πει κανείς ότι μας έριξαν την πισώπλατη απροειδοποίητα. Αρα από δω και πέρα το θέμα δεν είναι για το «αν μας την είχαν στημένη», αλλά για το ΠΟΣΟ ΣΤΗΜΕΝΗ μάς την έχουν. Κάτι που θα πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη της η νέα κυβέρνηση, αφού, απ’ ό,τι φαίνεται, οι εταίροι μας δεν υπολογίζουν, όπως είχαν προαναγγείλει άλλωστε, ούτε ποιος κέρδισε τις εκλογές στην Ελλάδα, ούτε τι ποσοστό πήρε, ούτε... τι πρόγραμμα έχει στο μυαλό του. Αυτοί θέλουν να συνεχίσουν από κει που άφησαν σύξυλους Σαμαρά - Βενιζέλο και να ξεμπερδέψουν. Ή με το πρόβλημα αυτό καθαυτό, γιατί πολύ τους έχει απασχολήσει, ή και με την Ελλάδα ολόκληρη. Δεν κόψατε (τις) φάτσες (τους); Δεν βγάλατε συμπέρασμα ότι αν μπορούσαν θα μας είχαν ΔΙΩΞΕΙ ΧΘΕΣ; Να μας ξεφορτωθούν είτε με άμεση είτε με έμμεση έξοδο από το νόμισμα, είτε ακόμα και με πτώχευση και φτωχοποίηση εντός ευρώ, όπως έγινε και με την Κύπρο. 

Καλό για τους αυθορμήτως συγκεντρωθέντες χειροκροτητές του Συντάγματος το «σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ» που ποστάρει το αριστερό φιλοθεάμον κοινό και πολλοί άλλοι που γουστάρουν ότι επιτέλους τολμάμε να τα πούμε, κάνουμε τσαμπουκά ή σκληρή διαπραγμάτευση, όπως κι αν το βλέπει ο καθένας. Ομως ποιο είναι το ζητούμενο; Να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το κομμάτι του κι ας γίνει Κούγκι; Να χορέψουμε όλοι μαζί τον χορό του Ζαλόγγου έτσι για την Ιστορία; Η λογική λέει ότι, αφού περίμεναν σχεδόν μισό αιώνα για να κάνουν αυτό που θεωρούν «κοινωνική επανάσταση» (δηλαδή μάλλον νέα βουτιά στη συμφορά), θα πρέπει να βρουν τρόπο και χρόνο να το εφαρμόσουν. Αλλιώς θα ’χουμε μία ακόμη συνήθη στα χρονικά αριστερή παρένθεση που θα κλείσει εκκωφαντικά και λυπηρά. Αν τούτο επιθυμούν, έναν ηρωικό, πλην πένθιμο, αγώνα, τότε τζάμπα χρονοτριβούν. Πανέτοιμοι είναι οι ξένοι δανειστές να μας σφάξουν στο γόνατο και χωρίς βαμβάκι. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα παραπάνω από την πλευρά μας. Ιδού η Ρόδος, ιδού το μεγάλο «ΟΧΙ» την επόμενη Τετάρτη. Ποιος τολμά να το πει; 

