Θάνος Παπαδόπουλος

Οι Έλληνες είχαν την ατυχία και την εθνική λαϊκή κουλτούρα να προσφεύγουν και να υποφέρουν πολλές φορές αντιδημοκρατικές λύσεις. Τα δημοκρατικά συντάγματα της Επανάστασης τα διαδέχθηκε η "Ελέω Θεού Μοναρχία" του Όθωνα. Τα πραξικοπήματα του Δ. Βούλγαρη ή Τζούμπε η "αυτοκρατορική" και δικτατορική αντίληψη του Κωνσταντίνου Α' που οδήγησε στον Διχασμό και στη Μικρασιατική Καταστροφή. Στις δικτατορίες του Πάγκαλου, του Κονδύλη και του Μεταξά καθώς και στη δικτατορία των συνταγματαρχών ( ή χούντα της 21ης Απριλίου 1967). Εκεί λοιπόν που λέγαμε ότι έχουμε ξεπεράσει αυτή την πρωτόγονη φάση της Ιστορίας μας, εσύ Αλ. Τσίπρα έρχεσαι να ξαναβάλεις την απειλή από την κερκόπορτα της Δημοκρατίας.

Στη δημοκρατία, λοιπόν, οι εκλογές δεν γίνονται για το ποιος θα πάρει την απόλυτη, την ολοκληρωτική εξουσία, αλλά απλώς για το ποιος θα πάρει μόνο την εκτελεστική εξουσία και ποιος θα ελέγξει τη νομοθετική εξουσία με βάση την αντισυνταγματική διαδικασία της κομματικής πειθαρχίας. (Σε όλα τα συντάγματα, ελληνικά ή ξένα υπάρχει η πρόβλεψη ότι ο βουλευτής μιλά και ψηφίζει κατά συνείδηση χωρίς καμία απειλή ή βία). Φυσικά στη Δημοκρατία η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν επηρεάζεται από τις εκλογές. Όπως από τις εκλογές για την επιλογή αντιπροσώπων στη Βουλή δεν επηρεάζονται οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (Περιφέρειες και Δήμους), τα Συνδικάτα, οι επιστημονικοί, επαγγελματικοί, καλλιτεχνικοί, αθλητικοί, πνευματικοί (Πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα και οργανισμοί) κλπ.

Στη δημοκρατία η εξουσία συνεχώς αποκεντρώνεται. Αυτό είναι το νόημα και της δημιουργίας ανεξάρτητων αρχών που είναι επιφορτισμένοι να βάζουν φρένο στην καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών από την κεντρική αλλά και την τοπική εξουσία. Όταν μάλιστα η δημοκρατία αρχίσει να επεκτείνεται από το πολιτικό πεδίο και στο οικονομικό και στο πνευματικό, τότε ίσως αρχίσει να φτάνει στο ιδανικό πρότυπό της. Τότε οι άνθρωποι θα έχουν την ίδια σχεδόν αφετηρία για την ανάπτυξή τους, την ευημερία τους και την ευτυχία τους. Το αντίθετο της δημοκρατίας, που τείνει συνεχώς να αποκεντρώνεται και να πλησιάζει προς το λαό, είναι η συγκεντρωτική και αυταρχική εξουσία των αυτοκρατόρων, των βασιλιάδων, των δικτατόρων και των στρατοκρατών. Γι΄ αυτό τα καθεστώτα του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Φράνκο, του Μεταξά, του Στάλιν, του Μάο, του Χότζα, του Κάστρο, του Πολ - Ποτ κλπ. προσιδιάζουν περισσότερο προς τα μεσαιωνικά καθεστώτα των αυτοκρατόρων, των βασιλιάδων, των μεγάλων δουκών, των χαγανών, των χαλίφηδων, των αγιατολάχ και των σουλτάνων. Για τον ίδιο λόγο μάλιστα θεωρούνται οπισθοδρομικά , παλαιοκομματικά και αντιδραστικά. Για τον ίδιο λόγο ο Στάλιν ήταν αντεπανάσταση στον Λένιν και ο Ντενγκ Χσιάο Πινγκ επανάσταση στον Μάο.

Όταν απειλείς λοιπόν ότι στη "δεύτερη φορά Αριστερά» θα ελέγξεις όλους τους αρμούς της εξουσίας επαληθεύεις το γεγονός ότι ανέσυρες τη Β. Θάνου από τον βυθό της επετηρίδας για να την κάνεις πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Ακόμη χειρότερα, όταν απέτυχε να παραβιάσει το Σύνταγμα για να παραμείνει άλλα δύο χρόνια στην κορυφή της δικαστικής εξουσίας τη διόρισες σύμβουλό σου και μετά πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Εκεί οι επιστήμονες την κατάγγειλαν για αδιαφορία, αδράνεια και επιλεκτικές παρεμβάσεις. Με όλα αυτά επιβεβαιώνεις ότι πήγες να ελέγξεις τη δικαστική εξουσία και δεν τα κατάφερες, επειδή οι δικαστές του Αρείου Πάγου δεν το δέχτηκαν και το απέρριψαν εν Ολομελεία!

