Θέμος Αναστασιάδης

Ολοι εθελοντικά σε κατ’ οίκον περιορισμό το βράδυ Ξεκάθαρα πράγματα. Αν ξέμενα από TV, θα καθόμουν να δω Μουντιάλ ως το τέλος ακόμη και σε ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ περιορισμό με τη ΖΑΡΟΥΛΙΑ! Κι ας με τρέχανε μετά για τηλε-συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Σήμερα, το μυαλό και οι καρδιές των Ελλήνων είναι μαζί με την Εθνική Ελλάδος και ας δίνει έναν άνισο αγώνα με την Κόστα Ρίκα για τους Οκτώ... Μπορεί να μην το παλεύουμε για προημιτελικό, μπορεί να φάμε και καμιά τεσσάρα, μπορεί να κάνουμε και το θαύμα, όμως, πάνω απ’ όλα, αυτό που μας νοιάζει είναι ότι το ρολόι σήμερα δείχνει Εθνική και τίποτ’ άλλο. Από αύριο... ζωή να ’χουμε, το γνωστό σίριαλ: απεργίες, μισή ΔΕΗ, κατασχέσεις, διαπομπεύσεις, πλειστηριασμοί, φόροι και αγωνία για το αν θα περισσέψει κάτι για λίγες μέρες αγχωμένων διακοπών. Ολα αυτά μπορούν να περιμένουν. Ετσι κι αλλιώς… μας περιμένουν! Το δικαίωμα του πολίτη, όμως, για μία και μόνο Κυριακή έχει καταγραφεί θεσμικά και διαχρονικά από το... «Ποτέ την Κυριακή» έως την αποστροφή του Ανδρέα για «σεβασμό στα μπάνια του λαού». Ε, τώρα ας το κάνουμε για «την μπάλα του λαού».

Μπορεί να ξέρουμε ότι ένα παιχνίδι είναι απλά ένα παιχνίδι... Μπορεί να μην έχουμε πια τις ψευδαισθήσεις του 2004, ότι η τότε ανέλπιστη ευρωκούπα ήταν «συμβολική» τάχα μου μιας χώρας που εκτοξεύεται στα ύψη και «αγάπη μου, η Ελλάδα χτυπάει κι Ολυμπιάδα» (κι αμέσως μετά κάτω βόλτα). Μπορεί ακόμη -και συμβαίνει σε συμπολίτες μας- κάποιοι να στριμωχτούν στον διπλανό Αλβανό γιατί δεν έχουν TV άπαξ και είναι κομμένο το ηλεκτρικό... Μπορεί… μπορεί… μπορεί χίλια δυο, όμως κανείς δεν μπορεί να σταματήσει έναν ολόκληρο λαό που θέλει να ΞΕΔΩΣΕΙ και ζητάει μόνο δύο 45λεπτα για την πάρτη του.

Δεν θέλω να πάω σε ερμηνείες και αναλύσεις που μας χαλάνε τη μαγική νύχτα που περιμένουν σ’ όλη τη γωνιά της υφηλίου 15 εκατομμύρια Ελληνες, ντόπιοι, ομογενείς και μέσω επιμειξίας ή οτιδήποτε άλλο. Διαβάζω διάφορες θεωρίες αριστερής συνωμοσίας, ότι π.χ. «γινόμαστε Βραζιλία αλλά μόνο ως προς τις φαβέλες», ότι η σταδιακή φτωχοποίηση σε βαθμό εξαθλίωσης των Ελλήνων μάς έχει φέρει σε τέτοιο σημείο ώστε να μας έχει μείνει μόνο το τόπι για παρηγοριά! Σίγουρα δεν έχουμε φτάσει (ακόμη) εκεί και το καταλαβαίνεις μόνο αν έχεις επισκεφθεί φαβέλα. Απ’ την άλλη, ναι, μπορεί να υπάρχουν και κάποια ψήγματα αλήθειας, πλην όμως όπου υπάρχει φτώχεια και ψυχαναγκασμός τα συναπαντάμε και αυτά. Από τις χώρες του άλλοτε σοβιετικού μπλοκ, όπου ή έπαιρνες «χρυσό» ή αυτομολούσες ή κατέληγες σε γκουλάγκ, έως τις αφρικανικές «δημοκρατίες» που στέλνουν διάφορους πιτσιρικάδες που έχουν κάνει χιλιόμετρα παιδιόθεν τρέχοντας κυνηγημένοι από τίγρεις και άλλα άγρια θηρία και φτάνουν να γίνονται στην Ευρώπη εκατομμυριούχοι. Γιατί η μπάλα είναι μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της ανθρωπότητας και κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει στην επίσημη κατάταξη μαζί με τον σίδηρο, τον χαλκό, τη βιομηχανική επανάσταση, την ατομική ενέργεια, τη γραφή, την τυπογραφία, το Ιντερνετ και όλα αυτά που μας πήγαν πρακτικά μπροστά. Αντε να βάλω μαζί και την τηλεόραση μην πέσει και μας πλακώσει. Εχεις την TV, έχεις και την μπάλα. Μπορεί να τη βλέπεις από τα VIP του «Μαρακανά», στο μέγκα γιοτ σου στην παραλία της Μπαΐα (η Κοπακαμπάνα δεν έχει καράβια, έχει… ζωντανά «ρυμουλκά» καραβιών), σε ένα διαμέρισμα στον Κολωνό, στο αμπάρι καραβιού σαν μούτσος ή παρέα έξω από μια καλύβα στην Αφρική όπου έχει σήμα. Η στρογγυλή θεά υπερβαίνει πολιτισμούς και συστήματα, κοινωνίες και συγκυρίες και γι’ αυτό, έτσι απλά και μεταφυσικά, είναι αυτό που είναι. Η θεά για τρεις βδομάδες. Δεν θα πάθουμε και τίποτα αν φτιάξουμε λίγο μετά την Κεντροαριστερά! (Ή… μήπως θα πάθουμε; Πάντως να μην το αφήσουμε και πολύ το απόστημα γιατί… μας χαλάει και τον ΣΥΡΙΖΑ! Μη μας τον διαλύσουν προτού χρησιμεύσει σε κάτι κι αυτός, όπως πάει να γίνει και με το Ποτάμι. Βάστα, Σταύρο, βάστα και βάλε γιγαντοοθόνη στο κάμπινγκ.)
Ομως, είπαμε, δεν θέλουμε σήμερα καμία ανάλυση, πέρα από τις ηλεκτρονικές για το πόσα μέτρα μπορεί να τρέχει το χαφ της Κόστα Ρίκα και πόσα τα δικά μας μπακ. Δεν μένουμε στους συμβολισμούς για τον γνήσιο αιώνιο Ελληνα της επιβίωσης που εκπροσωπεί ο Καραγκούνης ή το νέου τύπου Ελληνόπουλο στυλ Σαμαρά που πάει κόντρα από κάθε άποψη τον κάθε Ιταλό, Ισπανό ή Γερμαναρά παιχταρά. Δεν έχουμε Μέσι, αλλά δεν σκύβουμε τη μέση. Ουπς, λάθος είναι κι αυτό το μήνυμα, γι’ αυτό το παίρνω πίσω.

Επαναλαμβάνω: σήμερα βλέπουμε ΜΠΑΛΑ. Από αύριο μια ζωή κλοτσοπατινάδα. Καλή διασκέδαση και… αν χρειαστεί, το πόδι του Θεού να ξανακάνει το θαύμα του!