Χρειαζόταν η «θεία» παρέμβαση που έβγαλε τον Διαμαντή Καραναστάση από τη βουλή την ώρα που ο Κυριαζίδης έστελνε την Ζωή Κωνσταντοπούλου «να κάνει κανά παιδί»; Τι θα έκανε δηλαδή, ο κ.Καραναστάσης;
Ενας 87χρονος πεσμένος δίπλα στο αναπηρικό του αμαξίδιο, κουλουριασμένος και ανήμπορος, σε εμβρυακή στάση
Να συμφωνήσουμε ότι το να παρατάς το αυτοκίνητό του στη μέση του δρόμου, αν δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη υγείας ή άλλος κίνδυνος, είναι αντικοινωνική και κατακριτέα συμπεριφορά
Όταν ο Απόστολος Λύτρας βγήκε ελεύθερος από το γραφείο της ανακρίτριας βρέθηκε μπροστά σε μια γνώριμη για εκείνον κατάσταση
Η Κυριακή, στους Αγίους Αναργύρους, δεν είχε καμία ελπίδα. Ούτε όταν έμπαινε στο αστυνομικό τμήμα ζητώντας βοήθεια, όπως αντιμετωπίστηκε, ούτε από τη στιγμή που βγήκε από αυτό
Να συμφωνήσουμε σε κάτι: Στο πρώτο lockdown τα πράγματα πήγαν καλά και τα εύσημα στην κυβέρνηση δικαίως αποδίδονται. Ωστόσο, όποιος αποδέχεται μόνον αυτό, παραβλέπει ότι εύσημα ανήκουν και σε όλους εμάς, αφού υπήρξαμε υποδειγματικός λαός, ως προς την τήρηση των μέτρων. Συνεπώς η επιτυχία δεν είναι αποκλειστικά της κυβέρνησης
Μία σχολή (θεολογική, στη Βοστώνη) και νέα σχολεία (που ιδρύει ο Ερντογάν στη Γερμανία) προκάλεσαν αντιπαραθέσεις και συζητήσεις
Ο Ιούλιος «αγαπάει» τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη: Τον Ιούλιο του 2002 συνέδεσε ανεξίλητα το όνομά του με τη μεγαλύτερη επιτυχία που θα μπορούσε να έχει ένας υπουργός Προστασίας του Πολίτη- την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη. Αυτό τον Ιούλιο επιστρέφει στην -αεί- ηλεκτρική καρέκλα της Κατεχάκη περίπου ως φυσική επιλογή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η τοποθέτησή του, που σηματοδοτεί και άνοιγμα της ΝΔ στο χώρο του Κέντρου, απαντά πλήρως στο κριτήριο «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» που έθεσε ο νέος πρωθυπουργός για τη σύνθεση της κυβέρνησής του.
«Γιατί διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι; Από κει που δεν έπαιρναν καθόλου...» είπε ο ένας.
Πουλάς τερλίκια πας στο κρατητήριο, κλέβεις τη σύνταξη πεθαμένης παίρνεις εισιτήριο για την ευρωβουλή.
Η ερώτηση για τις μολότοφ δεν ήταν ποτέ αν έχει πεθάνει κανείς από μια τέτοια βόμβα.
Στην Ουάσινγκτον του 2054, τρία μεταλλαγμένα ανθρώπινα όντα προβλέπουν τα εγκλήματα και οι δράστες συλλαμβάνονται πριν τα διαπράξουν. Αυτή η πρακτική της τιμωρίας του εγκλήματος πριν καν διαπραχθεί λειτουργεί στην ταινία Minority Report μέχρι τη στιγμή που κατηγορείται για φόνο ένας κορυφαίος αστυνομικός.
Είναι δύσκολο να μην πέσεις θύμα των κλισέ για να χαρακτηρίσεις τη συμπεριφορά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας.
Η 53χρονη καθαρίστρια από το Βόλο βρίσκεται κιόλας στις φυλακές του Ελεώνα Θηβών. Ευτυχώς ησύχασα. Γιατί στη χώρα που ο νόμος Παρασκευόπουλου αφήνει ελεύθερους δολοφόνους, η εγκληματίας καθαρίστρια που πλαστογράφησε το απολυτήριο του δημοτικού πληρώνει για το έγκλημά της.
Από την αρχή κιόλας της κυβερνητικής θητείας των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ άρχισε να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς μας μια νέα ορολογία:
Πόση υποκρισία μπορεί να κρύβεται πίσω από βαρύγδουπες διατυπώσεις περί «εμπορευματοποίησης της Παιδείας» με ... Δούρειο Ίππο μια χορηγία;
Οταν παίρνεις το μωρό σου στην αγκαλιά και το θηλάζεις κλείνεις τα μάτια σου και ονειρεύεσαι τα χρόνια που έχεις μπροστά σου με κείνο να μεγαλώνει, να περπατάει, να μιλάει, να παίζει, να πηγαίνει σχολείο, να κάνει όνειρα δικά του, μακριά από την αγκαλιά σου.
Την ώρα που ο τόπος θρηνεί και οι συγγενείς δεν έχουν θάψει τους νεκρούς τους για να ζητήσουν αμέσως μετά δικαιοσύνη για το αίμα τους, η κυβέρνηση επιλέγει να ικανοποιήσει άλλο ένα αίτημα του Κουφοντίνα. Η μεταγωγή του στις αγροτικές φυλακές, τα «κολλέγια» του σωφρονιστικού συστήματος, δεν αποτελεί ύβρι μόνο στη μνήμη των 11 ανθρώπων που δολοφόνησε εν ψυχρώ, αλλά είναι ύβρις στην ίδια τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη.
Ο μαθητής από τη Θεσσαλονίκη ήθελε να σπουδάσει στη Νομική.
Με τον καύσωνα να είναι ήδη εδώ, ένα συνεργείο, κατ΄εντολήν της ΔΕΗ, αναζητούσε το πρωί σε μια γειτονιά των Γλυκών Νερών το σπίτι του κ.Τάδε για να κόψει το ρεύμα.
Γιατί σοκάρομαι κάθε φορά που ένα αποτρόπαιο έγκλημα αποκαλύπτεται; Γιατί σχεδόν 25 χρόνια τώρα δεν έχω ξεχάσει το βλέμμα του Αντώνη Δουρή του παιδοκτόνου- βιαστή της Ερμιόνης; Μα γιατί δεν είμαι σαν αυτόν, δεν είμαι (δεν είμαστε) σαν τον πατέρα της Άννυς ή της Στέλλας.