Το δύσκολο για την κυβέρνηση που, θέλουμε δεν θέλουμε, μας εκπροσωπεί αυτή την ώρα και παίρνει στον λαιμό της ολόκληρη την Ελλάδα είναι να ξεφύγει από την παγίδα που της είχαν στήσει από καιρό Ε.Ε. και ΔΝΤ ή μόνο οι Γερμανοί - αν αυτό έχει κάποια σημασία. Το βλέπουν; Το καταλαβαίνουν ότι μας την είχαν ΣΤΗΜΕΝΗ; Κι αν το βλέπουν, έστω και κατόπιν εορτής θα αντιληφθούν εγκαίρως ότι είναι λάθος να δίνεις τη μεγάλη μάχη στο πεδίο και στις συνθήκες που έχει επιλέξει ο άλλος για σένα πριν από σένα; ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, να παραστήσουμε τους Λεωνίδες στις Θερμοπύλες! Συνεπώς, δεν είναι η ώρα, η στιγμή και ο καιρός για ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ διότι απλά θα συντριβούμε. Ολοι. Οχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας, οι Συνιστώσες του, η Αριστερά και δεν ξέρω γω τι άλλο. Ο Ελληνισμός ολόκληρος. Και θα συντριβεί και θα πεινάσει και θα ταπεινωθεί και θα βρεθεί εκεί όπου δεν το φανταζόταν. Ακούω διάφορους να πανηγυρίζουν ότι «τους τα ’χωσε ο Βαρουφάκης» και μου θυμίζει το πόσο ευχαριστηθήκαμε ΟΛΟΙ το ΠΡΩΤΟ ΟΧΙ της Κύπρου. Μετά ξέρουμε τι έγινε... Ακούω κι άλλους -κι αυτό είναι ακόμη πιο λυπηρό- να λένε «άστε τους τούς μ...ς τους Συριζαίους να πάνε να σπάσουν τα μούτρα τους και στ’ αρχ... μας. Τα βρίσκουμε μετά με την Κομισιόν, όπως παλιά». Και οι δύο πλευρές κάνουν τεράστιο λάθος. Αν τους δοθεί η ευκαιρία τώρα να μας πετάξουν έξω, δεν θα μας ξαναβάλουν ποτέ ξανά μέσα στο παιχνίδι γιατί τους το χαλάμε... Δεν ταιριάζουν οι ράτσες μας, πώς το λένε. Είμαστε έθνος ανάδελφον και αυτό κάνει μπαμ! Πόσο μάλλον τώρα με ΣΥΡΙΖΑ, που ίσως, χωρίς να το θέλουμε, βγάζουμε ακριβώς την εικόνα που τους εκνευρίζει περισσότερο απ’ όλα.

Του χαμογελαστού, άνετου και ΧΑΛΑΡΟΥΟΥΟΥ Ελληνα που, παρότι χρωστάει, γελάει κι από πάνω, όπως έγραψε η «Bild» για τον Τσίπρα. Δηλαδή, ΟΚ, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει για να είναι ευχαριστημένοι; Να κλαίει μπροστά στις κάμερες; Να είναι με τα μούτρα κάτω; Μα τότε θα κορόιδευαν ότι πήγε σαν το δαρμένο σκυλί. Ή θα τον έλεγαν «κακομοίρη» ή δεν ξέρω γω τι άλλο. (Να ήταν λίγο πιο συγκρατημένος στις δηλώσεις του, ότι δεν θέλει να σώσει μόνο την Ελλάδα αλλά... κι όλη την Ευρώπη απ’ την κρίση της, δεν θα ’βλαπτε...) Γι’ αυτό και επιμένω. Το πρόβλημά τους είναι γενικά με ΟΛΟΥΣ τους Ελληνες και απλώς με τον ΣΥΡΙΖΑ ξεχειλίζει το ποτήρι.

Σκεφτείτε, δηλαδή, να στέλναμε τον Κουτσούμπα τι θα ’χε να γίνει! Ο χρόνος που μας απομένει είναι πολύ περιορισμένος για να τσακωθούμε μεταξύ μας σχετικά με το αν τα πήγε καλά η νέα κυβέρνηση στην Ευρώπη ή όχι, το αν θα ’πρεπε να ’χει πολιτευτεί πιο σεμνά και ταπεινά κι όχι αριστερο-λαϊφ-σταϊλίστικα, ή αν θα ’πρεπε να έχει διαφοροποιηθεί ακόμη πιο βροντερά. Εκ του αποτελέσματος, άλλωστε, προκύπτει ότι, όποια πρόθεση κι αν είχε, στο πρώτο αυτό σκέλος δεν πέτυχε τον σκοπό της. Δεν επέβαλε τους όρους της με βάση «τη λαϊκή βούληση των Αθηνών». Αντίθετα, μας πλάκωσαν από παντού με βάση την «αντιλαϊκή βούληση των Βρυξελλών», έτσι όπως μας την είχαν -ΤΟ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ- ΣΤΗΜΕΝΗ. Ας ευχηθούμε στα λίγα 24ωρα που απομένουν να αναδειχθούν άλλα προτερήματα της φυλής όπως η ευφυΐα και η ευκινησία και όχι η καλώς έστω εννοούμενη μαγκιά και η αποκοτιά. Αλλιώς... έχετε γεια, Βρυξελλούλες...