Τόσο η περίπτωση Θάνου, όσο και η δήλωση του Αλ. Τσίπρα για τους "αρμούς της εξουσίας" εκθέτουν ακάλυπτο στην κοινή γνώμη τον Παπαγγελόπουλο. Ελάχιστοι πιστεύουν πια ότι είναι λευκή περιστερά. Από την άλλη αποκαλύπτει ότι πράγματι θελήσατε να ελέγξετε, κατά τις επιταγές Πολλάκη, την υπόθεση Novartis για να εξοντώσετε τους πολιτικούς σου αντιπάλους και όλο το πολιτικό σύστημα. Εγκατέλειψες το σκάνδαλο ότι η Novartis εξαγόρασε 5.000 γιατρούς για να το στρέψεις εναντίον τριών Πρωθυπουργών, από τους οποίους ο ένας μάλιστα υπηρεσιακός, του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και μιας πληθώρας υπουργών. Έτσι, όμως, επιβεβαίωσες ότι ο Παπαγγελόπουλος την έκανε τη "ζημιά" κι εσύ ήσουν εν γνώσει όλης της κομπίνας.

Αλλά κι από άποψη τακτικής ήταν λάθος ο χειρισμός της υπόθεσης Novartis. Δεν μπορείς να σύρεις αλυσοδεμένους στα κάτεργα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Ο Κων. Μητσοτάκης, που έστειλε τον Α. Παπανδρέου σε δίκη, το μετάνιωσε. Ο Α. Παπανδρέου που σχεδίαζε να στείλει τον Κων. Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη σε δίκη το μετάνιωσε κι έβαλε την υπόθεση στο Αρχείο. Ο Κων. Καραμανλής ο μεγάλος είχε πει ότι τους πρωθυπουργούς δεν τους στέλνεις σε δίκη. Μπορούσε ο Αλ. Τσίπρας να διαλέξει έναν, το πολύ δύο υπουργούς ευάλωτους και αντιπαθείς και στο ίδιο τους το κόμμα και να τους στείλει σε δίκη και να τους καταδικάσει και μετά να τους χρησιμοποιήσει στην προπαγάνδα του ως σύμβολα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Γι΄ αυτό, εξάλλου, εξαίρεσε τον Αλ. Τσίπρα ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Εξίσου ανόητη ήταν βέβαια και η φράση ότι "το να έχεις την κυβέρνηση δεν σημαίνει πάντα ότι έχεις και την εξουσία". Φράση που τη δέχτηκε ακόμη και ο Ν. Φίλης και πολλά ακόμη παπαγαλάκια και κομματόσκυλα που νόμιζαν ότι με την επανάληψη έλυναν τον γόρδιο δεσμό που τους ταλαιπωρούσε. Απλώς έτσι εξέφραζαν τις μύχιες σκέψεις τους, τη χαμηλή ανύπαρκτη δημοκρατική και πολιτική τους κουλτούρα και το βαθύ κράτος των πρωτόγονων επιθυμιών τους. Μην έχοντας κατανοήσει τον αποκεντρωτικό χαρακτήρα της δημοκρατίας, έδειχναν να αιωρούνται σε μια γκρίζα ζώνη πολιτικής σύγχυσης. Αλλά έτσι γίνονταν σύντροφοι και ομογάλακτοι με τον Β. ΄Ορμπαν, τον Ν. Μαδούρο, τον Τ. Ερντογάν κλπ. Στυλοβάτες μιας ανάπηρης δημοκρατίας από την οποία προσπαθούμε να ξεκολλήσουμε…

Αν ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιληφθούν ότι η Αριστερά στον 21ο αιώνα δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα δημοκρατική, φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική και ειρηνική τότε δύσκολα θα μπορέσουν να προχωρήσουν. Αλλά, ακόμη κι αν τα καταφέρουν και φτάσουν και στο "δεύτερη φορά Αριστερά" τότε θα πληγώσουν για δεύτερη φορά την Ελλάδα και πιθανότατα θα οδηγήσουν (μ' αυτά τα μυαλά) για μια ακόμη φορά τους Έλληνες σε εμφύλιες διαμάχες και συγκρούσεις. Πρέπει επιτέλους η Αριστερά να κατανοήσει ότι αν πιστεύει στο σοσιαλισμό, αυτός δεν θα έρθει με πραξικοπήματα, αλλά με επέκταση της δημοκρατίας από το πολιτικό και στο οικονομικό πεδίο. Δεν υπάρχει άλλο δρόμος. Ευτυχώς…

-----------------------------------------------------------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας