Θέμος Αναστασιάδης

Ο Ρούσβελτ κήρυξε και κέρδισε τον Β΄ Παγκόσμιο απ’ το καροτσάκι, ο Νέλσον ήταν μονόχειρας και ο Ισραηλινός στρατηγός Μοσέ Νταγιάν κατατρόπωσε τους Αιγύπτιους με ένα μάτι. Το ίδιο έκανε κι ο Αννίβας. Υποθέτω ότι στην εποχή τους άκουγαν τα σχολιανά τους απ’ τους αντιπάλους. Εξάλλου, είναι καταγεγραμμένες οι ειρωνείες του Αδόλφου για την αναπηρία του Ρούσβελτ, ενώ σίγουρα τους άλλους θα τους έβριζαν στραβούς, κουλούς κ.λπ. Η Ιστορία δεν ασχολείται μ’ αυτά, ακόμη και σήμερα όμως ένα δημόσιο πρόσωπο δεν κρίνεται για το αν είναι χάντικαπτ ή όχι, αλλά για το τι κάνει. Και αντιστρόφως, η όποια αναπηρία δεν μπορεί να είναι άλλοθι για να επισκέπτεσαι μια χώρα με ύφος χιλίων αποικιοκρατών και να κουνάς το δάχτυλο υποτιμητικά, όπως έκανε ο χερ Σόιμπλε στην Αθήνα, προσβάλλοντας τους πάντες και τα πάντα. Πόσο μάλλον όταν έχεις αφήσει ΠΑΡΑΛΥΤΟ έναν ολόκληρο λαό. Από κει και πέρα, το να τον λέει κανείς «σακάτη» και «καροτσάκια» είναι πριν απ’ όλα κακόγουστο και προσβάλλει όποιον το κάνει δημόσια. Γιατί κατ’ ιδίαν, ας μην κρυβόμαστε, η μέση Νότια Ευρώπη βρίζει έξαλλα τον Γερμανό υπερ-καγκελάριο, βασικά για την πολιτική του αναπηρία και μετά για όλα τα άλλα! Οταν σ’ όλα τα καφενεία της χώρας ακούς για τον χερ Σόιμπλε τα χίλια μύρια, συνιστά απίθανη υποκρισία το να «σταυρώνεται» ένας τραγουδιστής που του τα ’χωνε στις πέντε το πρωί φτιαγμένος απ’ το κοινό, το οποίο είχε απογειωθεί με το «Θέλω να μπω, θέλω να βγω»... Απ’ το ευρώ; Αυτό δεν μας το ξεκαθάρισε ο Αντώνης Ρέμος για να του την πέσουν και τίποτε οικονομολόγοι.

Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από politically correct υποκρισίες. Οσο το καροτσάκι και η αναπηρία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών δεν πρέπει να αποτελούν σημεία χλεύης, άλλο τόσο δεν μπορεί να συσκοτίζουν το γεγονός ότι είναι ένας πολύ επιθετικός και πολιτικά ΑΝΑΓΩΓΟΣ κύριος που μας σακάτεψε! Οποιοσδήποτε ψυχαναλυτής μπορεί να σου εξηγήσει στο πι και φι ότι ο ιησουίτικος προτεσταντισμός του ήρθε κι έδεσε με τα προσωπικά του βάσανα. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία ο χερ Σόιμπλε δεν έγινε πιο φιλάνθρωπος, ευγενικός και συζητήσιμος. Αντιθέτως, δείχνει να διαπνέεται από τη λογική ότι «από τη στιγμή που εγώ, ανάπηρος άνθρωπος στο καροτσάκι, δουλεύω όλη μέρα κι όλη νύχτα, οι τεμπέληδες οι Νότιοι που έχουν την υγειά τους γιατί δεν παίρνουν τα πόδια τους να πάνε να σκάψουν;». Του έχει βγει δηλαδή στο ακόμη πιο στρυφνό. Kαι αν κατά βάθος όλα αυτά έχουν τον πολύ καλό σκοπό να σωθούμε όλοι, αφού εξαγνιστούμε πρώτα με βασανιστήρια, πρόβλημά του που δεν μπορεί να το μεταδώσει επικοινωνιακά! Και η Ιερά Εξέταση τα ίδια έκανε! Τι είναι δα σήμερα η γερμανική πολιτική; Mια ιδιότυπη σύγχρονη οικονομική Ιερά Εξέταση όπου όλοι οι περιθωριακοί, οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι χρεωμένοι, οι φαλιρισμένοι, πρέπει να βασανιστούν, να πεινάσουν, να φυλακιστούν και να τιμωρηθούν προκειμένου τελικά να γίνουν... σωστοί εργαζόμενοι της μεγάλης γερμανοποιημένης Ευρώπης. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες λύσεις, ξέρω μόνο, όπως όλοι πια, ότι περί αυτού πρόκειται. Μαρτύριο χωρίς τελειωμό. Οχι άλλα δάκρυα λοιπόν, για τον χερ Σόιμπλε. Στο κάτω-κάτω όποιος τον βρίζει για την αναπηρία του καλό τού κάνει, γιατί ωθεί τον κόσμο να ξεχάσει ότι το πρόβλημα ξεκινάει απ’ την αντίληψή του και όχι απ’ την κίνησή του.

