Θέμος Αναστασιάδης

Εκτός από τη Χρυσή Αυγή, υπάρχουν και άλλοι «αόρατοι» κίνδυνοι

Αμα θέλουν να βγάλουν τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, είτε για τις πράξεις της είτε για τα πιστεύω της, ας το κάνουν. Δεν χρειάζονται νομικοί ακροβατισμοί που μπορεί να μπλοκάρουν κάθε διαφορετική άποψη ή υποκριτικές υστερίες τύπου γιατί είπαν τον Τσίπρα… Mister Alexis! Τόσα και τόσα έχουν ακουστεί στη Βουλή μεταξύ αρχηγών. Εμπρός λοιπόν. Σε ουκ ολίγες ευρωπαϊκές χώρες ακροδεξιά (και μερικές φορές ακροαριστερά) κόμματα είναι εκτός νόμου, αφού τα ίδια λένε ότι δεν πιστεύουν στη Βουλή και το Σύνταγμα. (Αρα γιατί να κάθονται εντός αυτών και να απολαμβάνουν τα οφέλη τους;) Πόσο μάλλον όταν από τον ακραίο έστω εθνικισμό, τον υπερπατριωτισμό και την υπαρκτή ανάγκη καταστολής του ξενόφερτου εγκλήματος (στα οποία βρήκαν τη βάση τους οι Χρυσαυγίτες) διολισθαίνουν σε απαράδεκτες αναπολήσεις για τον ναζισμό του Χίτλερ ή σε πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου. Αλλά αυτοκαταστρέφονται έτσι κι αλλιώς, αν δεν το καταλαβαίνουν... Μπας και είναι ξυρισμένα κι από μέσα τα κεφάλια τους και γι’ αυτό τραβάει τα μαλλιά του μέχρι και ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος;

Το σημερινό Σύνταγμα και η νομοθεσία γενικά επιτρέπουν την αντιμετώπιση του προβλήματος που λέγεται Χρυσή Αυγή, παρότι για τους νουνεχείς είναι βέβαιο ότι άπαξ και έχει πολιτική βάση θα ξεπηδήσει από αλλού και πιο δυνατή. Εφόσον όμως ο συμπαθέστατος υπουργός Δικαιοσύνης θέλει να κάνει ένα νέο νομοσχέδιο, θα του λέγαμε να κάνει ΤΡΙΑ! Ολα για κάθε είδους βία. Για παράδειγμα, απαιτείται άμεσα ειδική νομοθεσία για τη ΒΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Ξεκινώντας από την αδιανόητη ασυλία που δίνεται σε λιγοστούς εκπαιδευτικούς «παιδεραστές» και φτάνοντας μέχρι το λεγόμενο bullying. Ητοι το «ξεφώνημα» και η βία μεταξύ μαθητών, και όχι μόνο, με στόχο τα πιο αδύναμα παιδιά και όλα όσα έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες και ένα είδος λευκού άτυπου χάι-τεκ νεοναζισμού των θρανίων που γίνεται μέσω Διαδικτύου, το cyber bullying. Η Πολιτεία χάρη και στις ενέργειες της πολύ δραστήριας Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του Σφακιανάκη έχει κάνει τρομερή πρόοδο στην ανάδειξη και τον εντοπισμό τόσο των ηλεκτρονικών «παιδόφιλων» όσο και του bullying, αλλά δεν υπάρχει το «διά ταύτα». Η δυνατότητα δηλαδή για ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Πιο κραυγαλέα καταντάει αυτή που έχει αναδείξει το «ΘΕΜΑ» με τους ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ καθηγητές και δασκάλους που παρότι συλλαμβάνονται επιτόπου να παρενοχλούν, να κακοποιούν ή και να ασελγούν στα παιδιά, δεν παθαίνουν τίποτα παρά μόνο στέρηση μισθών ολίγων μηνών. Τα πειθαρχικά συμβούλια, όπου μετέχουν επίορκα, τονίζω, ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ αλλά και συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί, φροντίζουν να τους λουφάρουν και να τους γλιτώνουν! Διαβάστε το ρεπορτάζ που έχουμε σήμερα και θα φρικάρετε. Υπάρχει μεγαλύτερο αίσχος από αυτό, κύριε Ρουπακιώτη και κύριοι της ΟΛΜΕ;

