Τάσος Καραμήτσος

Για την οδυνηρή κατάληξη της χώρας τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά και από έκδοσης της εφημερίδας αυτής με εκατοντάδες άρθρα και ρεπορτάζ έχει καταδειχτεί η τεράστια ευθύνη των κομμάτων που μας κυβερνούν από το 1974 και μετά τουλάχιστον: του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Οι τακτικοί αναγνώστες μας άλλωστε δεν μπορεί παρά να έχουν καταγεγραμμένα στη μνήμη τους σκληρά, αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, πολλές φορές ακόμα και με υπερβολές αλλά χωρίς δόλο, για οικονομικές ατασθαλίες υπουργών και στελεχών των δύο κομμάτων με στοιχεία παράξενου και αθέμιτου προσωπικού πλουτισμού. Και το αναφέρω αυτό αν μπορεί να αποτελέσει κατά κάποιον τρόπο μια απόδειξη ότι τουλάχιστον από εμάς δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ανάγκη υποστήριξης είτε της Ν.Δ. είτε του ΠΑΣΟΚ ούτε πριν ούτε τώρα. Από την κριτική αυτή, λοιπόν, σήμερα δεν θα ήταν ορθό να ξεφύγει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ που, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου και στελεχών του, θέλει να κυβερνήσει από τις 18 Ιουνίου, έστω με έναν συνασπισμό κομμάτων της Αριστεράς. Ας ξεφύγουμε από κρίσεις προσώπων, και ειδικά του κ. Τσίπρα, αν δηλαδή εμφανίζονται σήμερα -αυτός και οι περί αυτόν- συμπαθείς και προσηνείς ή αλαζονικοί. Εγώ θα έλεγα ότι όλοι είναι συμπαθέστεροι από τις «φάτσες» που έχει συνηθίσει 35 χρόνια τώρα ο ελληνικός λαός να τον κυβερνούν. Το πρόγραμμα όμως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα λεγόμενα των στελεχών του, που εξειδικεύουν αυτή την κυβερνητική πρόταση, απλά και καθαρά δεν στέκουν. Θα ήταν προτιμότερο και εντιμότερο για τον κ. Τσίπρα να έλεγε ότι «οι προτάσεις μας τόσο καιρό ήταν, ας πούμε, προτάσεις αντίστασης και αντιπολίτευσης σε ένα σύστημα που έπνιξε τη χώρα και τον λαό της τα τρία τελευταία χρόνια κι εμείς τις διατυπώναμε έστω και ακραία για να υπερασπιστούμε μια κοινωνία από λανθασμένες συνταγές που τη βύθισαν στην ύφεση και στην απελπισία». Αλλά θα ήταν εξίσου τίμιο και σωστό να έλεγαν σήμερα ότι «για να κυβερνήσουμε χρειάζεται να διαμορφώσουμε μια ρεαλιστική πρόταση εξουσίας». Εστω κι έναν μήνα πριν από τις νέες εκλογές.

Δυστυχώς για όλους εμάς δεν θα λυθεί το πρόβλημα της χώρας με μια καταγγελία του μνημονίου, αλλά με μια προσεκτική και «εντός των τειχών» αναδιαπραγμάτευση, θεωρώντας ως δεδομένο ότι και το κράτος πρέπει να είναι μικρότερο και πιο δίκαιο και η κοινωνία λιγότερο εξαρτημένη από τα δανεικά όσων καταγγέλλουμε - της Μέρκελ και του ΔΝΤ. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τρόποι να προσλάβεις ή να μην απολύσεις δημοσίους υπαλλήλους, γιατί αν υπήρχαν θα τους είχαν σκεφτεί, όπως έκαναν επί δεκαετίες τα δύο μεγάλα φαύλα κόμματα. Δυστυχώς δεν φτάνει να φορολογήσεις τις 500 επιχειρήσεις με 1% επί του τζίρου, ούτε να ανακαλύψεις τα κρυμμένα κέρδη τους σε offshore εταιρείες. Αν τώρα καταφέρει ο συμπαθής καθηγητής Μηλιός ό,τι δεν έχουν καταφέρει όλα τα διεθνή συστήματα εντοπισμού φορολογητέας ύλης με τις υπεράκτιες εταιρείες σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική, μακάρι... Δυστυχώς αν ήταν να δίνει ένα κατοστάρικο φόρο ο κάθε Ελληνας με καταθέσεις πάνω από 20.000 ευρώ και να σωζόμασταν, όπως προτείνει ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Γλέζος, όλα θα ήταν καλά. Αλλά φοβάμαι ότι έδωσαν αυτή την τριετία πολλές χιλιάδες ευρώ όλοι οι Ελληνες και πάλι έγινε μια τρύπα στο νερό γιατί δεν κόπηκαν οι κρατικές σπατάλες. Δυστυχώς οι εφοπλιστές και το κεφάλαιο δεν συζητούν με τις κυβερνήσεις καλοπροαίρετα, απλώς μένουν σε μια χώρα ή εξαφανίζονται ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Δεν μπορούν να τα βάλουν με τις πανίσχυρες αγορές ο Ομπάμα και η Μέρκελ, και θα τους κάνει καλά ο Λαφαζάνης;

Δυστυχώς, όποιος διαβάσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με ψυχραιμία, θα καταλάβει ότι αυτά που γράφονται παραπέμπουν σε ένα καθεστώς που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πουθενά πλην της Κούβας και της Βόρειας Κορέας. Και εγώ προσωπικά θεωρώ ότι τέτοιο μοντέλο δεν έχουν στο μυαλό τους ούτε ο κ. Τσίπρας ούτε οι γύρω του. Αρα, αν θέλουν να γίνουν κόμμα σοβαρό, εναλλακτικό της Κεντροαριστεράς (και του ΠΑΣΟΚ), όπως τα ομόλογά τους στην υπόλοιπη Ευρώπη, πρέπει να τα πάρουν σχεδόν όλα πίσω και να ανασυνταχθούν ιδεολογικά. Αλλιώς, πρώτον, θα ξεφουσκώσουν γρήγορα και, δεύτερον, θα έχουν κοροϊδέψει τους Ελληνες στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της χώρας.