Τάσος Καραμήτσος

Είναι να αναρωτιέται κανείς έπειτα από τρία χρόνια τραγικών επιλογών και διαχείρισης της κυβέρνησης Παπανδρέου πώς μπορούν σήμερα ακόμα και άλλα πολιτικά κόμματα του αποκαλούμενου αριστερού χώρου όπως η ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά και μεμονωμένοι πολιτικοί, να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια. Κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα η διαπραγμάτευση και η κατάληξη με την τρόικα (δηλαδή τα αφεντικά τους, για να μη γελιόμαστε) γιατί μας ζάλισαν ο Κουβέλης με τις απολύσεις στο Δημόσιο αλλά και ο υπουργός (της Ν.Δ.) Βρούτσης για τις αποζημιώσεις. Αλήθεια, είπε κανείς καμιά κουβέντα για το 1,5 εκατομμύριο εργαζομένους που έχασαν τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα ή μήπως πιστεύει ο υπουργός ότι αν ψηφίσει έναν καλύτερο νόμο για τις αποζημιώσεις, ο επιχειρηματίας θα τον τηρήσει αν χρεοκοπεί;

Σε όλη αυτή τη διαπραγμάτευση είπε κανείς στον κομπλεξικό και ανθέλληνα Τόμσεν ότι πρέπει να δοθούν, ας πούμε, κίνητρα στην «άλλη Ελλάδα», της επαρχίας, του τουρισμού, της ευρηματικότητας, για να πάρει μπροστά η μηχανή της ανάπτυξης; Τους είπε κανείς να σχεδιάσουν μια πολιτική με χαμηλότερους φόρους, με κάποια χρηματοδότηση (από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών) για την ανάπτυξη των νησιών και του τουρισμού, που ακόμα και φέτος κυριολεκτικά στο παρά πέντε έσωσε εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες από την πείνα; Τους είπε κανείς τι θα κάνουν για να μην αλλάζουν έδρα οι εταιρείες ή να μη μετακομίζουν στο εξωτερικό; Τους πίεσε να βοηθήσουν στο ξεμπλοκάρισμα των έργων για να ξαναδημιουργηθούν μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας; Αλήθεια, ο Χατζηδάκης έχει καταλάβει τίποτα;

Τίποτα απολύτως δεν είπε για όλα αυτά ούτε ο φοβισμένος Κουβέλης, ούτε ο χαμένος Βενιζέλος, ούτε πολλά δικά τους στελέχη αλλά και υπουργοί του Σαμαρά που κάνουν δημόσιες σχέσεις. Φωνάζουν μόνο για 5.000 δημοσίους υπαλλήλους (300.000 διόρισε μόνο ο Καραμανλής στην πενταετία του) γιατί πιστεύουν ότι από εκεί αντλούν ακόμα πελάτες. Εφυγαν αυτοί, όσοι είναι, από καιρό, πήγαν στον Αλέξη που τους εκφράζει πλήρως και τους λέει ό,τι θέλουν να ακούνε.

Οι δημοσκοπήσεις μιλάνε από μόνες τους αυτές τις μέρες, τουλάχιστον στο κομμάτι της Κεντροαριστεράς. Ηρθε η ώρα -μαζί με όλα τα άλλα κοσμοϊστορικά που συμβαίνουν στην Ελλάδα- για μια αξιόπιστη και μοντέρνα έκφραση του μεγάλου αυτού πολιτικού χώρου, που θα συνδράμει στην αναδημιουργία της χώρας. Γιατί η χώρα θα ξαναγίνει, και μάλιστα πολύ καλύτερη από αυτήν που έφτιαξαν όλοι αυτοί.