Από κει και πέρα, και με δεδομένο ότι ο όποιος Ρέμος πρέπει να προσέχει τι λέει (εμείς να δείτε τι θέλουμε να γράψουμε για τον Σόιμπλε), ας προσέξουμε λιγάκι μήπως αναπτύσσεται ασυνείδητα ένας νεοραγιαδισμός και μια εθελοντική υποτέλεια. ΟΚ, έχουμε κάνει λάθη, σύμφωνοι, δεν μας βοηθά κανένας άλλος πέρα από την Ευρώπη, και όντως, αν η Γερμανία είχε αποφασίσει να τραβήξει τα σωληνάκια από την ελληνική οικονομία, θα ’μασταν τώρα -και για καιρό- χειρότερα κι απ’ την Αλβανία. Εντάξει, κάνουμε τα κορόιδα, ανεχόμαστε τις συνεχείς προσβολές και ύβρεις των ΜΜΕ τους και ουκ ολίγων πολιτικών τους, αλλά μήπως υπάρχουν και όρια μεταξύ τακτικής κωλοτούμπας και γερμανοτσολιάδικου «προσκυνήματος»; Ολοι όσοι έσπευσαν να κρεμάσουν ανάποδα στο Ιντερνετ τον Ρέμο επειδή τα ’χωσε λουόμενος σε σαμπάνια στην Ψαρού να θυμηθούν ότι οι Γερμανοί ανταποκριτές μάς κάνουν συνέχεια κριτική ότι είμαστε στις καφετέριες, στα ουζερί και τις παραλίες ενώ έχουμε κρίση! Οπως το πάνε δηλαδή, στα πύρινα άρθρα που γράφτηκαν για τα πλούσια παράσιτα που γλεντούσαν με τον Αντώνη στην παραλία της Μυκόνου θα προστεθούν και άλλα, σύμφωνα με τα οποία θα είναι αντιπαραγωγικός όποιος θεαθεί με φραπέ και θα πρέπει να συλλαμβάνεται απ’ το ΣΔΟΕ όποιος παραγγείλει χταποδάκι και καλαμαράκια στη Λούτσα. Μετά θα μας βάλουν χέρι και στο πώς θα διασκεδάζουμε και μπορεί να δούμε και καμιά κοινοτική οδηγία αναψυχής για όσο κρατάει η κρίση! Ναι, είμαστε στην ανάγκη, μας πάνε από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, αλλά ας μην κάνουμε την ανάγκη κοσμοθεωρία και ας μην υποταχθούμε σ’ όλα τους τα καπρίτσια, γιατί στο τέλος θα μας βάλουν να ξυρίσουμε τα πάντα - και όχι μόνο το μουστάκι.

ΥΓ.: Ιστορικά ο Ελληνας στον χορό του, στην παραζάλη του και στη «φάση» του λέει και μια κουβέντα παραπάνω, ρίχνει και τη γυροβολιά του, κάνει και καμιά «ζημιά» πάνω στη ζεϊμπεκιά. Ε, αν τους επιτρέψουμε να μας ελέγχουν και σ’ αυτό, δεν σωνόμαστε από κανέναν ισοσκελισμένο Προϋπολογισμό. Εχουμε τελειώσει μέσα μας! Αντε γεια μας! Θέλω να μπω, θέλω να βγω!