Σωτήρης Χιωτάκης

Σαν να ξεχάσαμε την  προηγούμενη Πέμπτη και Παρασκευή  ότι είμαστε μια χώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας!  

Σαν να λύθηκαν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα, σαν να δόθηκε μια νέα πνοή από τη Σύνοδο Κορυφής, σαν να διαγράφηκε η μαύρη πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

Δεν είναι όμως έτσι και το είπαμε ήδη από τη δημοσιοποίηση  του προσχεδίου της απόφασης της  Συνόδου, το οποίο διέφερε και σημαντικά από το κείμενο της τελικής απόφασης.  

Όσο περνούν οι μέρες, οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής  τείνουν να αναδειχθούν σε τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από ...ευχές!  

Ευχές να μπει ο ιδιωτικός  τομέας στη ρύθμιση του χρέους της χώρας, ευχές να συνδράμει το ΔΝΤ στη λύση, ευχές να δέχεται τα ομόλογά μας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ακόμη κι αν βρισκόμαστε σε καθεστώς περιορισμένης χρεοκοπίας όπως τώρα.

Ευχές για να βρεθεί γρήγορα λύση στο θέμα της ανταλλαγής των ομολόγων των ιδιωτών, είτε αυτές  εκφράζονται από τον νέο φιλέλληνα Νταλάρα του IIF είτε από τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο.

Τι έχουμε λοιπόν, μετά το πανηγύρι της προηγούμενης Πέμπτης και Παρασκευής;

-Έχουμε σύμφωνους  για συμμετοχή στη λύση του  χρέους ιδιώτες που κρατούν  ελληνικά ομόλογα 64 δισ. ευρώ έναντι περίπου 150 δισ. που έχουν στα χέρια τους οι τράπεζες.

-Έχουμε την 20ή  Αυγούστου, ημερομηνία λήξης ομολόγων  ύψους 6,6 δισ. ευρώ, να πλησιάζει  επικίνδυνα.  

-Έχουμε τον ίδιο  τον επικεφαλής της ΕΚΤ, τον  έτερο φιλέλληνα Ζαν Κλοντ Τρισέ να μην αποκλείει στάση πληρωμών στην Ελλάδα και να ΜΗΝ έχει μέχρι τώρα πει με καθαρό τρόπο ότι η ΕΚΤ θα αγοράζει τα ομόλογά μας ακόμη και σε καθεστώς χρεοκοπίας.

-Έχουμε το Βερολίνο  να επιμένει ότι δεν μπορεί  να δοθούν υπερεξουσίες στο Ταμείο (EFSF) το οποίο έχει εμφανιστεί ως μάννα εξ ουρανού για να κάνει τη βρώμικη δουλειά, αγοράζοντας και δίνοντας εγγύηση για τα ομόλογα της Ελλάδας.

-Έχουμε το χρηματιστήριο  να υποχωρεί επί τρεις συνεχόμενες ημέρες και να γυρίζει σχεδόν εκεί που βρισκόταν προ μιας εβδομάδας καθώς και το spread του 10ετούς ομολόγου να ανεβαίνει σιγά-σιγά αλλά σταθερά, έπειτα από τη μεγάλη πτώση της Πέμπτης και της Παρασκευής.

-Έχουμε τον ίδιο  τον πρωθυπουργό να αναβάλει  τις συναντήσεις του με τους  πολιτικούς αρχηγούς, πολύ απλά  γιατί δεν έχει ο, τιδήποτε χειροπιαστό – πέραν των ευχών της Συνόδου Κορυφής – να τους πει.  

-Έχουμε την Τρόικα  να εξετάζει το πώς και το  γιατί μας λείπουν μόλις ...4,5 δισεκατομμύρια ευρώ ήδη από  το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς  σε σχέση με τους στόχους  που έχουμε θέσει και των οποίων η επίτευξη είναι προαπαιτούμενο για να παίρνουμε τις δόσεις από την Τρόικα – και τη νεά βοήθεια, όταν αυτή βρεθεί τρόπος να μας δοθεί.

-Και βεβαίως έχουμε  την επιστροφή στην καθημερινότητά  μας, αρχής γενομένης από τα  λιγότερα χρήματα που θα πάρουμε σε λίγες μέρες για τη μισθοδοσία του Ιουλίου όχι γιατί το κακό αφεντικό θα μας έχει κόψει τις αποδοχές, αλλά γιατί έχει μειωθεί το αφορολόγητο και έχει αυξηθεί η εισφορά για την ανεργία.

Αυτά έτσι πρόχειρα – γιατί δυστυχώς είναι πολλά περισσότερα αυτά που μπορούν να γραφούν.  

Προσωπικά, ελπίζω να μην υποχρεωθώ στο επόμενο  blog ο τίτλος να είναι ο ίδιος και απλώς να έχει προστεθεί δίπλα ο αριθμός 3...