Ναι, δεν αντιλέγουμε, να προστατεύσουμε «με χίλια» τον λαθρομετανάστη απέναντι στους «μαυροτισερτάδες» της Ακροδεξιάς, αλλά με τον μαθητή που βρίσκεται έναντι του διεστραμμένου δασκάλου τι θα γίνει; Μέσα στην παραφροσύνη που τους είχε πιάσει με το θέμα της απεργίας εντός των εξετάσεων (που και οι ίδιοι στο τέλος το κατάλαβαν), ακραίοι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί στράφηκαν κατά του «ΘΕΜΑτος» γιατί, λέει, αναδείξαμε το μείζον σκάνδαλο της συγκάλυψης «παιδεραστών» συναδέλφων τους. Ε, τώρα που θα ηρεμήσουν τα πνεύματα, και όταν ξανασυζητηθούν τα θέματά τους, στα οποία έχουν πολλά δίκια, ας γίνει παραδεκτό και το αυτονόητο: θέματα σεξουαλικής βίας καθηγητών προς μαθητές δεν λύνονται ΕΝΤΟΣ...ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΩΝ! Οπως και στα ιατρικά σφάλματα επεμβαίνει η Δικαιοσύνη - την οποία τώρα δυστυχώς κάνουν στην άκρη εκμεταλλευόμενοι στυγνά τον φόβο των θυμάτων για δημοσιότητα. Υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστεί κι αυτό, αν δραστηριοποιηθεί, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, η Εισαγγελία Ανηλίκων. Μια καλή αρχή θα ήταν τα πειθαρχικά και η ΟΛΜΕ να αποφασίσουν από μόνοι τους ότι ζητήματα με διεστραμμένους «παιδόφιλους» (παιδοφονιάδες τους λέω εγώ) εκπαιδευτικούς είναι πολύ σοβαρά για να λύνονται «συναδελφικά» και δη με κριτήριο το... υπόλοιπο παιδαγωγικό έργο του δασκάλου (διάνοια και σάτυρος; Να μας λείπει!).

Επιπροσθέτως, τόσο γι’ αυτό το θέμα όσο και για το bullying πρέπει, κύριε Ρουπακιώτη, να αλλάξει ο νόμος και να επιτρέπονται και οι ΑΜΕΣΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ, όπως και η οριστική αποβολή από τις διδακτικές αίθουσες μαθητών πρωταθλητών στο bullying. Υπάρχουν ολόκληρα σχολεία που τρομοκρατούνται από τέτοια παιδιά, εξακριβωμένα, ή από συμμορίες πλουσιόπαιδων, ή ξενόφερτων μαθητών, και το σύστημα δεν μπορεί να τα διώξει! Γιατί; Διότι δεν υπάρχουν ιδρύματα για την περίπτωσή τους. Ούτε επιτρέπεται η απομάκρυνση τρελαμένων μαθητών! Κι αν σκοτώσουν κανένα άλλο παιδί, τα στέλνουμε σε ψυχολόγο να το ξεπεράσουν. Ετσι, αποθρασύνονται ακόμη περισσότερο, με ηλεκτρονική αλλά και σωματική βία, γνωρίζοντας ότι έχουν το ατιμώρητο, και χιλιάδες παιδάκια, ξένα και ελληνάκια, ζουν απροστάτευτα μέσα στα ίδια τους τα σχολεία! (Καλή επιτυχία στις εξετάσεις, παιδιά, παρότι οι «μεγάλοι» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σας σπάσουν τα νεύρα.)

Να μην ξεχάσουμε όμως και την εγκληματικότητα. Πρέπει επειγόντως να αλλάξει ο νόμος για να προστατεύεται ο αστυνομικός που κάνει ορθή χρήση του όπλου του και όχι να φοβάται μήπως κατηγορηθεί επειδή πυροβόλησε διαρρήκτη που του επιτέθηκε... καλοπροαίρετα με απλή ειρηνική χαντζάρα. Σε ορισμένες χώρες, ακόμη και η ρίψη μολότοφ εναντίον αστυνομικών θεωρείται απόπειρα δολοφονίας και τους νομιμοποιεί να υπερασπιστούν τη ζωή τους. Οχι πρώτα να καούν και μετά να... δουν τι θα κάνουν. Αλλά ας μη φτάσουμε σ’ αυτό γιατί θα εκνευριστεί το κομμάτι της Αριστεράς που πιστεύει ότι χίλια άδεια μπουκάλια είναι εναλλακτική συλλογή τέχνης. Ας μείνουμε, λοιπόν, στα προηγούμενα. Νόμοι κατά των παιδεραστών, του bullying και υπέρ της λογικής χρήσης όπλων των αστυνομικών. Μετά το νομοσχέδιο κατά Χρυσαυγιτών; Μετά! ΟΚ! Οποτε θέλετε! Αλλά κάντε τα!