Τάκης Τρακουσέλλης

Αρχικά είπαμε να μην αναφερθούμε στο θέμα, γιατί πολύ απλά θέλουμε να τελεσιδικήσει η υπόθεση απο τα αρμόδια δικαστήρια. Απο την άλλη είναι ολίγον ειρωνικό να αναφερθείς με μία υπόθεση που αφορά περίπου 1.000 πωλήσεις, σε μία αγορά των μόλις 25.000 λιανικών πωλήσεων...  

Ομως, επειδή στην Ελλάδα η αρνητική είδηση και ιδιαίτερα μία αντιΓερμανική, διαδίδεται με πολλαπλάσια ταχύτητα από τις υπόλοιπες, τα mail και τα ερωτήματα που πήραμε μας αναγκάζουν να αναφερθούμε στο συγκεκριμένο θέμα. Από την άλλη, βέβαια, εγείρονται και υποψίες για το ποιος είναι ο σκοπός αυτών των δημοσιευμάτων, αφού είναι σαφές πως οι λεγόμενες «υποτιμολογήσεις» στις εισαγωγές πολυτελών αυτοκινήτων κάποιων πολυεθνικών εταιρειών πρέπει και να μεταφράζονται σε χαμηλότερες τιμές λιανικής, κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν (ή δεν το επιδιώκουν) άλλοι. Από την άλλη, το κλείσιμο της ψαλίδας της τιμής των νέων αυτοκινήτων και των μεταχειρισμένων κάποιους τους ενοχλεί.

Οπότε, εφαρμόζοντας το ελληνικότατο «να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα», αρχίζει το κάρφωμα σε δημοσιογράφους και Αρχές.

Στην ουσία του θέματος, τώρα, πράγματι κάποιες εισαγωγικές πολυεθνικών -κυρίως- εταιρειών «υποτιμολογούν» τα προϊόντα τους. Εξάλλου, δεν το κρύβουν ούτε οι ίδιες. Τονίζουν όμως ότι η χαμηλότερη τιμή μεταφέρεται απευθείας στον καταναλωτή, κάτι που αποδεικνύεται εύκολα.

Αλήθεια, πού είναι το μεμπτό; Αντιθέτως, είναι απολύτως νόμιμο και εφόσον η μείωση αυτή περνάει στον καταναλωτή είναι (γιατί όχι) και θεμιτό. Στο κάτω-κάτω , όταν κάποιος παράγει ένα προϊόν, μπορεί να το πουλάει όσο αυτός κρίνει. Το ότι κάποια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία, με ετήσιους τζίρους όσο το μισό ΑΕΠ της χώρας μας, αποφασίζει να γράψει ζημιές για 2-3 χρόνια ώστε να στηρίξει τη θυγατρική της, η οποία επιχειρεί σ’ ένα «βομβαρδισμένο» περιβάλλον, είναι μεμπτό; Είναι πρόβλημα το ότι έτσι σώζονται θέσεις εργασίας; 

«Απάτη κατά του Δημοσίου από τις υποτιμολογήσεις», γράφουν. Ναι, οι «υποτιμολογήσεις» φέρνουν λιγότερους φόρους στο κράτος, το οποίο να θυμίσουμε ότι έχει φορολογήσει με τρεις φόρους την αγορά ενός νέου αυτοκινήτου. Ομως, πόσες πιθανότητες έχει να πουληθεί στην Ελλάδα μία Porsche Cayman S των 120.000 ευρώ, για παράδειγμα, η οποία στη Γερμανία έχει 65.000 ευρώ και πόσες μια «υποτιμολογημένη» Mercedes E-Class των 45.000 ευρώ που στη Γερμανία, πάλι, κοστίζει 40.000 ευρώ. 

Εξάλλου, ακόμα και από την πώληση ενός «υποτιμολογημένου» αυτοκινήτου το κράτος έχει μόνο να λαμβάνει: Τέλος Ταξινόμησης, ΦΠΑ, Φόρο Πολυτελείας, και από τη χρήση, τέλη κυκλοφορίας, χαράτσι των 2λιτρων και άνω, φόρους από ασφάλεια, συντήρηση, καύσιμα κ.λπ. Οπότε τι προτιμάτε εσείς που αναφέρεστε σε «απάτη κατά του Δημοσίου»; Την πώληση «υποτιμολογημένων» αυτοκινήτων στην Ελλάδα ή την ενίσχυση των πωλήσεων -κυρίως- πολυτελών αυτοκινήτων στις γειτονικές χώρες (των ελάχιστων φόρων), κάτι που συμβαίνει έντονα μετά την εκτίναξη της φορολόγησης των αυτοκινήτων στην Ελλάδα;
Ας αφήσουμε λοιπόν τον άκρατο λαϊκισμό -που νομίζουμε ότι πουλάει ακόμα- και ας δούμε την ουσία του πράγματος...