Τάσος Καραμήτσος

Εχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση, πιστή στην προσπάθειά της να διαχειρίζεται τα ζητήματα της χώρας με βάση τις εντυπώσεις της κοινής γνώμης, τις τελευταίες ημέρες έχει χάσει τελείως τον μπούσουλα. Αυτοαναιρείται κάθε λίγο στα ζητήματα της φορολογίας, ειδικά στην υπόθεση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, ξοδεύει άσκοπα πολύ χρόνο και φυσικά... πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο από το ζητούμενο γι’ αυτήν, χαλάει την εικόνα της. Εκεί πάνω γίνονται και... πιο σοβαρές ζημιές στην εικόνα του ίδιου του Τσίπρα από τους υπουργούς του, έστω και άθελά τους (π.χ. Φίλης), και το μόνο που συμβαίνει είναι να εκνευρίζεται περισσότερο ο κόσμος που άρχισε ήδη να εισπράττει τον βαρύτατο λογαριασμό του τρίτου μνημονίου.

Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχουν μικρή πιθανότητα να επιτύχουν γιατί το... τερέν όπου παίζει πια είναι πολύ βαρύ. Ακόμα και την καλύτερη ομάδα να είχε, δύσκολα θα μπορούσε να ανατρέψει το μοιραίο. Ασε που η ομάδα όχι μόνο καλή δεν είναι, αλλά της λείπουν κυρίως ο συντονισμός και μερικές καλές μονάδες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά.
Επειδή, όμως, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, θα πρέπει να κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός τη δουλειά του όσο μπορεί καλύτερα και υπάρχουν δυο-τρία πλεονεκτήματα που συγκυριακά διαθέτει, τα οποία θα είναι κρίμα να μην τα εκμεταλλευτεί.

Πρώτα απ’ όλα, μέσα στην ατυχία μας το Μεταναστευτικό έχει για την Ελλάδα ένα μεγάλο πλεονέκτημα: οι ξένοι τη «θέλουν ήρεμη» και μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο για να τη χρησιμοποιήσουν έστω για... αποθήκη μεταναστών στην Ευρώπη. Το αν θα μπορέσει αυτό να το εκμεταλλευτεί καλύτερα ο πρωθυπουργός είναι στο χέρι του. Ας ζητήσει όσο περισσότερα κονδύλια και διευκολύνσεις μπορεί προκειμένου να ανοίξουμε τα στρατόπεδα και τα εγκαταλειμμένα κτίρια για να στεγάσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που θα μας μείνουν εδώ, γιατί, φυσικά, θα είναι πολύ περισσότεροι από 50.000.

Δεύτερον, ο Τσίπρας θα παίζει μόνος του πολιτικά, μια που για αρκετούς μήνες δεν θα υπάρχει αντιπολίτευση: η Ν.Δ. βαδίζει ολοταχώς πιο βαθιά στη λάσπη, φαίνεται να καταλήγει σαν το ΠΑΣΟΚ, τα δε άλλα κόμματα έχουν ασθενή παρουσία.

Τρίτον, κάτι που το λένε αρκετοί παράγοντες που γνωρίζουν οικονομικά, από τον Ντομπρόβσκις έως τον Στουρνάρα: η Ελλάδα είναι τόσο ισοπεδωμένη οικονομικά, που αν γίνουν κάποιες σωστές κινήσεις, θα πάρει γρήγορα μπροστά. Μακάρι να συμβαίνει αυτό, αλλά για να γίνει πράξη πρέπει πρώτα απ’ όλα να μην κάνει πίσω ο ίδιος ο Τσίπρας. Δεν έχει νόημα πολιτικά και πολύ περισσότερο οικονομικά θα είναι καταστροφικό να μην εφαρμόσει τα μέτρα που αποφάσισε. Ας τα ψηφίσει, ας τα τελειώσει και μετά θα πρέπει να ασχοληθεί όσο μπορεί με την πραγματική οικονομία.

Με το πώς θα μπορέσει να πάρει έστω και λίγο μπροστά κάποια δουλειά, να γίνει μια επένδυση, να φτιαχτεί το κλίμα εντός και εκτός.

Δεν θα καταφέρει κάτι με το κυνήγι της διαπλοκής κατά τη γνώμη μου. Γιατί η διαπλοκή δεν υπάρχει πια, απλά βούλιαξε στα προβλήματά της (δείτε τα χρεοκοπημένα media της) και γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται και πολύ με το θέαμα, θέλει ψωμί, δουλειές και πρόοδο. Και ο Σαμαράς έβαλε μέσα πολλά τρανταχτά ονόματα, αλλά όταν ήρθε η ώρα ο κόσμος τον μαύρισε.